خیار دارای ۹۷ درصد آب و فقط چند ویتامین و مواد معدنی است، اما با وجود همه چیز، خیار یک میوه سالاد بسیار محبوب در تابستان است. گونه های جدید به طور مداوم در بازار ظاهر می شوند. به عنوان مثال، گونه های ژاپنی بسیار بلند و با پوست صاف، که به آب و هوای معتدل و ساختار حمایتی ساخته شده از سیم نیاز دارند. خیارهای تا حدودی ظریف سیب شکل و سبز کم رنگ با گوشت آبدارشان فقط برای استفاده در فضای باز در مناطق ملایم مناسب هستند. به عنوان یک قاعده، دو نوع مختلف از خیار را می توان تشخیص داد: خیار در فضای باز و خیار سالاد. خیارهای بیرونی کمی کوچکتر هستند و اغلب دارای پوست زگیل هستند.اینها مخصوصاً در صورت برداشت جوان برای ترشی به عنوان خیار شور یا خردل مناسب هستند. خیار را خیار گلخانه ای یا خیار رشته ای نیز می نامند که طول آن معمولاً به 40 تا 50 سانتی متر می رسد. آنها صاف، استوانه ای و پوست صاف هستند.
خیار در فضای باز
خیار در فضای باز شرایط اقلیمی خاصی ندارد به همین دلیل برای کشت در فضای باز در اکثر مناطق اروپای مرکزی مناسب است.
آماده سازی خاک
خیار مکان گرم و آفتابی و همچنین خاکی با زهکشی خوب و غنی از مواد مغذی را ترجیح می دهد. محل کاشت باید حدود 1 تا 2 هفته قبل از کاشت گیاهان جوان آماده شود. ابتدا سوراخ هایی به اندازه 30×30 سانتی متر به فواصل 60 تا 90 سانتی متر برای هر بوته حفر می شوند که با کمپوست باغچه ای خوش طعم پر می شوند و با خاک ریز و خرد شده پر می شوند. کود پایدار پوسیده خود را به عنوان یک کود آلی غنی از مواد مغذی در مرحله رشد ثابت کرده است.
گیاهان جوان
دو تا سه بذر به عمق حدود 12 میلی متر در گلدان های پرس خاک با ارتفاع 8 سانتی متر با محیط رشد در اواسط بهار قرار می گیرند. سپس کل چیز روی طاقچه در دمای حدود 20 درجه جوانه می زند. پس از رشد اولین لپه ها، تنها قوی ترین نهال در گلدان باقی می ماند. به محض اینکه نهال ها برای گلدان بذر بزرگ شدند، آنها را در گلدان های 12 سانتی متری پیوند می زنند. از آوریل به بعد، گیاهان به آرامی سفت می شوند تا در اواسط اردیبهشت در فضای باز کاشته شوند. بسیار مهم است که ریشه تا پایین ترین برگ ها کاملاً با یک لایه خاک خوب پوشیده شود.
کاشت
کاشت مستقیم در فضای باز فقط در مناطق واقعاً ملایم منطقی است. بسته به آب و هوا، می توانید از اوایل ژوئن در آنجا بذر بکارید. سپس عمق کاشت حدود 3 سانتی متر و فاصله بین بذرها 8 سانتی متر است. البته در هر چاله کاشت باید حدود 3-4 بذر قرار داد. بهتر است کاشت را با فویل بپوشانید تا از یخبندان شبانه آسیب نبیند.حتی در هنگام کاشت در فضای باز، فقط قوی ترین نهال ها نگهداری می شود.
مراقبت
همیشه از آبیاری کافی در اطراف گیاه اطمینان حاصل کنید. مالچ پاشی منظم، به ویژه با کود، از رشد گیاه حمایت می کند. هنگامی که پنج یا شش برگ تشکیل شد، نوک هر گیاه را بچسبانید تا رشد شاخه های جانبی را تشویق کنید. اگر بعد از پنجمین یا ششمین برگ هیچ میوه ای روی شاخه های کناری دیده نشد، نوک شاخه ها قطع می شوند. اگر میوه ها شروع به متورم شدن کردند، باید آنها را روی یک لایه کاه یا فویل قرار دهید تا از رطوبت خاک محافظت شود.
برداشت و نگهداری
خیار رسیده از ساقه بریده می شود. پس از برداشت میوه ها را می توان برای چند روز در جای خنک نگهداری کرد بدون اینکه طعم خود را از دست بدهد. خیارهای فضای باز نباید خیلی بزرگ شوند، در غیر این صورت عطر خود را از دست می دهند. آنها باید قبل از زرد شدن برداشت شوند.
آفات و بیماریها
شته لوبیا سیاه به ویژه برای خیار خطرناک است زیرا می تواند بیماری های ویروسی را منتقل کند. ترویج حشرات مفید و تورهای حشرات به پیشگیری کمک می کند. در صورت آلوده شدن گیاه باید با جت آب قوی سمپاشی شود.
انتخاب انواع
مار چینی=رقم بسیار قوی و زودرس با عملکرد بسیار بالا. میوه های سبز تیره و باریک تا 50 سانتی متر طول دارند
Hoffmann's Giganta=میوه های استوانه ای شکل بسیار دراز سبز تیره که به خوبی می توان از آن به عنوان سالاد یا خیار خردل استفاده کرد.
استفاده
جوان برداشت شده برای ترشی به عنوان ترشی یا خیار خردل
خیار
خیار در درجه اول برای کشت در قاب سرد گرم شده یا گرم نشده مناسب است. به عنوان گیاهان اصلی گرمسیری، آنها در درجه اول به رطوبت بالا اهمیت می دهند که با سمپاشی مکرر تضمین می شود.قاعدتاً برای این کار باید از آب ولرم استفاده کرد، زیرا خیار به آب سرد بسیار حساس است.
فرهنگ گلخانه
20 درجه بهترین دمای جوانه زنی برای انواع خیار است. با انواع استاندارد می توانید به تدریج دما را کمی کاهش دهید، اما هرگز نباید در شب کمتر از 16 درجه باشد. در اوایل اردیبهشت، بذرها را به عمق حدود 2 سانتی متر در گلدان های پرس خاک بکارید و روی آن ها را با خاک کشت شده بپوشانید و در جای گرم در قاب سرد یا گلخانه قرار دهید. هنگامی که خیارها جوانه زدند، سیم ها به صورت افقی روی دیوار گلخانه کشیده می شوند تا از گیاه و به خصوص شاخه های کناری حمایت کنند. پس از تشکیل دو برگ نهال ها، می توان آنها را در بستر آماده قرار داد. در کنار هر گیاه باید یک چوب قرار داد. دمای ثابت 16 درجه باید حفظ شود. نوک شاخه های اصلی باید به محض اینکه گیاهان به ارتفاع 2 متری رسیدند یا زمانی که با سقف گلخانه تماس می گیرند، جدا شوند.این امر باعث تشکیل شاخه های جانبی می شود که سپس می توان آنها را با نخ های اتصال به سیم های محکم وصل کرد. با این حال، اگر هیچ نشانه ای از میوه در شاخه های کناری که حدود 60 سانتی متر طول دارند وجود نداشته باشد، این نوک شاخه ها نیز می توانند قطع شوند. گیاه خیار نور مستقیم خورشید را تحمل نمی کند. بنابراین، یک مکان نیمه سایه نیز باید در گلخانه انتخاب شود. گیاهان باید به طور منظم و فراوان آبیاری شوند. مه پاش باعث افزایش رطوبت می شود. در حالی که میوه ها در حال رسیدن هستند، کمپوست باغی یا کود باید هر 14 روز یکبار جمع آوری شود.
پرورش خیار در قاب های سرد
محل کاشت چند هفته قبل از کاشت آماده می شود. تا زمان جوانه زنی روش مشابه کشت گلخانه ای است. به محض اینکه نهال ها دو برگی شدند، در گلدان های پرس خاک در قاب سرد قرار می گیرند. در اینجا نیز باید محافظت کافی در برابر آفتاب ارائه شود. در روزهای گرم، پنجره را در طول روز باز کنید.حتی در یک قاب سرد نمی توانید بدون آبیاری و سمپاشی منظم انجام دهید.
برداشت و نگهداری
برای بدست آوردن بهترین طعم، خیار معطر بین تیر تا شهریور برداشت می شود. برای این کار نباید اجازه دهید میوه ها به طور کامل رشد کنند، بنابراین خیار را زمانی که حدود 30 سانتی متر طول دارد برش دهید.
آفات
در خیارهایی که زیر شیشه می رویند، لکه های مکش رنگ روشن روی برگ ها نشان دهنده مگس سفید است. بنابراین باید حشرات مفید را تشویق کرد. آبگوشت برنزه یا صابون به عفونت های شدید کمک می کند.
انتخاب انواع
- Corona=فقط گل ماده تولید می کند، مناسب برای کاشت بعدی، همچنین در کوتاه مدت دماهای پایین تری را تحمل می کند
- بلا=گلهای ماده، میوه های بدون تلخ، بلند، باریک، سبز تیره، مخصوص کشت تابستانه و پاییزه.
استفاده
عمدتا برای استفاده با سبزیجات خام یا سالاد.
پروفایل
- گونه/خانواده: سالانه. متعلق به خانواده کدوها است
- تلاش مراقبت: بالا
- زمان برداشت: تیر تا مهر
- شاخ و برگ: برگهای بزرگ، قلبی شکل و دندانه دار به رنگ سبز تیره
- رشد: رشد سریع با شاخه های سجده
- مواد لازم: کلسیم، پتاسیم، منیزیم، ویتامین C
مکان
بیشتر انواع فقط در گلخانه. واریته‌های بیرونی بهتر است روی فیلم‌های مالچ سیاه (خرده‌فروشان متخصص) قرار داده شوند، زیرا این کار زودرس است و بازده را افزایش می‌دهد
زمان کاشت
کاشت در فضای سرپوشیده از اسفند تا اردیبهشت در خاک بذر عاری از جوانه به عمق 1-2 سانتی متر. در دمای حداقل 22-25 درجه سانتیگراد (حتی در شب) در 6-12 روز جوانه زنی می شود.گونه های گیاهی مناسب برای استفاده در فضای باز از اواسط تا اواخر اردیبهشت. فاصله بوته 50 سانتی متر، فاصله ردیف 130 سانتی متر یا فاصله کاشت 40 سانتی متر، فاصله ردیف 150 سانتی متر
برش
هنگام کشت در گلخانه، طناب یا سیم را ببندید و شاخه اصلی را که به پشت بام رسید کوتاه کنید. شاخه های جانبی پس از اولین برگ و میوه برداشته می شوند. بدون نیاز به برش در فضای باز اما امکان پذیر است
شریک
لوبیا بوته، شوید، نخود، رازیانه، سیر، کلم، کاهو، چغندر، کرفس، لوبیا، پیاز. یک سه گانه کلاسیک با نخود و کاهو تشکیل دهید
به هم نمیرسه:
تربچه، تربچه، گوجه فرنگی
مراقبت
برگهایی را که نزدیک به زمین رشد می کنند (تا حدود 20-30 سانتی متر از زمین) به طور منظم حذف کنید.
هنگام آبیاری برگها را خیس نکنید، در غیر این صورت قارچها می توانند به سرعت کلون شوند
زمستان:
سالانه
بیماری
- سفیدک پودری: پوشش سفید قابل پاک کردن در بالای برگ؛ گیاه می میرد. شاخه های آسیب دیده را قطع کنید. اگر آلودگی شدید است، از اسپری استفاده کنید (دستورالعمل دوز را دنبال کنید). می توان از یک عامل تقویت کننده گیاه به عنوان یک اقدام پیشگیرانه استفاده کرد.
- جال خیار: سرنگ (درمان های موجود در بازار)
- پژمردگی خیار: پیوند روی کاکتوس برگ انجیر
انواع (انتخابی)
- `حزان: خیار کوچک. مناسب برای بالکن
- `Highmark 2: Mini Cucumber.
- `Mertus F1 Hybride RZ: خیار کوچک. اصلاح نژاد حیات. از جولای تا اکتبر، میوه هایی به طول 16 تا 18 سانتی متر، سبز تیره، براق با پالپ تازه بدون تلخی. بسیار سودآور گلهای کاملا ماده، بنابراین عملکرد منظم دارند. مقاوم و مقاوم در برابر سفیدک پودری و گال خیار.در فضای باز نیز قابل رشد است
- `Printo F1: خیار کوچک. تنوع قوی با میوه های 15 تا 17 سانتی متری
انباشت به ویژه در انواع فضای باز
خاکی که قبلاً شل شده بود از هر طرف به سمت گیاه کشیده می شود و دیواره کوچکی تشکیل می شود که خیار در آن می نشیند. ارتفاع گیاه قبلاً باید به حدود 20 سانتی متر رسیده باشد. دیواره خاکی پایداری گیاه را بهبود می بخشد و ریشه های جدیدی را تشکیل می دهد که باعث افزایش جذب مواد مغذی و آب می شود.
