با توجه به زمان کاشت و زمان برداشت، تره تابستانه، تره پاییزه و تره زمستانه وجود دارد. اما همه گونه های تره فرنگی (Allium porrum) از گیاهان آماریلیس هستند که پیاز تولید نمی کنند. حداقل نه به شکل کشت شده آن به عنوان تره باغی. این شکل کشت شده سیر مزرعه ای علفی، دو ساله است و می تواند تا 80 سانتی متر رشد کند. گفته می شود که ساقه های سبز تره فرنگی حتی در میان مصریان باستان نیز در منوی غذایی بوده است. قبل از اینکه تصمیم بگیرید آن را پرورش دهید، دانستن اینکه چقدر مراقبت لازم است ضرری ندارد.
کاشت یا گیاهان جوان
این سوالی است که هر باغبان سرگرمی ابتدا از خود می پرسد: آیا تره فرنگی را خودم از بذر پرورش می دهم یا زمانی که زمانش برسد، آیا گیاهان جوانی را که قبلا رشد کرده اند خریداری می کنم؟ بدون شک، شروع کاشت جوان و نازک تره فرنگی در اواسط اسفند ماه به تلاش کمتری نیاز دارد.
کاشت
هرکسی که در مورد گزینه کاشت پیچیده‌تر تصمیم گرفته باشد با دو تصمیم دیگر روبرو می‌شود:
- بذرها را ترجیح دهید یا مستقیم بکارید
- زمان برداشت دلخواه (تره تابستانه از ژانویه به جلو آورده می شود)
در هر صورت بهتر است تره فرنگی را ترجیح دهید. با رشد در گلدانهای کوچک ذغال سنگ نارس می‌توانید از دردسر خراشیدن نجات پیدا کنید. علاوه بر این، صرفاً به دلیل زمان بندی، کاملاً ضروری است که تره تابستانی را در ژانویه و فوریه جلو بیاورید. گیاهانی که زودتر رشد کرده اند در مراحل بعدی نسبت به بیماری ها و آفات مقاوم تر هستند.
پیشرفت
گلدان های کوچک کشت یا گلدان های پرس خاک برای رشد مناسب هستند. دومی را می توان بعداً بدون آسیب رساندن به ریشه های ظریف در بستر قرار داد.
- بذرها اگر یک شب در آبگوشت سنبل الطیب خیس شوند سریعتر جوانه می زنند
- گلدانهای رشد به قطر تقریبی پنج سانتیمتر
- خاک کاشت یا مخلوط پیت و ماسه
- هر کدام یک یا دو دانه را به عمق یک سانتی متر داخل خاک فشار دهید
- بریز
- دمای بهینه حداقل 14 درجه سانتیگراد و روشن
- زمان جوانه زنی تقریبا 14 روز
- اگر نهال ها تقریباً پنج سانتی متر قد داشته باشند می توانند داخل تخت بروند
نکته:
اگر می خواهید در مرداد ماه برداشت کنید باید تره خود را در دی یا بهمن بکارید؛ برای تره فرنگی زمستانه کاشت آن در اوایل خرداد کافی است.
کاشت
فارغ از اینکه آنها گیاهان جوان بازار هفتگی باشند یا گیاهان تره باری که خودتان پرورش داده اید، از اواسط اردیبهشت می توان آنها را در فضای باز کاشت، چه در چاله کاشت و چه در کاشت ترانشه.
- فاصله بین هر گیاه 15 تا 30 سانتی متر
- فاصله ردیف 40 تا 60 سانتی متر
- هرکدام در شیارهایی به عمق 15 سانتی متر قرار بگیرید
- یا در چاله های کاشت انفرادی
- تا نصف عمق در سوراخ ها، شیارها را وارد کنید
- گیاهان باید کاملا عمودی باشند
- چاه آب، دوغاب داخل، برای پایداری بهینه
- هیچ خاکی نباید در بغل برگ بیفتد
برای کاشت در چاله کاشت، خاک بستر باید به خوبی شل شود. سپس با استفاده از یک تکه چوب کاشت، سوراخ هایی در زمین ایجاد می شود. گیاهان اولیه را می توان با گلدان پیت یا با تمام خاک گلدان در حال رشد در سوراخ ها قرار داد.هنگام کاشت تره فرنگی در ترانشه، خاک بستر نیز باید به خوبی شل شود. مواد حفاری شده را می توان بین ردیف گیاهان باقی گذاشت. این کار باعث می‌شود که تره‌فرنگی‌ها بعداً روی هم چیده شوند.
موقعیت و خاک
آفتابی تا نیمه سایه و هنوز مرطوب، تره فرنگی اینطوری بیشتر دوستش دارد. تره فرنگی در مورد دما بسیار سخت است. اما هرچه بیشتر از باد و سرما محافظت شود، اقدامات محافظتی کمتری باید بعداً با تره فرنگی زمستانی انجام دهید. پوششی با پشم گوسفند یا چوب برس می تواند از تره فرنگی زمستانی در برابر سرماهای زودرس و سخت محافظت کند.
در حالی که پیازها تغذیه‌کننده‌ای متوسط هستند، تره‌فرنگی‌ها تمایل به تغذیه سنگین دارند. بنابراین تره فرنگی به مقدار زیادی کود نیاز دارد. این بدان معنی است که قبل از کشت در فضای باز، خاک باید کاملاً شل شده و با کودهای آلی یا کمپوست بالغ مخلوط شود.گزینه دیگر مخلوط کردن سخاوتمندانه خاک با کود گزنه یا تکه های چمن است. کلوخه های درشت زمین باید خرد شوند. این آماده سازی خاک به طور ایده آل باید در ژانویه یا فوریه انجام شود.
نکته:
اگر می خواهید خاک را در پاییز آماده کنید: پیش کاشت با خردل یا لوپین یک کود سبز ایده آل برای تره فرنگی بهار آینده است.
همسایه
سالادها به عنوان یک محصول میانی ایده آل هستند، تا زمانی که تره فرنگی هنوز بلند نشده باشد. همسایه های خوب عبارتند از:
- کرفس
- کلربی
- خیار
- کلم
- مرزنجوش
- Endive
- کلم
- هویج
لوبیا بوته، لوبیا، چغندر و نخود همسایه خوبی برای تره فرنگی نیستند. اگر افسنتین، پونه کوهی، هویج یا تربچه را به تره فرنگی اضافه کنید، پروانه تره را نیز از بین می برید.تاجت ها (گل همیشه بهار) مگس های سفید را دفع می کنند. از طرفی تره فرنگی که بین توت فرنگی قرار می گیرد می تواند از بیماری های کپک در توت فرنگی جلوگیری کند.
مراقبت
علاوه بر کوددهی و آبیاری منظم، ردیف‌ها را بیشتر چنگک بزنید، شل کنید و علف‌های هرز را بردارید. در اواخر فصل می توانید خاک را از شیارهای بین ردیف ها به سمت ساقه تره هل دهید. بهتر است فقط به زیر بغل برگ برسید تا بتوانید حلقه ها را نسبتاً از خاک تمیز نگه دارید.
کوددهی
به عنوان یک تغذیه کننده سنگین، اگر از قبل خاک را سخاوتمندانه با کمپوست مخلوط کرده باشید، می توانید از همان ابتدا شروع خوبی به تره فرنگی بدهید. اگر کود سبز از قبل کاشته شده باشد، می‌توانید آن را در زیر بچینید و کمپوست اضافه کنید. پس از یک ماه، کودهای منظم را هر دو هفته یکبار مصرف می کنید.یا با کود گزنه آبیاری کنید یا کود ارگانیک روی خاک بپاشید. کود را می توان با نیتروژن تاکید کرد.
ریختن
تره فرنگی در فصل رشد اصلی به آب زیادی نیاز دارد، مخصوصاً در دوره های آب و هوایی خشک نیاز به آبیاری روزانه دارد. در غیر این صورت، اندازه مناسب را می توان پیدا کرد. تره هرگز نباید به طور کامل خشک شود و باید از رطوبت دائمی و یا حتی غرق شدن آب جلوگیری شود.
برداشت
تره فرنگی به دوره رسیدگی نسبتاً طولانی نیاز دارد، این فقط پنج تا شش ماه پس از کاشت اتفاق می افتد. سپس قطر میله ها تقریباً سه سانتی متر است. تره فرنگی تابستانی و پاییزی را می توان به تدریج برداشت کرد، اما باید قبل از اولین یخبندان برداشت شود. تره زمستانه نسبتاً مقاوم است و در تمام زمستان در روزهای بدون یخبندان قابل برداشت است. زمان برداشت انواع تره فرنگی:
- تره تابستانه جولای مرداد
- تره پاییزی شهریور – آذر
- تره فرنگی زمستانی دسامبر – اردیبهشت
اگر ساقه‌ها به سادگی از بالای ریشه جدا شوند و دمای محیط هنوز به اندازه کافی گرم باشد، ساقه‌های جدید و کمی نازک‌تر می‌توانند دوباره تشکیل شوند. در غیر این صورت برای برداشت کل ساقه ها با احتیاط با چنگک تا ریشه ها پایین رفته و با اهرم کمی آن ها را از خاک خارج کنید. بهترین زمان برای این کار صبح زود است. سپس Stanges باید مدتی به این صورت استراحت کنند تا مقداری نیتریت بیشتری از دست بدهند. بعد از ظهر می توانید آنها را کاملاً از زمین بیرون بکشید.
تکثیر
اگر می خواهید از تره فرنگی خود به عنوان پایه ای برای رشد مجدد استفاده کنید، دو راه دارید. می توانید صبر کنید تا گل ها و سپس دانه ها روی برخی از ساقه هایی که در بهار برداشت نشده اند تشکیل شود. یا گل آذین را قطع کرده و سپس پیاز تشکیل می شود.اگر اینها را بیرون بیاورید می توانید به صورت جداگانه برای تره فرنگی جدید استفاده کنید.
برای تکثیر چند گیاه قوی را که روی پا می گذارید انتخاب کنید. توپ های گل زیبا تابستان آینده ظاهر می شوند. اگر آنها خشک شده اند، می توان آنها را قطع کرد و دانه ها را از بین برد. اگر در زمستان به دلیل محرک سرما، تره فرنگی شروع به جوانه زدن کرد، این گل ها برای جمع آوری بذر مناسب نیستند.
انواع
در زیر برخی از انواع تره فرنگی قوی و قوی برای هر فصل برداشت آورده شده است.
تره تابستانی
- آلبانا
- آلما
- باواریا
- «تروپیا»
تره_پاییزی
- دوکال
- 'فیل'
- «جینو»
- غول های پاییزی
- «هانیبال غول پاییزی»
- " پاییز آبی-سبز"
- «ایستون»
- «بلتون»
تره زمستان
- 'زمستان آبی-سبز'
- «ناتان»
- «جنسیت»
- فارنهایت
- 'Freezo'
- 'D'hiver de Saint-Victor'
- 'Pluston'
- 'زیگفرید'
بیماری ها و آفات
اگر از بذرهای مقاوم در حد معقول و انواع مقاوم استفاده کنید، مشکل چندانی با بیماری ها و آفات نخواهید داشت. پروانه تره فرنگی، معدنچی برگ تره فرنگی، مگس پیاز، نماتد و زنگ تره می تواند خطرناک باشد. برای محافظت از تره فرنگی در برابر آفات پرنده، اغلب توری های ریز توری روی ردیف ها کشیده می شود.
با این حال، رشد محصول مخلوط نیز محافظت خوبی است.هویج، افسنطین و ترگت به ویژه همسایگان محافظ هستند. رطوبت بیش از حد و کود نیتروژن بیش از حد باعث گسترش بیماری های قارچی مانند زنگ تره می شود. مخصوصاً با تورهای محافظ سبزیجات بسته بندی شده، گیاهان ممکن است به اندازه کافی تهویه نشوند.
نتیجه گیری
در مجموع، با وجود برخی ویژگی های خاص، پرورش تره فرنگی کاملاً امکان پذیر به نظر می رسد. اساساً شروع با گیاهان جوان راحت تر و راحت تر است. خطر آفات و بیماری ها را می توان با چند شریک مناسب در کنار خود تا حدودی به حداقل رساند. اگر در حال برنامه ریزی مقادیر بیشتر هستید، باید به فکر ذخیره سازی نیز باشید. به عنوان مثال، تره فرنگی زمستانی می تواند تا سال بعد در زمین باقی بماند. انواع تابستان و پاییز باید قبل از اولین یخبندان برداشت شوند. با این حال، تره فرنگی را هم می توان خیلی خوب منجمد کرد اگر مختصر سفید شود.
