نیلوفرها چیز باشکوهی در موردشان دارند و آنقدر به اشکال مختلف می آیند که درک همه آنها سخت است. آنها به دلیل زیبایی هنری و کیفیتی که به عنوان گل بریده دارند بسیار محبوب هستند.
شعار برای همه نیلوفرها صدق می کند: «پاهایت را خنک نگه دار، سر در آفتاب.» این به این معنی است که گل های آنها مانند یک نقطه آفتابی در باغ هستند، اما پایین ترین برگ ها باید کمی سایه داشته باشند (مثلاً توسط دیگران. گیاهان).
موقعیت و شرایط خاک
پیازهای زیبایی‌های خارق‌العاده در شهریور کاشته می‌شوند و اکثر گونه‌ها در ژوئن/ژوئیه شکوفا می‌شوند. آنها در مورد خاک نامطلوب هستند، اگرچه باید نفوذپذیر و کمی غنی از هوموس باشد. آنها نمی توانند غرقابی را تحمل کنند.
برخی از گونه‌ها مانند Lilium testaceum یا سوسن مادونا سفید خالص، خاک غنی از آهک را دوست دارند، در حالی که سوسن روبان طلایی ژاپنی، Lilium auratum، که سایه جزئی را نیز تحمل می‌کند، در همان خاک می‌میرد. بنابراین، هنگام خرید پیاز، مهم است که بسته بندی را بخوانید یا بپرسید که رقم مربوطه چه نوع خاکی را ترجیح می دهد. نیلوفرها دوست دارند چندین سال در یک مکان بمانند. فقط در این صورت است که نشان خواهند داد که چه نوع قدرت گلدهی دارند. این نباید مشکلی ایجاد کند زیرا پیازها به اندازه کافی مقاوم هستند.
نیلوفرهای حاشیه
نیلوفرهای بلند قد مانند لیلیوم رگال با گل زرد که تا 100 سانتی متر رشد می کند بهتر است در پشت حاشیه قرار گیرند تا بتوانند توسط گیاهان چند ساله بلندتر حمایت شوند. یک چشم نواز مطلق در هر بستر چند ساله، لیلیوم اورینتال دیزی است که 100 سانتی متر ارتفاع دارد و از ژوئن تا آگوست به طور مداوم شکوفا می شود. گلبرگ های سفید خالص آن دارای یک خط قرمز است که از وسط آن عبور می کند و با نقاط سیاه کوچک پوشیده شده است. Lilium Amabile گل قرمز با ارتفاع 80 سانتی متری نیز می تواند نیاز به ساپورت داشته باشد.
گونه‌های سوسن کم‌رشد مانند سوسن سفید روشن سیبری که از ژوئن تا جولای بسیار شکوفا می‌شود، زیر ۶۰ سانتی‌متر باقی می‌مانند. برخی از گونه‌های آن، مانند سوسن ببری خالدار قهوه‌ای تیره و نارنجی مایل به قرمز، که تا ارتفاع ۱۵۰ سانتی‌متری رشد می‌کند، نه تنها روی خود پیاز، بلکه در بالای غده نیز ریشه ایجاد می‌کنند، به همین دلیل به آنها ساقه نیز می‌گویند. نیلوفرهای ریشه دار هستند و باید به عمق حدود 15 سانتی متر کاشته شوند. گونه های دیگر بسته به ارتفاع رشد در عمق 8-12 سانتی متر کاشته می شوند. Cardiocrinum giganteum، زنبق غول پیکر سفید گل، 250 سانتی متر قد دارد و می توان آن را به عنوان یک گیاه منفرد طبقه بندی کرد. گیاهان کم پوشش زمین کاملاً در اینجا مناسب هستند.
نیلوفر برای جعبه گل
گونه‌های زنبق کوچک مانند Lilium punilum با گل‌های نارنجی مایل به قرمز و گلبرگ‌های با انحنای شدید یا لیلیوم کانادین با گل‌های زرد آویزان را می‌توان به خوبی در جعبه گل قرار داد.ب- بنفشه ها را با هم ترکیب کنید. برای یک جعبه به طول 21 سانتی متر، شش پیاز کافی است که دور لبه چیده شده اند. از ژوئن به بعد تصویری را خلق می کنند که نه تنها رنگارنگ بلکه زیباست، زیرا بنفشه ها بی وقفه شکوفا می شوند و نیلوفرهایی که پس از مدتی پژمرده شده اند، با افتخار بالای سرشان می نشینند.اگر به گل های معطر علاقه دارید، معجزه رنگ سیاه است. زیبایی با صورتی و سفید برای شما گلبرگ های خالدار است. حداقل به همان اندازه غیر معمول و به طرز چشمگیری زیبا، الکتریسیته های نارنجی رنگ هستند که دارای بازی رنگ های سفید و نارنجی هستند. هر دو، مانند آبنبات چوبی کمیاب، با گلبرگ های سفید بزرگ و بی عیب، که از وسط تا لبه به صورتی تیره تبدیل می شوند، نیلوفرهای نجیبی هستند که عطر دوست داشتنی خود را از ژوئن تا آگوست در ارتفاع 60-80 سانتی متری تبلیغ می کنند.
نیلوفرهای “کاذب”
اما هنگام خرید مراقب باشید: برخی از نام های آلمانی گل ها گمراه کننده هستند. برخی دیگر از شکوفه ها نیز نیلوفر نامیده می شوند، اگرچه آنها به هیچ وجه یکی از آنها نیستند.به عنوان مثال، زنبق به نام زنبق نیز شناخته می شود و دیلیلی ها هیبریدهای Hemerocallis هستند که بسیار شبیه به زنبق هستند، اما متعلق به این جنس نیستند. زنبق مشعل گلدار به رنگ زرد-نارنجی-قرمز یک گیاه چند ساله تابستانی است و به جز سوسن سفید یا آبی آفریقایی که کمتر شناخته شده و محبوب نیست، به تیره لیلیوم تعلق ندارد.
به غیر از گل رز، نیلوفرها یکی از باشکوه ترین و باشکوه ترین گل های یک باغ هستند و به قدری موجود هستند که مطمئنا تنوع مناسبی برای همه وجود دارد.
تنظیم انواع زنبق معمولی
نیلوفرها یک مکان روشن اما نه خیلی آفتابی در باغ را ترجیح می دهند. بهتر است آنها را تا حدودی محافظت کنید تا گلهایشان در باد یا باران شدید نریزند. مهم است که از زهکشی مناسب خاک اطمینان حاصل شود تا غرقابی در خاک رخ ندهد که می تواند به این گل ها آسیب برساند.برای رسیدن به این هدف می توان یک خاک بسیار متراکم را با مقداری شن یا ماسه اصلاح کرد.
نیلوفرها خورشید را دوست دارند اما ترجیح می دهند ناحیه ریشه آنها سایه دار باشد. بنابراین، آنها را می توان به راحتی با گیاهان کم پوشش زمین مانند فلوکس کوسن یا آویشن، سایر گیاهان چند ساله یا گل های تابستانی کاشت. از طرف دیگر، سطح زمین را نیز می توان با یک لایه مالچ پوست پوشاند.
با توجه به اندازه پیازهای نیلوفر کاشت باید چاله های کاشت به عمق ۱۵ تا ۲۵ سانتی متر حفر شود. قانون اساسی در اینجا این است که سوراخ کاشت باید دو تا سه برابر اندازه پیاز باشد. نیلوفرها به صورت گروهی زیبا به نظر می رسند، بنابراین می توان چندین پیاز نیلوفر را نزدیک به هم کاشت. به عنوان یک قاعده فاصله 10 تا 15 سانتی متری کافی است، اما باید کمی به ارتفاع و عرض واریته انتخابی توجه کرد تا هر گیاه بهترین مزیت خود را نشان دهد.بهتر است در باغ‌هایی که سوخ‌ها دارند، پیازهای سوسن را فقط در سبدهای سیمی بکارید، زیرا حشرات عاشق خوردن این پیازها هستند.
در زمستان پیازهای سوسن به دلیل مقاوم بودن می توانند در باغ بمانند. با این حال، اگر آنها را در مکانی که زمین در زمستان بسیار مرطوب می شود، کاشته شده اند، می توان آنها را از زمین جدا کرد و تا بهار آینده در جای خشک و خنک، ترجیحا در زیرزمین، نگهداری کرد.. وقتی زمین دوباره در بهار عاری از یخ زدگی شد، می توانید به باغ بازگردید.
تنظیم سوسن مدونا
سوسن مادونا در مرداد یا شهریور کاشته می شود. برخلاف سایر پیازهای سوسن، تنها حدود دو تا سه سانتی متر با خاک پوشانده شده است. زنبق مدونا همچنین زمانی زیباتر به نظر می رسد که چندین لامپ در کنار هم قرار گیرند؛ فاصله باید حدود 10 تا 15 سانتی متر باشد. برای این نوع سوسن، خاک می تواند کمی آهکی و مرطوب باشد، اما نیلوفر مادونا غرقابی را نیز تحمل نمی کند، بنابراین در این صورت خاک نیز باید زهکشی خوبی داشته باشد.بهترین مکان مکانی آفتابی تا نیمه سایه است که در آن گل ها محافظت می شوند.
سوسن مدونا در همان سال جوانه می‌زند، اما تا سال بعد شکوفا نمی‌شود. سپس ساقه بلندی را تشکیل می دهد که ارتفاع آن به بیش از یک متر می رسد و از آن خوشه های بزرگ با تعداد زیادی گل منفرد آویزان می شود. این گل ها سفید برفی هستند و نام این نوع سوسن را به خود داده اند.
هنگامی که نیلوفر مادونا پژمرده شد، می توان ساقه گل را مستقیماً از روی زمین جدا کرد، اما مانند سایر نیلوفرها، تنها زمانی که برگها کاملاً پژمرده شدند، باید دسته برگها را جدا کرد. این مهم است زیرا نیلوفرها از برگهای خود برای ذخیره مواد مغذی در پیازها برای زمستان و گلدهی در سال بعد استفاده می کنند.
