خشخاش عموماً بسیار ظریف و حساس به حساب می آیند. این ممکن است در مورد خشخاش ذرت معمولی صدق کند، اما مطمئناً در مورد بستگان آن، خشخاش ایسلندی، صدق نمی کند. نودیکول پاپاور بسیار مقاوم است و به ویژه دماهای خنک را ترجیح می دهد. با توجه به اشکال متعدد کشت شده، طیف رنگی این زیبایی زیر قطبی از زرد تا سفید تا نارنجی مایل به قرمز روشن است. حتی گل های فنجانی کرم رنگ تا اندازه 15 سانتی متر هم غیر معمول نیستند. خشخاش ایسلندی گیاهی ایده آل برای باغ های زینتی است که برای مدت کوتاهی به حال خود رها می شوند.
موقعیت و بستر
همانطور که خشخاش ایسلندی به طرز چشمگیری ثابت می کند، هر گیاهی که سرسبز است، از مدیترانه نمی آید. ارتفاع گیاه خشخاش تا 50 سانتی متر می رسد و مکان های آفتابی را به نیمه سایه ترجیح می دهد. وطن اصلی پاپاور نودیکول در مناطق زیر قطبی است. در آنجا به رنگ های گل قرمز، زرد تا سفید می درخشد. این گیاه در مقابله با گرما مشکل دارد، به همین دلیل باید از کشت در نزدیکی دیوارهای خانه یا دیوارهای سنگی دیگر خودداری کنید.
اینکه به صورت یکساله یا چند ساله رشد کند به محل و واریته انتخاب شده بستگی دارد. با این حال، تنها تقاضاهای حداقلی روی خاک اعمال می شود. خشخاش های ایسلندی می توانند به راحتی با خاک های رسی مانند خاک های شنی یا بسیار آهکی کنار بیایند. کمبود جزئی مواد مغذی در بستر مانع از تولید گل های باشکوه گیاه زینتی چشمگیر نمی شود.کره های وحشی می توانند حتی روی قلوه سنگ رشد کنند. شما فقط باید با استفاده از شن ریز از فشردگی خاک جلوگیری کنید. این اقدام برای سایر گیاهان باغ شما نیز مفید است، زیرا آب و مواد مغذی راحت‌تر به خاک می‌رسند.
آبیاری و کوددهی
خشخاش ایسلندی با شرایط خنک و خشک بهتر از گرما و خاک همیشه مرطوب کنار می آید. بنابراین در روزهای گرم تابستان فقط در حد متوسط آبیاری کنید و از غرق شدن آب خودداری کنید. این امر در مورد کشت در گلدان نیز صدق می کند. پس از خشک شدن بستر، 1 تا 2 روز دیگر صبر کنید تا گیاه را آبیاری کنید. زیبایی قطب شمال واقعاً مهم نیست که از آب باران استفاده می کنید یا آب لوله کشی آهکی. سیستم ریشه این گونه خشخاش می تواند به راحتی با خاک و آب آهکی کنار بیاید.
پاپاور نودیکول بسیار مقتصد است و در خاک فقیر رشد می کند.برای تقویت پتانسیل گلدهی گیاهان علفی، استفاده از کمپوست در بهار کافی است. از استفاده از کودهای مایع خاص یا کودهای آهسته رهش خودداری کنید، زیرا این محصولات می توانند به سرعت منجر به اشباع بیش از حد خاک شوند. در چنین حالتی، ریشه گیاهان ضعیف مصرف کننده به معنای واقعی کلمه می سوزد. اگر خشخاش ایسلندی در ظروف بزرگتر کشت شود، باید سالانه خاک را با مقدار کمی هوموس آماده کرد.
کاشت
آماده سازی بستر و کاشت بذر به دلخواه همیشه باعث موفقیت گیاه زیر قطبی نمی شود. در حالی که گیاهان مدیترانه ای و بسیاری از گیاهان خانگی برای جوانه زدن به دمای گرم یا رطوبت بالا نیاز دارند، عکس این موضوع در مورد خشخاش ایسلندی صادق است. زیرا این خشخاش ها به دمای نسبتاً خنک و خشک نیاز دارند. کاشت بین مارس و می انجام می شود، اما می توان آن را در سپتامبر سال بعد نیز انجام داد.بذرها را مستقیماً در محل بکارید. این گیاه نه تنها به عنوان پرکننده شکاف در تخت های زینتی مناسب است، بلکه در تخت های سنگی و تپه ای نیز تزئینی به نظر می رسد. سایت را به صورت زیر آماده کنید:
- به صورت بصری ناحیه را در تخت علامت گذاری کنید.
- سوبسترا را با مقدار کمی هوموس مخلوط کنید.
- دانه های ریز را با احتیاط پخش کنید.
- به خاک فشار دهید.
- بریزید و مرطوب نگه دارید.
خشخاش یکی از گونه‌های گیاهی «نور جوانه‌زن» است. بنابراین، دانه ها را فقط به آرامی با خاک بپوشانید. فقط به اندازه ای که دانه ها توسط باد برده نشوند یا بلافاصله توسط پرندگان گرسنه کشف شوند. کشت در ظروف همیشه موفقیت آمیز نیست. خشخاش های ایسلندی جوان نسبت به تغییرات، از جمله نقل مکان به مکان جدید حساس هستند. اگر همچنان می خواهید گیاهان را جابه جا کنید، باید این کار را در بهار یا پاییز انجام دهید.
خشخاش ایسلندی را می توان در تمام طول سال در گلدان های بزرگتر در بالکن یا تراس آفتابگیر پرورش داد. در انتخاب گلدان باید دقت کنید. دانه های خشخاش فقط در گلدان های بزرگ به خود می آیند. همچنین می توانید گیاهان گلدار را با سایر گیاهان زینتی ترکیب کنید. بسیاری از کشتی های به ظاهر ارزان در تابستان در اثر نور شدید خورشید شکننده می شوند. بنابراین شما باید محصولات ساخته شده از گل یا ظروف سنگی را ترجیح دهید.
نکته:
خشخاش های ایسلندی می توانند شکوه و جلال خود را به ویژه با ستاره ها یا نیلوفرها توسعه دهند. همیشه چندین نوع گیاه مختلف بکارید تا بعد از گلدهی شکاف نامناسبی ایجاد نشود.
تکثیر
مانند همه گونه های خشخاش، نودیکول پاپاور نیز کپسول مشخصه بذر را تشکیل می دهد.این بلافاصله پس از رسیدن باز می شود و دانه ها که اندازه آنها تنها میلی متر است، توسط باد در یک منطقه بزرگ پخش می شود. برای جلوگیری از خود بذری، می توانید کپسول میوه را زمانی که نیمه رسیده است خارج کنید. بهترین راه برای انجام این کار این است که یک شیشه کوچک در زیر گیاه بگیرید و کپسول بذر را مستقیماً در آن بیندازید. این کار از ریزش دانه های ریز روی زمین جلوگیری می کند.
گونه‌های وحشی خشخاش ایسلندی معمولاً چند ساله هستند، در حالی که انواع مختلف کشت شده باید هر سال به صورت تازه کاشته شوند. گونه اصلی را می توان با استفاده از شاخه های جانبی نیز تکثیر کرد. اینها را می توان در روزهای بدون یخبندان در اواخر پاییز یا زمستان برش داد.
- ریشه ها را افشا کن.
- چند شاخه جانبی به طول حدود 10 سانتی متر را قطع کنید.
- شاخه ها را در ظرفی با خاک ضعیف قرار دهید.
- مکان باید خنک و روشن باشد.
- تا بهار در حد متوسط مرطوب نگه دارید.
- از نزدیکی به رادیاتورهای فعال خودداری کنید.
اگر برگها و شاخساره های جدید در بهار ظاهر شوند، تشکیل ریشه کامل شده است. بلافاصله بوته های جوان خشخاش را به محل نهایی خود در فضای باز منتقل کنید. خشخاش ایسلند برای کشت طولانی مدت در داخل خانه مناسب نیست.
برش
گیاهان زینتی کوتاه و هرس نمی شوند. خشخاش ایسلندی یک ویژگی خاص دارد: برخلاف سایر گیاهان خشخاش، پاپاور نودیکاول یک گل شاخه بریده با ماندگاری طولانی است. حتی کپسول های دانه های خشک شده به دلیل ظاهر تزئینی اغلب توسط بسیاری از گل فروشی ها در دسته گل های خشک استفاده می شود. با این حال، آوردن شکوه و عظمت رنگارنگ خشخاش ایسلندی در حال شکوفه در چهار دیوار خود نیازمند کمی تلاش است. زمانی که جوانه ها هنوز نیمه بسته هستند، گل ها را ببرید.قسمت های بریده شده گیاه نیز باید تحت درمان قرار گیرند تا شیره سمی شیری از گل خارج نشود و سرزندگی باقی مانده گل را از بین نبرد.
- خشخاش را به طول دلخواه ببرید.
- انتهای ساقه را با فندک یا آب داغ بنوشید.
- در ظرفی با آب ولرم قرار دهید.
- مکان نباید خیلی آفتابی باشد.
حتی اگر گلهای بریده خشخاش ایسلندی خریداری شده برای گلدان خیلی بلند هستند، می توانید آنها را کوتاه کرده و به این ترتیب دوباره مهر و موم کنید. اما با کوتاه کردن منظم خشخاش نمی توان طول عمر گل های زینتی بریده شده را افزایش داد.
زمستان
گیاهان سرمادوست فوق العاده قوی هستند و حتی با رعایت احتیاطات خاص می توانند فصل سرما را بدون آسیب سپری کنند.در حالی که گونه‌های خشخاش ایسلندی که به‌عنوان یکساله کشت می‌شوند در اواخر پاییز از بین می‌روند، شبکه ریشه گوشتی گیاهان چندساله در زمین محافظت می‌شود. گونه‌های نودیاکول پاپاور وحشی که در گلدان‌ها کشت می‌شوند، هنوز هم با سپاسگزاری لایه‌ای از پشم‌های پشمی یا گونی را می‌پذیرند. برای جلوگیری از یخ زدن کامل بستر، گلدان را بپیچید.
پروفایل
- گونه/خانواده: چند ساله. متعلق به خانواده خشخاش (Papaveraceae)
- زمان گلدهی: معمولاً گلهای فنجانی کوچکتر به شکل خشخاش به رنگهای زرد، نارنجی، سفید و قرمز در طول تابستان از ژوئن تا سپتامبر تشکیل می شود. هر گیاه در رنگهای مختلف گل تولید می کند
- شاخ و برگ: برگهای سبز آبی، کشیده با کرکهای ظریف، در لبه خمیده. برخی از واریته‌ها گهگاه در زمستان زنده می‌مانند و حتی زمانی که یخبندان وجود دارد، برگهای سبز نشان می‌دهند
- رشد: رویش بوته‌ای با شاخه‌های کم برگ که ساقه‌های گلهای مودار از آن به‌طور محکم بیرون می‌آیند
- قد: 20 تا 60 سانتی متر
- مکان: آفتابی. خاک نفوذپذیر و نسبتا ضعیف
- زمان کاشت: می توان از بذرها مستقیماً در فضای باز در تیر تا آگوست کشت کرد (زمان جوانه زنی 10-20 روز در دمای 18-22 درجه سانتیگراد)
- هرس: بدون نیاز به هرس
- شریک: فراموشکارهای آبی. زیبا در توف های چند گیاه
- تکثیر: دوست دارد خودش بکارد یا بذرها را جمع آوری کنید (به تکثیر در زیر مراجعه کنید)
- مراقبت: فقط در صورتی آبیاری کنید که برای مدت طولانی خشک باشد. کوددهی لازم نیست
- زمستان گذرانی: حتی در بهترین شرایط به سختی می توان آن را در زمستان آورد، بنابراین سالانه محسوب می شود
- بیماری ها/مشکلات/آفات: در میان حلزون ها بسیار محبوب است
- ویژگی های خاص: با وجود اینکه گیاهی چند ساله در نظر گرفته می شود، زنده ماندن در زمستان دشوار است، بنابراین معمولاً یکساله است
انواع (انتخابی)
- `کوتوله باغ: ارتفاع 30 سانتی متر. مخلوطی که از ژوئن تا سپتامبر شکوفا می شود. به دلیل ارتفاع برای باغ صخره ای یا حاشیه بستر نیز مناسب است
- `نور: ارتفاع 40 سانتی متر. گل‌ها را عمدتاً در رنگهای پاستلی تشکیل می‌دهد
- `سرزمین عجایب: ارتفاع 20-25 سانتی متر. گل های رنگارنگ. لغو عمدتاً به دلیل شاخ و برگ زمستان سبز
نتیجه گیری
خشخاش رنگارنگ ایسلندی به راحتی قابل کشت است و - برخلاف بسیاری از گیاهان زینتی دیگر - ترجیحاً در خاکهای فقیر رشد می کند. هنگام کاشت و مراقبت از آن چیز بسیار کمی باید در نظر گرفت. پاپاور نودیکول به طرز چشمگیری ثابت می کند که همه گونه های خشخاش به عنوان گیاهان بریده نامناسب نیستند.
