Lycopersicon esculentum، همانطور که در اصطلاح گیاه شناسی گوجه فرنگی نامیده می شود، به عنوان یک شکل کشت شده وارد اروپا شد. آزتک ها و اینکاها بیش از دو هزار سال است که این سبزی را به عنوان یک گیاه غذایی و دارویی پرورش می دهند. از قرن هجدهم، ما انواع بی‌دانه‌ای را توسعه داده‌ایم که ویژگی‌های طعمی آنها را از انبوه گونه‌های صنعتی مدرن متمایز می‌کند.
گوجه فرنگی متنوع
گوجه‌فرنگی افسانه‌ای هلند – که به صورت صنعتی در گلخانه‌های بزرگ، معمولاً قرمز و گرد و تقریباً بی‌مزه رشد می‌کند – دیگر به سختی در سوپرمارکت‌ها یافت می‌شود.گونه های مدرن به طور فزاینده ای برای طعم و مزه پرورش می یابند، اما هنوز هم معایب جدی دارند: عدم تنوع یکی از آنهاست. دنیای تاریخی گوجه فرنگی دارای اشکال، رنگ ها و طعم های بی شماری برای ارائه است. چه گوجه فرنگی سالاد، گوجه فرنگی آلو، گوجه فرنگی گوشت گاو، گوجه فرنگی کوکتل، گوجه فرنگی سس (مانند گوجه فرنگی معروف "سان مارزانو") یا گوجه فرنگی خشک: میوه ها نه تنها گرد، قرمز یا زرد هستند. همچنین انواع راه راه، سبز-قهوه ای، بنفش، نارنجی یا صورتی، و همچنین گونه های تخم مرغی، قلبی یا بطری شکل، آجدار یا پهن وجود دارد. طعم آبدار، آردی، میوه ای، شیرین یا ترش مانند سیب زمینی، نرم یا سفت، گاهی پنج و گاهی 500 گرم است.
انواع قدیمی گوجه فرنگی قرن هاست که خود را ثابت کرده اند
احتمالا قدیمی ترین نوع گوجه فرنگی آلمانی "Lukullus" نام دارد. واریته آزمایش شده و زودرس، یک رقم تجاری گسترده در آغاز قرن بیستم بود، اما امروزه - مانند بسیاری از انواع گوجه فرنگی تاریخی - به دلایل اقتصادی دیگر مورد تایید تجاری نیست.با این حال، بذرهای شما هنوز هم می توانند از خرده فروشان متخصص خریداری شوند و همیشه می توان گیاهان جدید را از دانه های خود جمع آوری کرد. "Lukullus" میوه های گرد و قرمز رنگی دارد که حدود 150 تا 190 روز پس از کاشت شروع به رسیدن می کنند. اگرچه آنها به اندازه انواع امروزی سفت نیستند، اما بسیار خوشمزه هستند و می توان آنها را به طرز شگفت انگیزی در باغچه خانه پرورش داد. آنها هم برای کشت در فضای باز و هم برای کشت زیر شیشه مناسب هستند. وقتی صحبت از گوجه فرنگی زرد به میان می آید، "ملکه طلایی" افسانه ای احتمالا یکی از قدیمی ترین گونه ها است.
مزایای گوجه فرنگی تاریخی نسبت به انواع مدرن
در زبان انگلیسی، انواع تاریخی یا قدیمی گوجه فرنگی به عنوان گوجه فرنگی موروثی نیز شناخته می شود که در زبان آلمانی به معنای چیزی شبیه گوجه فرنگی موروثی است. این گونه ها گاهی در طول قرن ها از نسلی به نسل دیگر منتقل می شدند.آنها همیشه به دانه ها صادق هستند - یک ویژگی متمایز و یک مزیت قابل توجه انواع قدیمی نسبت به هیبریدهای مدرن F1 - و از نظر ظاهر، طعم، حساسیت به بیماری و مناسب بودن برای کشت انتخاب شده اند. امروزه، این گنجینه های اغلب محلی، هم یک دارایی فرهنگی از روزهای گذشته و هم ماده ژنتیکی زنده برای پرورش گیاهان آینده هستند: گنجینه ارزشمندی که باید آن را حفظ کنیم.
فواید گوجه فرنگی کهنه در یک نگاه:
- جشنواره بذر
- بذرها را می توان خودتان جمع آوری و تکثیر کنید
- تنوع فوق العاده در شکل و رنگ و اندازه و طعم
- اغلب در برابر بیماریهای مختلف بسیار قوی
- آزموده و اثبات شده در طول قرنها
- مواد ژنتیکی ارزشمند
نکته:
بسیاری از پرورش دهندگان قبلاً سعی کرده اند گونه ای ایجاد کنند که در برابر بلایت مخوف دیررس مقاوم باشد.هنوز کسی موفق نشده است. بسیاری از گونه های قدیمی برای مدت معینی دوام می آورند، اما هنوز هم در تابستان های مرطوب می توانند بیمار شوند. در حال حاضر تنها یک درمان موثر در برابر این بیماری گوجه فرنگی وجود دارد: محافظت از گیاهان گرمازا در برابر باران و رطوبت بیش از حد.
نژادهای محلی
گوجه فرنگی در قرن شانزدهم از آمریکای جنوبی به اروپا آمد و در ابتدا تنها به عنوان یک گیاه زینتی برای قرن ها کشت می شد. تنها از حدود قرن 18 و 19 بود که سبزیجات به طور فزاینده ای برای مصرف پرورش داده شدند. ابتدا گونه های محلی بی شماری پدید آمدند که برخی از آنها فقط در یک منطقه از کشور یا حتی توسط یک خانواده پرورش داده شدند. یکی از نمونه‌های میوه‌های درشت و زرد-نارنجی «مورد علاقه شلنبرگ» است که از خانواده‌ای به همین نام در نزدیکی مانهایم می‌آید و گفته می‌شود که در سال‌های پس از جنگ با سربازان آمریکایی به ایالات متحده آمده است. به همین دلیل، بسیاری از گونه های قدیمی برای کشت در مناطق مختلف آب و هوایی مناسب نیستند، زیرا به طور خاص برای شرایط اقلیمی و جغرافیایی محلی انتخاب شده و کاملاً با آنها سازگار شده اند.
وارث گوجه فرنگی برای هر مکان
خیلی خوبه که اینهمه تنوع وجود داره. این بدان معناست که می توانید گوجه فرنگی مناسب را برای هر مکانی پیدا کنید. در مناطقی که چندان گرم نیستند و فقط دیرتر می توان آنها را کاشت، واریته های زودرس مناسب هستند. زمان رسیدن آنها کوتاهتر است، بنابراین میوه ها قطعا می توانند تا پاییز برسند. گوجه‌فرنگی‌های قدیمی مانند "Lily of the Valley" ، "Early Yellow Striped" یا "Homosa" برای مناطق نسبتاً خشن و تابستان‌های خنک مناسب هستند. به هر حال، طعم گوجه‌فرنگی‌های یک نوع در شرایط رشد متفاوت بسیار متفاوت است، به همین دلیل است که شما نباید فقط بر اساس توصیف تنوع، انواع مختلف گوجه‌فرنگی قدیمی را امتحان کنید تا ببینید چگونه به شرایط محلی شما واکنش نشان می‌دهند..
به خصوص سالم: گوجه فرنگی وحشی
گوجه‌فرنگی وحشی گونه‌ای کاملاً فرآوری نشده است که ویژگی و طعم طبیعی خود را حفظ کرده است.این گونه ها اغلب بسیار سالم، قوی و قوی هستند. میوه ها متعدد هستند و به سرعت می رسند، اما بسیار کوچک هستند. نماینده معمولی گوجه‌فرنگی وحشی قوی، گوجه‌فرنگی است که با میوه‌های قرمز و زرد موجود است. اینها فقط یک سانتی متر قطر دارند، اما بسیار زیبا هستند و به ویژه در بین کودکان محبوب هستند. گوجه‌فرنگی‌های وحشی بسیار سرسبز رشد می‌کنند و ارتفاع آن به حدود 150 تا 200 سانتی‌متر و به همان اندازه عرض می‌رسد. آنها همچنین تعداد زیادی شاخه های خسیس را تشکیل می دهند که با این حال نیازی به برداشتن آنها نیست: نیشگون گرفتن روی اندازه میوه یا برداشت تأثیری ندارد.
سایر گوجه فرنگی های وحشی توصیه شده:
- گوجه فرنگی کوکتل زرد: میوه های میوه ای شیرین و گلابی شکل به قطر یک تا سه سانتی متر
- 'گوجه وحشی نارنجی': میوه های میوه ای-شیرین، گرد، دو تا سه سانتی متری، مقاوم در برابر ترکیدن
- 'صورتی گوجه فرنگی وحشی': میوه های بسیار کوچک، میوه ای-شیرین، پوست نازک
- "مرمر قرمز": گونه ای قوی و بسیار پرمحصول با میوه های گرد و قرمز
انواع گوجه فرنگی وارثی بسیار خوشمزه
علاوه بر گوجه‌فرنگی‌های وحشی که قبلاً ذکر شد - که کشت نمی‌شوند - انواع گوجه‌فرنگی قدیمی زیر به دلیل عدم حساسیت و طعم مناسب برای کشت در باغچه خانه یا گلخانه مناسب هستند. علاوه بر این، انواع ارائه شده در اینجا آنهایی هستند که به مراقبت نسبتا کمی نیاز دارند.
«رزهای برنز»
معلوم نیست که آیا این نوع گوجه فرنگی بسیار قدیمی سوئیسی واقعاً از برن می آید یا خیر. اما واقعیت این است که میوه های بسیار معطر آنها حتی در تابستان های خنک و در ارتفاعات به طرز شگفت انگیزی رشد می کنند. گوجه‌فرنگی چوبی قوی، که ارتفاع آن تا حدود 160 سانتی‌متر می‌رسد، در صورت امکان باید در فضای باز پرورش داده شود و به پوشش بارانی نیاز دارد.قطر میوه های گرد و تا حدودی پهن بین پنج تا ده سانتی متر است.
نکته:
«رزهای برنز» مولد خاصی ندارند. به همین دلیل، چندین سال است که یک نژاد جدید به همین نام وجود دارد که به طور قابل توجهی محصول بیشتری تولید می کند. با این حال، رایحه آنها به عطر واریته اصلی نزدیک نمی شود. پس در هنگام خرید بذر توجه داشته باشید که کدام یک از دو رقم را دریافت می کنید.
'Brandywine Pink'
این گوجه فرنگی بسیار قدیمی از ایالات متحده آمریکا می آید. با عملکرد بالا و میوه های سفت و بزرگ مشخص می شود. اینها بین 300 تا 700 گرم وزن دارند و بسیار آبدار و معطر هستند.
'De Berao'
این واریته بسیار مقاوم است که در برابر سوختگی دیررس و پوسیدگی قهوه ای مقاوم است که گاهی به اشتباه با نام گوجه درختی در دسترس است. گوجه فرنگی چوبی بیش از سه متر رشد می کند و میوه های بیضی شکل متعددی تولید می کند که می توانند قرمز، زرد، صورتی یا تیره باشند.زمان برداشت بین اواسط تیرماه تا پایان مهرماه است.
گلابی زرد
این کوکتل بسیار قوی گوجه فرنگی به شدت شاخه می گیرد و شاخه های خسیسی زیادی ایجاد می کند. میوه‌های دراز و زرد رنگ بین دو تا چهار سانتی‌متر قد دارند و در دسته‌های میوه‌ای چتر مانند می‌رسند که هر کدام می‌تواند تا 30 میوه داشته باشد. گوجه‌فرنگی‌های میوه‌ای و با طعم شیرین از اواسط ژوئیه می‌رسند، اما تمایل دارند کمی از هم جدا شوند. گونه ای که احتمالاً از روسیه می آید، می تواند بسیار بلند شود - تا 250 سانتی متر - و بنابراین همیشه نیاز به حمایت دارد.
«گورخر سبز»
این واریته گوجه فرنگی با میوه های تزیینی راه راه سبز روشن خود که بسته به درجه رسیده شدن می توانند به رنگ زرد-نارنجی نیز در بیایند مجذوب خود می شود. این عطر اغلب شبیه خربزه توصیف می شود و بسیار میوه ای است. در شرایط مساعد، گورخر سبز تا بیش از دو متر رشد می کند و باید در گلخانه یا در فضای باز با پوشش باران رشد کند.دوره برداشت از اواسط ژوئیه تا پایان اکتبر بسیار طولانی است، اگرچه میوه های نارس هنوز در پاییز قابل برداشت هستند. آنها در داخل خانه به خوبی بالغ می شوند.
نکته:
گوجه فرنگی انواع مختلفی دارد که حتی در زمان رسیدن نیز میوه های سبز یا زرد مایل به سبز تولید می کنند. معمولاً گوجه سبز نارس و سمی است زیرا حاوی سولانین است. این امر در مورد گوجه سبز نارس نیز صدق می کند. با این حال، می‌توانید میوه‌های رسیده و در نتیجه خوراکی را با این واقعیت تشخیص دهید که پوست آنها در هنگام اعمال فشار کمی ایجاد می‌شود.
«گوجه فرنگی عسلی مکزیکی»
این گونه قدیمی با میوه های بسیار معطرش به هیچ وجه نباید با گوجه فرنگی های عسلی موجود در بازار اشتباه گرفته شود. دومی هیبریدهای غیر بذری هستند. گوجه فرنگی عسلی مکزیکی بسیار قوی و پربار است، اما باید در گلخانه ای که از باد و آب و هوا محافظت می شود، کشت شود.منطقی است که اجازه دهید این گوجه فرنگی از یک پرده با چندین شاخه بالا برود. میوه های شیرین عسلی و بزرگ تا سه سانتی متر را می توان از اواسط تیرماه برداشت کرد.
'Oxeart'
گوجه‌فرنگی‌های مختلف «Oxeart» وجود دارد که همه آنها معمولاً میوه‌های بسیار بزرگ و سنگینی تولید می‌کنند - معمولاً اینها تا 15 سانتی‌متر قد و تا یک کیلوگرم وزن دارند. گوجه فرنگی Oxeart دانه های کمی دارد و گوشتی نسبتا سفت دارد. شاخه های میوه دار باید تا حد امکان حمایت شوند تا زیر بار نشکنند و خم نشوند. اگر در گلخانه رشد می کنید، می توانید آن را با یک میله روی گیاهان نیز ثابت کنید. همه گونه های شناخته شده احتمالاً به نژادی برمی گردد که در سال 1901 از قزاقستان به آمریکا وارد شد.
واریته های توصیه شده Ochsenherz:
- 'Cur de buf'
- 'Cuore di bue'
- «شعله المپیک»
- «روسی نارنجی»
- «هلو قرمز» و «هلو سفید»
این دو گوجه فرنگی چوبی بسیار خاص هستند که میوه های آن با پوستی ضخیم، نرم و پرمو پوشیده شده است. واریته هایی که ارتفاع آنها تا دو متر می رسد جزو گونه های متوسط تا دیررس هستند. اولین میوه ها فقط در اوایل ماه اوت می رسند. با این حال، برداشت تا حدود اواسط اکتبر ادامه دارد، حتی زمانی که در فضای باز رشد می کند. گوجه فرنگی بسیار معطر با طعم میوه ای و کمی شیرین است. پوسته ضخیم بسیار نرم است.
نکته:
گوجه‌فرنگی‌های مودار کمی وجود دارد، اما همیشه باید با محافظت از باران کشت شوند. تجربه نشان داده است که آنها کاملاً مستعد ابتلا به سوختگی قهوه ای و دیررس هستند.
'گوجه فرنگی مسافرتی روسیه'
این گونه بسیار غیرمعمول گوجه فرنگی احتمالا قبلاً توسط مایاها در گواتمالا کشت شده است.با این حال، از روسیه شناخته شده است، جایی که از آن به عنوان مفاد استفاده می شود، به ویژه هنگام سفر در راه آهن ترانس سیبری. نکته خاص در مورد این گوجه فرنگی شکل عجیب آن است: به نظر می رسد که چندین گوجه فرنگی با هم رشد کرده اند. تکه های میوه را می توان از یکدیگر جدا کرد. گوجه فرنگی مسافرتی تا دو متر رشد می کند و بهتر است به صورت یک گوجه فرنگی چند شاخه ای کاشته شود.
'Tigerella'
منشا این گوجه فرنگی چوبی بسیار قدیمی دقیقاً مشخص نیست، اما احتمالاً از روسیه آمده است. "Tigerella" بسیار قوی و قوی است. این گیاه که ارتفاع آن تا دو متر می رسد، به وفور منشعب می شود و به راحتی می توان آن را با شاخه های متعدد پرورش داد. میوه های طعم شیرین میوه ای متوسط، قرمز با راه راه های زرد هستند و از اواسط جولای رسیده می شوند. این واریته در گلخانه به بهترین وجه رشد می کند، اما در فضای باز نیز رشد می کند و به خوبی از باران محافظت می شود.
'Whippersnapper'
این گونه که از انگلستان می آید، برای کشت در گلدان، جعبه بالکن یا سبدهای آویزان عالی است - این گیاه فقط تا حدود 40 سانتی متر رشد می کند.میوه ها حدود یک تا دو سانتی متر بزرگ، قرمز، گرد تا بیضی شکل و طعم میوه ای شیرین دارند. برخلاف بسیاری دیگر از گوجه‌فرنگی‌های بالکن، "Whippersnapper" (که به معنی "بالا سه پنیر" ترجمه می‌شود) خیلی زود می‌رسد و دوره برداشت طولانی تا اولین یخبندان دارد.
