با Thymus vulgaris، باغبان سرگرمی با تجربه جامعه گیاهی خود را در آشپزخانه و باغ زینتی تکمیل می کنند. گیاه علفی مدیترانه ای می داند که چگونه به عنوان یک ماده معطر آشپزخانه و همچنین به عنوان یک گیاه چند ساله گلدار شگفت انگیز تحت تاثیر قرار بگیرد. تصمیم برای کشت آویشن کلاسیک با توجه به نیازهای ساده برای مکان، گیاهان و مراقبت آسان است. از گیج شدن در مورد جنبه های دقیق پروتکل کشت موفق خودداری کنید. تمام جزئیات مهم در زیر توضیح داده شده است - قابل درک، دقیق و عملی.
پروفایل
- خانواده گیاهی از خانواده نعناع (Lamiaceae)
- نام علمی: Thymus vulgaris
- درخچه‌های مدیترانه‌ای
- ارتفاع رشد 10 سانتی متر تا 40 سانتی متر
- برگهای نیزه ای سبز تا بیضی شکل با رایحه تند
- گلهای سفید، صورتی تا بنفش از ژوئن تا اکتبر
- مقاوم تا 15- درجه سانتی گراد و همیشه سبز
- اسم های پرطرفدار آویشن واقعی، آویشن باغی، آویشن ادویه دار
Thymus vulgaris با انواع ویژگی های مفید دیگر امتیاز می گیرد. این گیاه مرتعی محبوب برای زنبورها محسوب می‌شود، مورچه‌ها را می‌راند و چنان خواص درمانی شدیدی ایجاد می‌کند که در سال 2006 به عنوان گیاه دارویی سال انتخاب شد.
مکان
منشا مدیترانه ای جای هیچ شکی ندارد. آویشن ولگاریس در مکان های آفتابی رشد می کند. این مورد برای تخت و همچنین بالکن و طاقچه اعمال می شود.هر چه دما گرمتر باشد، نیاز به نور بیشتر می شود. این بدان معناست که هنگام کشت در خانه، تنها گزینه ای که باید در نظر گرفته شود، طاقچه پنجره در ضلع جنوبی خانه است. در غیر این صورت شاخه ها در مدت کوتاهی قهوه ای می شوند زیرا گیاه به دنبال نور خورشید است.
نکته:
دیوارهای سنگی خشک غرق آفتاب و باغ‌های صخره‌ای مدیترانه‌ای مکان‌های امیدوارکننده‌ای برای رشد سرسبز دارند. در اینجا گرما در طول روز در سنگ ها ذخیره می شود و در طول شب آزاد می شود که برای محتوای عطر در Thymus vulgaris بسیار مفید است.
خاک و بستر
با توجه به ماهیت خاک، آویشن واقعی نیاز به تلاش خاصی ندارد. خواص زیر سودمند هستند:
- خاک معمولی باغچه با قوام کمی شنی
- شل و زهکشی شده بدون خطر آبگرفتگی
- ترجیحا آهکی و لاغر با pH 7-8
- خاک گیاهی تجاری در گلدان مناسب است
در نتیجه می توان از ناحیه بالایی مارپیچ گیاه به عنوان محل کاشت استفاده کرد که به آن منطقه خشک نیز می گویند.
تکثیر با کاشت
اگر نمی خواهید از گیاهان جوانی که توسط شخص دیگری پرورش داده شده است برای پرورش آویشن ولگاریس استفاده کنید، از زمان آرام زمستانی برای کاشت پشت شیشه استفاده کنید. پنجره زمانی مناسب برای کشت در اواسط / اواخر فوریه باز می شود. یک گلدان یا سینی بذر با بستری فاقد مواد مغذی مانند ماسه ذغال سنگ نارس، فیبر نارگیل یا پرلیت پر شده است. سپس دانه های ریز را روی آن بپاشید. به عنوان جوانه زن سبک، آنها را با حداکثر 0.5 سانتی متر ماسه یا بستر ریز خرد شده الک می کنند. کاشت را ترجیحا با سمپاش دستی مرطوب کنید. در دمای جوانه زنی 20 تا 22 درجه سانتی گراد، جوانه زنی طی 10 تا 14 روز آغاز می شود. سپس ظرف بذر را کمی خنک تر در دمای 15 تا 18 درجه سانتی گراد قرار دهید.به جای خراش دادن، ضعیف ترین نمونه ها را مرتب کنید. این احتیاط استرس وارده به نهال را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
گیاهان در بستر
بوته‌های آویشنی که خودتان پرورش داده‌اید یا خریداری کرده‌اید را می‌توان در تمام طول سال کاشت تا زمانی که زمین یخ زده نباشد. نیمه دوم اردیبهشت بهترین زمان کاشت در نظر گرفته می شود. در اینجا نحوه کاشت مرحله به مرحله آمده است:
- گلوله ریشه را در آب قرار دهید و بگذارید 20 دقیقه خیس بخورد.
- کلوخ را کاملاً علف هرز کرده و در محل مورد نظر شل کنید.
- چاله کاشت حداقل دو برابر بزرگتر از ساقه ریشه است.
- مواد حفاری شده را با کمپوست و پودر شاخ به عنوان کود اولیه مخلوط کنید.
- گیاه جوان را از گلدان خارج کنید، آن را بکارید و آبیاری کنید.
لبه بالایی تیموس ولگاریس با سطح زمین همسطح است. در نهایت، یک "یقه خشک" توصیه می شود. این لایه نازکی از مالچ ساخته شده از شن یا شن است که از خاک اطراف در برابر فرسایش محافظت می کند.
گیاهان در گلدان
یک گیاه آویشن خریداری شده در صورت امکان در یک گلدان به اندازه کافی بزرگ در همان روز پیوند زده می شود. فقط از یک ظرف با دهانه پایین به عنوان تخلیه آب استفاده کنید. روی آن یک سیستم زهکشی متشکل از مواد درشت و غیر آلی مانند سنگریزه یا تکه های خرد شده سفال پخش کنید. حالا زیرلایه را یک سوم پر کنید. به دنبال آن گیاه جوانی که قبلاً قادر به جذب آب بود، می آید. همانطور که خاک گیاه باقی مانده را می ریزید، آن را با مشت فشار دهید تا حفره ای ایجاد نشود. یک لبه ریختن کوچک همیشه منطقی است.
نکته:
برای بهبود نفوذپذیری زیرلایه، یک مشت پرلیت، خاک رس منبسط شده یا ماسه اضافه کنید.
مراقبت
مراقبت صحیح از آویشن ولگاریس به عوامل زیر محدود می شود:
- اجازه ندهید در مرحله رشد خشک شود.
- آویشن تثبیت شده فقط زمانی که در تابستان خشک باشد.
- هیچوقت زیر آفتاب سوزان آبیاری نکن، اما صبح زود.
- در کشت ظروف نیاز به آب منظم وجود دارد.
- فاصله آبیاری بستر باید خشک شود.
یک منبع غذایی بهینه برای آویشن واقعی شامل افزودن کمپوست بالغ دو بار، هر کدام در بهار و اواخر تابستان است. آویشن ادویه دار را در گلدان با یک کود مایع موجود در بازار هر 4 تا 6 هفته درمان کنید. تمام مصرف عناصر غذایی حداکثر در مرداد ماه به پایان می رسد تا گیاه قبل از زمستان بالغ شود.
برش
یک بوته‌های فرعی تنها در صورتی رشد می‌کنند که به طور منظم هرس شوند. آویشن ولگاریس نیز از این نظر مستثنی نیست. تنها در این صورت می توان به طور موثر از طاسی پیشگیری کرد و در عین حال عادت رشد بوته ای مورد نظر را ترویج کرد.این اقدام مراقبتی صرف‌نظر از برداشت محصول اعمال می‌شود، که تجربه نشان می‌دهد زمانی که آشپزخانه به دنبال ادویه است، به‌طور پراکنده رخ می‌دهد.
- آویشن باغی را طبق یک برنامه ثابت از همان ابتدا کوچک کنید.
- حداقل یک تکه سبزه غیر چوبی به ارتفاع 5 سانتی متر روی بوته باقی بگذارید.
- شاخه های خشک و رنجور را در پایه برش دهید.
برش رادیکال جوانسازی هر ۲ تا ۳ سال کمک مهمی به حفظ سلامت گیاه می کند. اواخر تابستان یا پاییز بهترین زمان برای انجام این اقدام مراقبتی مهم است. آویشن ولگاریس کاملاً به اندازه یک دست از سطح زمین بریده شده است.
زمستان
آویشن واقعی با شجاعت در برابر زمستان‌های محلی مقاومت می‌کند، هر چقدر هم که سرد باشد. از آنجایی که خطر یخ زدن توپ ریشه در گلدان وجود دارد، پوششی از پوشش حباب دار به عنوان محافظ عایق عمل می کند.با این حال، شاخه ها پیچیده نمی شوند زیرا ممکن است رطوبت ایجاد شود که منجر به کپک زدن و پوسیدگی می شود. خشکسالی احتمالاً بزرگترین تهدید در طول زمستان است، به ویژه زمانی که برف وجود ندارد. در این صورت آویشن همیشه سبز را در روزهای بدون یخبندان آبیاری کنید.
برداشت
گیاه همیشه سبز و مقاوم در تمام طول سال محصول معطر خود را ارائه می دهد. با کیفیت برتر، Thymus vulgaris را در طول گلدهی که از ژوئن تا اکتبر ادامه دارد، برش دهید. در حالت ایده آل، همیشه باید کل ساقه را تا 5 سانتی متر بالاتر از سطح زمین ببرید. در طول فصل زمستان توصیه می شود تا ارتفاع 10 سانتی متر برداشت شود.
آنچه درمورد آویشن به طور خلاصه باید بدانید
Thymus vulgaris با طیف وسیعی از ویژگی‌های مفید تحت تأثیر قرار می‌گیرد. اول از همه، خانواده نعناع یکی از مهم ترین گیاهان آشپزی را برای غذاهای بی شماری فراهم می کند. علاوه بر این، گلهای رویایی آنچه لازم است برای تبدیل شدن به یک گیاه زینتی غالب است.ناگفته نماند خواص درمانی شناخته شده آن برای مشکلات مختلف سلامتی. آویشن واقعی این پتانسیل گسترده را بر اساس مراقبت های بی نیاز، کاشت بدون عارضه و نیازهای مکانی کم توسعه می دهد.
- گونه/خانواده: گیاه علفی
- تلاش مراقبت: کم چون مقرون به صرفه است
- زمان گلدهی: ژوئن تا جولای با انبوهی از گلهای کوچک بنفش روشن تا صورتی یا سفید لبه‌ای که به‌طور متراکم در حلقه‌هایی قرار گرفته‌اند
- شاخ و برگ: برگهای بسیار کوچک، معطر، بیضوی و چرمی شکل در سایه های مختلف سبز بسته به تنوع
- رشد: رشد کوسن مانند حتی در کوچکترین شکافها. پوشش زمین که فرش های متراکم را با شاخه های خزنده و بلند تشکیل می دهد
- قد: 5 تا 40 سانتی متر
- مکان: آفتابی و گرم; خاک شنی، نسبتاً کم مواد مغذی و خشک
- زمان کاشت: می توان به صورت بذر از اسفند تا اردیبهشت در یک قاب سرد کشت کرد یا مستقیماً در فضای باز کاشت کرد، زمان جوانه زنی 30-45 روز در دمای 20-26 درجه سانتی گراد
- هرس: در پاییز یا بهار کوتاه کنید، اما نه بیشتر از یک دست از سطح زمین
- شریک: انواع مختلفی که با هم در مناطق بزرگتر رشد می کنند بسیار زیبا هستند
- تکثیر: قلمه های نرم را در تابستان ببرید یا گیاهان بزرگتر و مسن را در بهار یا پاییز تقسیم کنید
- مراقبت: فقط زمانی آبیاری کنید که شرایط خشک ادامه داشته باشد. کود ندهید. هرس منظم قدرت رشد را حفظ می کند
- زمستان گذرانی: از محافظت زمستانی در یخبندان های بدون برف (یخبندان برهنه) و رطوبت زمستان سپاسگزار است، زیرا ریشه ها به سرعت پوسیده می شوند. اغلب نمی توان زمستان را در مکان اشتباه دوام آورد
ویژگی های ویژه
- به نام آویشن واقعی
- در درجه اول بومی منطقه مدیترانه است
- به خوبی در باغ صخره ای یا در شکاف های دیوار سنگی خشک جا می شود
- حلزون ها بو را دوست ندارند و مطمئناً از گیاهان و شاخه ها دور می شوند
- در گلدان هم قابل کشت است
گونه آویشن
- آویشن فرش: آویشن کوسن یا آویشن شنی نیز نامیده می شود. ارتفاع 5-10 سانتی متر فرش های بسیار متراکمی را تشکیل می دهد. می تواند به عنوان جایگزین چمن نیز استفاده شود
- آویشن لیمویی (Thymus x citriodorus): تلاقی آویشن واقعی و صحرایی; برگ های کوچک، باریک نقره ای-سفید، زرد-سبز یا سبز تیره، برگ هایی با لبه سفید که بوی لیمو می دهند. کوسن های نسبتا کوچک و گرد را تشکیل می دهد. خاک غنی از مواد مغذی را دوست دارد
انواع آویشن (انتخابی)
- `آلبوس: آویشن فرش. برگ های سبز روشن با گل های صورتی ظریف همسان
- `Coccineus: آویشن فرش. تنوع تیره با گلهای صورتی-قرمز روی شاخ و برگهای سبز تیره قوی
- `E. ب. اندرسون: آویشن لیمویی. شاخ و برگ رنگارنگ زرد-سبز
- `کوتوله طلایی: آویشن لیمویی. تنوع قوی برگ های سبز روشن با علامت های کمی زرد
- `شاه نقره ای: آویشن لیمویی. به خاطر برگ های رنگارنگ سفید نقره ای خود متمایز است. دارای رایحه بسیار تند لیمو
- `Splendens: آویشن فرش. با گلهای صورتی روشنش متمایز است
استفاده
- دارو: عصاره آویشن (اغلب با گل گاو زبان واقعی همراه است - Primula veris) در برخی از داروهای ترکیبی، به ویژه برای بیماری های تنفسی استفاده می شود
- پزشکی/سلامتی: عصاره آویشن موجود در افزودنی حمام اثر بسیار نیروبخشی دارد و به خستگی جسمی کمک می کند. گردش خون را در پوست بهبود می بخشد و التهاب دستگاه تنفسی را مهار می کند. به دلیل اثر محرک آن، حمام کامل با عصاره آویشن را نباید مستقیماً قبل از خواب مصرف کرد
- آشپزخانه: قابل استفاده به صورت تازه و خشک. برای خشک شدن کافی است چندین ساقه را به هم ببندید و به صورت وارونه در جای خشک آویزان کنید. البته باید توجه داشت که آویشن خشک عطر و بوی تندتری نسبت به آویشن تازه دارد.اینجا تقریبا نصف کلم تازه کافیه
