تریاک را می توان همه جا به صورت دانه به عنوان غذا و همچنین به عنوان تخمه خرید. از آنجایی که خشخاش که به خشخاش باغ نیز معروف است، اثر مسموم کننده ای دارد و از شیره آن می توان تریاک به دست آورد، کشت خشخاش پاپاور در آلمان مشمول قانون مواد مخدر است.
وضعیت حقوقی
پس از گنجاندن کشت خشخاش در قانون مواد مخدر آلمان، کشت تجاری خشخاش به یکباره پایان یافت. قبل از جنگ جهانی دوم - و در جمهوری آلمان حتی تا زمان اتحاد مجدد - این در اینجا گسترده بود.امروزه کشت خشخاش در آلمان ممنوع است. هرکس بخواهد آن را پرورش دهد نیاز به مجوز دارد. حتی اگر فقط به عنوان یک گیاه زینتی در باغ رشد کند! هر کسی که خشخاش را بدون این مجوز کشت کند، قانون مواد مخدر (BtMG) را نقض می کند. چنین تخلفی می تواند با جریمه سنگین و / یا تا پنج سال زندان مجازات شود. حتی کشت خصوصی در مناطق کوچک یا حتی گیاهان فردی منوط به الزامات تایید است. مواد افیونی ممکن است حاوی دانه های خشخاش زیر باشد:
- Papaver somniverum (خشخاش)
- Papaver bracteatum (خشخاش ارمنی، خشخاش دارویی)
- Papaver paeoniflorum (نوعی از خشخاش، در واقع Papaver somniferum var. paeoniflorum)
کاشت غیرمجاز این گونه خشخاش اکیدا ممنوع است. اما در موارد استثنایی، اداره فدرال تریاک می تواند کشت را مجاز کند.
درخواست تایید
نه تنها مشاغل کشاورزی، بلکه افراد خصوصی نیز می توانند در آدرس مجوز کشت پاپاور سامنیفروم دریافت کنند.
موسسه فدرال دارو و تجهیزات پزشکی – اداره فدرال تریاک – در بن درخواست دهید.
برای انجام این کار، درخواست مجوز مطابق با بخش 3 قانون مواد مخدر (BtMG) برای کشت پاپاور سامنیفروم (خشخاش تریاک) باید پر شود و به موسسه فدرال ارسال شود. شما نیاز دارید:
- برنامه تکمیل شده
- کپی قابل خواندن شناسنامه (کپی از دو طرف)
- نقشه زمین، نقشه قطعه یا سند رسمی دیگر که سطح زمین را مشخص می کند
مجوز برای افراد خصوصی برای سطح زیر کشت حداکثر 10 متر مربع و حداکثر مدت سه سال و هزینه آن 75 یورو صادر می شود.
ظاهر
خشخاش یک گیاه گلدار یکساله است که تفاوت قابل توجهی با خشخاش وحشی (Papaver rhoeas) یا خشخاش ترکی (Papaver orientale) دارد که به عنوان گیاهان زینتی کشت می شوند که هر دو فاقد مرفین هستند.
- گل صورتی تا بنفش با لکه تیره روی پایه
- همچنین در رنگ گل سفید
- برگها سبز نیستند، بلکه به رنگ خاکستری-سبز یا آبی-خاکستری هستند
- برگها به اندازه خشخاش ذرت و خشخاش ترکی پرنی نیستند
- برگهای نسبتاً صاف و بزرگ که کمی یادآور کلم هستند
- عادت رشد بالا (50 تا 150 سانتی متر)
- کپسول دانه کروی بزرگ به رنگ سبز خاکستری
نکته:
همچنین برخی از گیاهان خشخاش وجود دارند که شبیه به خشخاش هستند، اما فقط حاوی مقادیر کمی از آلکالوئیدها هستند. تشخیص برخی از آنها از نظر بصری برای افراد عادی از خشخاش دشوار است. پس لطفا در هنگام خرید دقت کنید.
سموم/ مسکرات
خشخاش تریاک حاوی حدود 40 آلکالوئید مختلف است که عمدتاً در غلظت‌های بالا در شیره موجود است. اینها شامل کدئین، مورفین و پاپاورین است. با خراشیدن کپسول های بذر، شیره آن خارج می شود و سپس برای تولید انواع مسکرات مانند مرفین، تریاک و هروئین استفاده می شود.
مسمومیت
معمولاً هنگام دست زدن به تریاک به دلیل ناآگاهی یا عدم احتیاط مسمومیت اتفاق می افتد. شیره فرار حاوی بالاترین غلظت سموم و مسکرات است. این مواد در تماس با پوست وارد بدن می شوند و می توانند بر روی سیستم عصبی مرکزی اثر بگذارند. به ویژه تنفس به شدت تحت تأثیر مواد مختلف قرار می گیرد. علائم عبارتند از:
- تهوع
- استفراغ
- قرمزی صورت
- مردمک های تنگ
- سرگی
- در غلظت های بالاتر بیمار به خواب بیهوشی می افتد
- فعالیت قلبی و تنفس کاهش می یابد
- نواحی پوست آبی می شود
- مرگ بر اثر فلج تنفسی
- دوز کشنده 3 گرم تریاک (معادل 0.2 گرم مرفین) است
محتوای ماده فعال
خواص مختلف مانند محتوای آلکالوئید در خشخاش ارثی است. با این حال، سطح مورفین به طور طبیعی بالا نیست، بلکه نتیجه تولید مثل انسان است. با این حال، بسته به موقعیت و شرایط آب و هوایی، سطوح در گیاهان بسیار متفاوت است.
انواع خشخاش
خشخاش تریاک شامل سه زیرگونه است که از نظر محتوای آلکالوئید کمی متفاوت هستند. این موارد عبارتند از:
- Papaver somniferum subsp. somniferum
- Papaver somniferum subsp. setigerum (همچنین به نام Papaver setigerum)
- Papaver somniferum subsp. ترانه سرا
واریته‌های تجاری موجود هستند که برای تولید آلکالوئیدهای تجاری پرورش داده شده‌اند، آنهایی با محتوای مورفین کم که از نظر تئوری می‌توانند بدون مجوز رشد کنند، و گونه‌هایی که محتوای آنها بیشتر اعلام نشده و در دسترس هستند. به عنوان دانه های آزادانه در دسترس برای باغبان سرگرمی. از آنجایی که تجارت بذر خشخاش مشمول قانون مواد مخدر نیست، خرید و فروش آن قانونی است.
نژاد
ارقام خشخاش تریاک به انواع زودگل (خشخاش زمستانه) و دیرگل (خشخاش تابستانی) تقسیم می شود. در حالی که خشخاش زمستانی در ژوئن می رسد، خشخاش تابستانی حدود سه هفته بیشتر نیاز دارد. علاوه بر بسیاری از گونه های حاوی مرفین، گونه های کمی نیز وجود دارند که حاوی مقدار بسیار کمی از این ماده هستند.
تأیید شده در اتحادیه اروپا:
1. ارقام با محتوای مرفین بالا (برای کشت خصوصی مناسب نیست!)
- MOTOR: تنوع جدید با محتوای ماده فعال بالا
- OZ: رقم پرمحصول
- ZENO PLUS: رایج ترین نوع خشخاش زمستانه (دانه های تایید شده)
- ZENO2002: انواع قدیمی تر خشخاش زمستانی (گواهی شده)
- ZETA: رقم تابستانه خشخاش با محتوای مرفین زیاد یا کم برای مناطق مختلف آب و هوایی (با گواهی)
2. انواع با محتوای آلکالوئید بسیار کم
- 'Mieszko' (واریته کم مورفین تایید شده توسط اداره فدرال تریاک)
- «ZENO Morphex»: اولین نژاد خشخاش زمستانی (2007) با گواهینامه (کمتر از 200 میلی گرم بر کیلوگرم در کپسول خشک شده)
آژانس فدرال تریاک اکنون تاییدیه واریته "Przemko" را که در سال 1996 اعطا شده بود، پس گرفته است.علاوه بر Papaver somniferum، واریته های Papaver bracteatum و Papaver paeoniflorum نیز حاوی مواد افیونی هستند و برای احتیاط نباید بدون اجازه کشت شوند.
دستورالعمل کاشت و مراقبت
خشخاش دائمی تریاک نگهداری از آن آسان است و در عرض های جغرافیایی ما به راحتی کشت می شود.
مکان
Papaver somniferum را می توان به راحتی در شرایط آب و هوایی ما - حتی در مناطق کم کوهستان - کشت کرد. گیاه یکساله به نور خورشید زیاد نیاز دارد، اما نه به گرمای زیاد. این گونه خشخاش که در حال رشد است به خوبی با همسایگانی مانند sedum، گل مروارید، گلدن میله یا دلفینیوم هماهنگ است.
طبقه
خشخاش تریاک خاکهای شنی و شنی با زهکشی خوب را ترجیح می دهد. در حالت ایده آل، خاک باغ نیز غنی از مواد مغذی است. اگر نیازهای خاک به خوبی برآورده شود، باغبان می تواند منتظر یک گل بسیار باشکوه باشد.
- چاه قابل نفوذ در آب
- شنی یا شنی
- عمیق
- غنی از مواد مغذی
- مقدار pH: خنثی (بین ۶، ۵ و ۸)
آماده سازی خاک
از آنجایی که خشخاش شرایط خاک شنی- لومی را دوست دارد و از محتوای بالای مواد مغذی آن قدردانی می کند، بیشتر خاک های باغ باید کمی آماده شوند تا از شرایط بهینه رشد اطمینان حاصل شود.
- تخت را حفر کنید
- بهبود خاک با کمپوست
- احتمالاً با ماسه در آب نفوذپذیر کنید
- تکه های درشت زمین را با چنگک بشکنید
- بگذارید تخت چند روز استراحت کند
کاشت
پس از کسب مجوز برای کشت، می توانید بذر خشخاش را مستقیماً در بهار در فضای باز بکارید.وقتی صحبت از کشت می شود، این خشخاش به سختی با بسیاری از گونه های دیگر خشخاش مانند خشخاش ذرت یا خشخاش ترکی تفاوت دارد. برای جلوگیری از رشد بیش از حد بوته های خشخاش در یک فضای کوچک، توصیه می شود قبل از کاشت بذرها را با یک مشت ماسه ریز مخلوط کنید.
- زمان: از اواخر اسفند تا اوایل فروردین
- مستقیم در فضای باز امکان پذیر است
- بذرها را به طور گسترده پخش کنید
- فاصله ردیف: 50 – 80 سانتی متر
- نباید یا فقط با شن نازک پوشانید (محافظت در برابر پرندگان)
- خشخاش جوانه زنی سبک است
- با دقت بریز
- زمان جوانه زنی: 8 تا 10 روز (حداکثر 21 روز)
- سطح را همیشه کمی مرطوب نگه دارید
پس از یک دوره جوانه زنی فقط دو هفته ای، اولین برگ ها روی گیاه هنوز جوان ظاهر می شوند.
نکته:
می توانید بذرها را در پاییز (شهریور) نیز بکارید. اگر بگذارید گیاهان مرده بایستند و کپسول های بذر بالغ شوند، خودشان می کارند.
ریختن
همانند همه بذرها، بذر پاپاور سومنیفروم تا زمانی که جوانه بزند به آب کافی نیاز دارد. برای جلوگیری از شستن بذرها، یا باید از یک ضمیمه آبیاری بسیار ظریف برای آبخوری استفاده کنید یا فقط با شلنگ باغچه خاک را اسپری کنید.
هنگامی که جوانه زنی انجام شد، خشخاش از نظر تعادل آبی کاملاً مقتصد است. گیاه تشنه آفتاب حتی در دوره های خشک طولانی بدون هیچ مشکلی زنده می ماند. با این وجود باید گهگاه آبیاری شود.
کوددهی
اگر قبلاً قبل از کاشت خاک باغچه را با کمپوست یا کود سبز اصلاح کرده اید، در طول کل مرحله رشد خشخاش، نیازی به مواد مغذی اضافی نیست. در غیر این صورت، کمی کود کامل طولانی مدت کمک خواهد کرد. در ابتدای مرحله رشد، خشخاش به کود غنی از فسفر و بعداً به کود با محتوای نیتروژن بالا نیاز دارد.با این حال، کود را کم مصرف کنید، زیرا خشخاش زمانی که مقادیر بسیار زیادی نیتروژن در خاک وجود دارد و ساقه‌های گل زیبای آن به محض وزش باد یا باران جدا می‌شوند، به سمت بالا می‌روند.
برش
Papaver در مورد نظافت نیز بی عارضه است. محدود به برداشتن قسمت های پژمرده گیاه است (دستکش بپوشید). از آنجایی که این امر عمدتاً روی گل ها تأثیر می گذارد، اگر می خواهید بذرها را برداشت کنید یا خودتان آنها را بکارید، به هیچ وجه نیازی به بریدن ندارید. به محض خشک شدن کامل گیاه در اواخر تابستان می توانید پس از رسیدن کپسول های بذر آن را نزدیک به زمین قطع کنید.
زمستان
تریاک یکی از گیاهان یکساله است که حداکثر در پاییز از بین می رود و نسل بعدی گیاهان با پراکندگی بذرها ایجاد می شود. به همین دلیل قبل از زمستان هیچ اقدام نگهداری لازم نیست.
ارقام زینتی زیبا به عنوان جایگزین
به جای خشخاش لطیف، باغبانانی که فقط برای ارزش زینتی می‌خواهند این گیاهان را پرورش دهند، باید از گونه‌های به همان اندازه زیبا، اما غیرقابل انتقاد استفاده کنند. اینها در رنگهای مختلف با گلهای دوتایی یا پر نشده موجود هستند.
خشخاش ترکی (Papaver orientale)
خشخاش ترکی گیاهی چند ساله است. گل های قرمز روشن با گلبرگ های کمی چروکیده بین ماه می و ژوئن تولید می کند. به عنوان یک گیاه زینتی می توان آن را با گل های سفید، نارنجی، زرد یا سالمونی نیز یافت.
- به آن خشخاش شرقی یا خشخاش ترکی نیز می گویند
- بیشتر به صورت هیبریدی، چند ساله
- ارتفاع رشد: 40 تا 90 سانتی متر
- دوره گلدهی: اردیبهشت تا خرداد
- گلهای سفید، صورتی یا قرمز، پر نشده
- وقوع: آسیا
- 'Aladin': گل قرمز قوی
- 'درخشان': قدیمی تر، تنوع گسترده با گل های نارنجی-قرمز
- «هلن الیزابت»: گلهای شیک و به رنگ سالمون
- «پرنس. ویکتوریا لوئیز: گل صورتی قدیمی با پایه قرمز شرابی
- «عروسی سلطنتی»: گل سفید با زمینه قرمز-مشکی، خالدار در تضاد
- 'Türkenlouis': گلهای قرمز روشن، حاشیه‌دار روی لبه
خشخاش ایسلند (Papaver nudicaule)
خشخاش ایسلندی با گلهایش تا اندازه 15 سانتیمتر بسیار قوی است و برای مناطق سردتر نیز مناسب است. اشکال مختلف کشت شده شامل گیاهان یکساله و دو ساله است. برخلاف تقریباً همه گونه های دیگر خشخاش، خشخاش ایسلندی دوست دارد کمی خنک تر باشد.
- ارتفاع رشد: 50 تا 60 سانتی متر
- دوره گلدهی: خرداد تا شهریور
- گلهای سفید، زرد، مایل به قرمز یا سالمونی، پر نشده
- رویداد: آسیا، اروپای شرقی
- انواع زیبا: «عجایب زرد»، «کاردینال»، «ماتادور»، «پالچینلا»
- ویژگی ویژه: جوانه زنی سرد (باید در پاییز بکارید)
خشخاش آلپ (Papaver alpinum)
نوع کم رشد خشخاش که ارتفاع آن تنها به 20 سانتی متر می رسد، خشخاش آلپاین است. به دلیل اندازه اش، به همسایگان کاملاً متفاوتی از مثلاً خشخاش ترکی در حال ظهور نیاز دارد. در نگاه اول، چشم آموزش ندیده به سختی این گیاه را با گل های عجیب و غریبش به عنوان نوعی خشخاش تشخیص می دهد.
- ارتفاع رشد: 5 تا 20 سانتی متر
- دوره گلدهی: اردیبهشت تا مرداد
- گلهای زرد، نارنجی یا سفید، پر نشده
- رویداد: رشته کوههای کم ارتفاع در اروپا
- خاکهای آهکی را ترجیح می دهد
خشخاش معمولی (Papaver rhoeas)
گونه خشخاش وحشی که خاکریزهای راه آهن و کنار جاده ها را با گل های قرمز روشن خود زینت می دهد.
- ارتفاع رشد: 20 تا 90 سانتی متر
- سالانه
- دوره گلدهی: اردیبهشت تا تیر
- گل قرمز روشن و پر نشده با پایه مشکی
- وقوع اوراسیا
- آفتاب کامل را تحمل نمی کند
منعی که هیچکس به آن پایبند نیست؟
در واقع خشخاش نه تنها در کیسه های بذر در همه جا یافت می شود (فروش بذر قانونی است اما کشت نه)، بلکه در بسیاری از باغات زینتی سراسر کشور نیز یافت می شود. گیاه دارویی غیرقانونی را اغلب می توان در حال رشد وحشی در سواحل دریای بالتیک یا در خاکریزهای بزرگراه ها یافت.برخی از گل فروشی ها کپسول های تازه بریده شده را به عنوان تزئین دسته گل می فروشند یا از آنها به صورت خشک شده در چیدمان استفاده می کنند. ظاهراً کمتر کسی از مجازات شدید ممنوعیت خشخاش آگاه است. با این حال، باید به این نکته توجه داشته باشید: حتی نادانی شما را از مجازات محافظت نمی کند.
نتیجه گیری
اگر قبلاً یک گیاه خشخاش در باغ خود دارید، لازم نیست وحشت کنید، زیرا به هر حال، Papaver somniferum نیز در منطقه ما به صورت وحشی رشد می کند. هیچ آژانسی وقت کافی برای شکار تک تک پاپور somniferum را ندارد. با این حال، نباید جرات آزمایش تریاک خانگی یا سایر مسکرات ساخته شده از شیره این گیاه را داشته باشید. بسته به تنوع و مکان، ترکیبات موجود در آن بسیار متفاوت است - و حتی مقادیر کمی از مورفین می تواند کشنده باشد.
