کدو حلوایی یک کدو مشک است و به دلیل طعم و گوشت نرم و غیر فیبری آن در خارج از سرزمین آمریکایی خود به طور فزاینده ای محبوب می شود. جای تعجب نیست که بیشتر و بیشتر در پچ سبزیجات یافت می شود. با این حال، شرایط برای کشت باید در اینجا فراهم باشد و همچنین نکات مهمی در کشت باید رعایت شود تا میوه های متعدد و سالم ظاهر شوند. باغبانان علاقه مند به سرگرمی در زیر متوجه خواهند شد که در هنگام مراقبت از برداشت باید چه مواردی را در نظر گرفت.
مکان
کدو حلوایی می‌خواهد در معرض نور خورشید قرار بگیرد، بنابراین مکان آن باید روشن و گرم باشد.یک مکان سرپوشیده و بسیار آفتابی، به عنوان مثال به سمت جنوب، مطلوب است. این گیاه حساسیت خاصی به باد ندارد، اما از سرما یا سایه رنج نمی برد. یک مکان کمی مرتفع یا یک سطل که در برابر سرمای زمین عایق است و در صورت لزوم می توان آن را جابجا کرد، می تواند مفید باشد.
نکته:
در مناطقی که آب زیرزمینی زیاد است یا در مناطقی که آب باران برای مدت طولانی انباشته می شود رشد نکنید.
زیرلایه
اگر می خواهید کار خاصی برای کدو حلوایی انجام دهید، آن را مستقیماً روی کمپوست قرار دهید. محتوای بالای مواد مغذی به گیاه اجازه می دهد تا به شدت و معمولا با عملکرد بالا جوانه بزند. از طرف دیگر، کدو حلوایی را می توان در خاک گیاهی یا گیاهی غنی از مواد مغذی قرار داد و همچنین کمپوست اضافه کرد. از آنجایی که کدو تنبل غرقابی را تحمل نمی کند، زهکشی در خاکی که تمایل به فشرده شدن دارد را می توان با مخلوط کردن در ماسه بهبود بخشید.علاوه بر پخش یا مخلوط کردن بستر مناسب، بستر آینده باید کمی شل شده و از علف های هرز آزاد شود.
پیش پرورش و کاشت
کدو حلوایی به عنوان یک گیاه گرما دوست، از همان ابتدا به دمای بالاتری نیاز دارد، بنابراین توصیه می شود بذرها را در گلخانه یا روی طاقچه از قبل جوانه بزنید. دانه ها به صورت جداگانه در خاک گلدان بین ماه مارس و می قرار می گیرند و در مکانی گرم و آفتابی قرار می گیرند. بستر در سراسر آن کمی مرطوب نگه داشته می شود. گیاهان جوان را می توان در ماه مه یا پس از آخرین یخبندان زمین در بستر قرار داد. در این زمان کاشت مستقیم در فضای باز نیز امکان پذیر است. سپس می توان از خاک مخصوص گلدان استفاده کرد، اما آبیاری اندازه گیری شده و منظم نیز در اینجا ضروری است.
گیاهان و کشت
اگر نمی خواهید کشت زودرس را ترجیح دهید یا برای کاشت کمی دیر کرده اید، می توانید بوته های زودرس کدو حلوایی را نیز از فروشگاه ها خریداری کنید.اینها مستقیماً در تخت قرار می گیرند که در ژوئن یا جولای نیز امکان پذیر است. درست مثل زمان کاشت به فاصله یک متری داخل ردیف ها و بین ردیف ها توجه کنید چون کدو حلوایی پیچک های بلندی ایجاد می کند.
برای سهولت در نگهداری کدو حلوایی، توصیه می شود بلافاصله پس از کاشت یک لایه مالچ بمالید. این امر تبخیر را کاهش می دهد و در نتیجه میزان آبیاری مورد نیاز را کاهش می دهد. علاوه بر این، در صورت امکان در چند هفته اول، بررسی حلزون ها باید روزانه انجام شود. اینها اغلب در بوته‌های کدو حلوایی جوان می‌خورند و می‌توانند آسیب‌های قابل‌توجهی ایجاد کنند. در اینجا دوباره، فرهنگ در سطل سودمند است. در غیر این صورت، حلزون ها باید برداشت شوند یا در عوض، گیاهان باید پوشانده شوند. روکش های پلاستیکی شفافی که روی گیاهان جوان گذاشته می شود برای این منظور مفید است.
آبیاری
برای اینکه گیاهان رشد کنند و کشت موفقیت آمیز باشد، کدو حلوایی به آب فراوان نیاز دارد.خاک باید همیشه کمی مرطوب نگه داشته شود، اما مهم است که از غرق شدن آب جلوگیری شود. در حالت ایده آل، آبیاری با آب باران یا آب شیر کهنه انجام می شود؛ همچنین می توان از آب حوضچه تصفیه نشده نیز استفاده کرد. در مناطقی که آب نرم دارند، البته می توان از شیلنگ استفاده کرد. در فازهای خشک و در طول رشد قوی اولیه معمولاً آبیاری روزانه ضروری است. در صورت امکان آبیاری کنید تا خاک خیس شود ولی برگها نه.
کوددهی
اگر اولین گل ها روی کدو حلوایی ظاهر شد، ممکن است مواد مغذی بیشتری به آن اضافه شود. براده های شاخ، کود مخصوص سبزیجات یا کمپوست مناسب هستند. هر آنچه را که انتخاب می کنید، محصول در اطراف گیاهان اعمال می شود و فقط به آرامی قلاب می شود. از آنجایی که ریشه ها به صورت کم عمق زیر سطح قرار می گیرند، خطر آسیب دیدن آنها زیاد است. بنابراین در اینجا احتیاط لازم است. کدو حلوایی در آب و هوای خشک کود داده می شود تا پس از استفاده از محصول بتوان آن را به وفور آبیاری کرد.این اندازه گیری به این معنی است که مواد غذایی بهتر توزیع می شوند و خطر سوختگی شیمیایی روی ریشه ها وجود ندارد. اگر در آزمایش‌های خاک ثابت شود که بستر از نظر مواد مغذی ضعیف است، می‌توان یک ماه بعد از اولین کود کود دیگری را مصرف کرد.
نکته:
اگر خاک را با کمپوست غنی کنید، آن را با آب حوض آبیاری کنید یا گاهی کود گیاهی را اضافه کنید و مالچ بپاشید، معمولاً می توانید بدون کود اضافی انجام دهید.
به سادگی
اگر می خواهید چند عدد کدو حلوایی، اما به خصوص بزرگ، برداشت کنید، باید گیاهان را زودتر بکارید. زمان مناسب برای این اقدام زمانی فرا رسیده است که میوه ها در پشت گل ها به وضوح قابل مشاهده باشند. به منظور هدایت ویژه رشد، پنج میوه قوی انتخاب می شوند و فقط اینها باقی می مانند. همه بقیه به همراه شاخه های جانبی غیر ضروری قطع یا قطع می شوند. به این ترتیب گیاه کدو حلوایی قدرت خود را فقط روی میوه های باقی مانده متمرکز می کند.اگر ترجیح می دهید چندین میوه کوچکتر داشته باشید، می توانید از نیشگون گرفتن گل ها خودداری کنید. با این حال، حذف شاخه های جانبی که جوانه ندارند هنوز منطقی است.
برداشت و نگهداری
برای برداشت کدو حلوایی دست نخورده، میوه ها نباید مستقیماً روی زمین قرار گیرند. به جای آن بهتر است مثلاً تخته های چوبی یا فویل زیر آنها قرار دهید. زمان برداشت بسته به نوع انتخابی شما می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. در هر صورت بلوغ به دو صورت نشان داده می شود. از یک طرف، دسته به وضوح چوبی می شود، خشک می شود و به سختی می توان آن را با یک چاقوی آشپزخانه معمولی برش داد. از سوی دیگر، میوه ها در هنگام ضربه زدن توخالی به نظر می رسند. از آنجایی که خود کدو تنبل نمی تواند سرمازدگی را تحمل کند، باید قبل از اولین دمای انجماد برداشت شود.
کدو حلوایی اگر در دمای حداکثر 12 درجه سانتیگراد، بدون یخبندان و در مکانی تاریک نگهداری شود، بسیار آسان است.
انواع کدو حلوایی
کدو تنبل های محبوب و خوشمزه عبارتند از هوکایدو، کدو تنبل هندی و جوز هندی. کدو تنبل هوکایدو یک نوع ژاپنی با اندازه متوسط است. داخل و خارج آن به رنگ نارنجی روشن و گوشت آن بسیار معطر است. کدو حلوایی با رنگ زرد روشن و شکل گلابی آن مشخص می شود. گوشت بوترنات اولیه نارنجی و طعم آن تند و تند است. بوترنت نوعی کدوی مشک است که اندازه آن کوچک و قابل کنترل است. یک کدو تنبل رشد کرده از این نوع حدود یک کیلو وزن دارد. کدو تنبل جوز هندی سایز متوسط دارای رنگ پوست قهوه ای مایل به سبز مایل به نارنجی است. گوشت آن مقوی است و مانند هوکایدو و کره، می توان آن را به صورت خام یا پخته مصرف کرد. یک کدو تنبل هندی بالغ تا پنج کیلو وزن دارد.
آنچه باید در مورد گیاهان کدو به طور خلاصه بدانید
اقدامات مراقبتی
- از بین رفتن و بیل زدن خاک باید با احتیاط زیاد انجام شود زیرا ریشه های کدو تنبل به سطح نزدیک می شوند.
- اگر میوه ها پشت شکوفه های کدو تنبل دیده شوند، گیاهان در حال برداشت هستند. شما گل های اضافی را جدا می کنید.
- اگر فقط دو تا سه گل روی هر شاخه باقی بماند، میوه های بزرگتر و قوی تری خواهید داشت.
- کدو تنبل در مرحله رشد به مواد مغذی خاص، آفتاب و آب نیاز دارد.
- خاک گیاه باید به طور یکنواخت مرطوب نگه داشته شود. اما کدو را از بالا آبیاری نمی کنند تا برگ های آن خشک بماند.
- از جولای تا مرداد، گیاهان روزانه رشد می کنند، بنابراین برای جلوگیری از افتادن آنها از درخت انگور باید حمایت شود.
- برای محافظت در برابر پوسیدگی یک تخته چوبی یا پلی استایرن زیر میوه قرار دهید.
- اگر برگ های کدو سبز سفید یا قهوه ای شد، این می تواند نشانه سفیدک پودری باشد. در این حالت، برگ های آسیب دیده به سادگی حذف می شوند.
تنوع گونه
- اصولا کدو تنبل به سه گروه مختلف تقسیم می شود: کدو تنبل باغی، کدو تنبل زینتی و کدو تنبل خوراکی.
- گونه های کدو تنبل وحشی اغلب حاوی مواد تلخ هستند. اینها می توانند باعث اسهال، استفراغ، سردرد و مشکلات گردش خون شوند.
- کدوهای تزیینی به همین دلیل خوراکی نیستند و منحصراً برای مصارف تزئینی استفاده می شوند.
- کدو و کدوهای باغی از طرفی بسیار سالم و خوش طعم هستند.
استفاده
- مغز کدو تنبل سرشار از آب و فیبر است که تاثیر مثبتی بر فعالیت روده و هضم غذا دارد.
- آب کدو تنبل یک نوشیدنی گیاهی مغذی است که حاوی تمامی ویتامین ها و مواد معدنی مانند منیزیم، آهن، مس و پتاسیم است.
- کدوها خاصیت برافروختگی دارند و در نتیجه از تجزیه رسوبات چربی حمایت می کنند.
- همچنین محصولات حاوی کدو تنبل باعث تقویت سیستم ایمنی و لایه محافظ اعصاب می شود.
نتیجه گیری
اگر کدو حلوایی دارای مکان آفتابی و گرم و مواد مغذی و آب کافی باشد، کشت کاملا ساده است و بنابراین بدون هیچ مشکلی حتی بدون شست سبز امکان پذیر است. اگر نکات ذکر شده را نیز رعایت کنید، می توانید منتظر بازدهی شگفت انگیز و غذاهای متعدد باشید. کشت گیاهان کدو تنبل آسان است و می توان آنها را مستقیماً از اواسط اردیبهشت در بستر بیرون کاشت. در هنگام رشد در گلدان، بذر کدو تنبل از 20 آوریل کاشته می شود. به محض اینکه لپه ها به طور کامل تشکیل شدند، بوته های جوان کدو تنبل را در گلدان های بزرگتر با خاک تکثیر پیوند می زنند. برای کاشت در بستر بیرونی، خاک کم هوموس و غنی شده با کمپوست توصیه می شود. سمولینا شاخ و کودهای نیتروژن معدنی به عنوان کود مناسب هستند.
