آبغوزه به عنوان غذای جانبی یا به عنوان تاپینگ روی ساندویچ یک غذای لذیذ ترد است - و زمانی که همه چیز از کشت گرفته تا آماده سازی با دست انجام شده باشد بسیار خوشمزه است. شما حتی نیازی به تخت در باغ ندارید، بالکن نیز برای پرورش گیاهان کافی است. در هر صورت دانستن نکات حیاتی مراقبت و البته دستور العمل های مناسب برای نگهداری خوشمزه بسیار مهم است.
انتخاب انواع
اصولاً برای پرورش خیار شور می توان از هر نوع خیار استفاده کرد.نژادهای خیار نیز هنگام برداشت زود هنگام برای ترشی مناسب هستند. بنابراین انتخاب انواع می تواند بر اساس طعم و زمان برداشت باشد. با این حال، ساده ترین راه استفاده از غوره مخصوص یا خیار شور است. انواع مقاوم به ویژه برای کشت در فضای باز توصیه می شود، مانند:
- بیدرتا
- شارلوت
- کانی
- ایوا
- عالی
مکان
گیاهان خیار آن را روشن، گرم و محافظت شده دوست دارند. به یخبندان و باد سرد حساس هستند. بنابراین دو گزینه برای مکان وجود دارد - یا از گلخانه برای کشت استفاده می شود یا مکانی محافظت شده از باد با نور زیاد خورشید انتخاب می شود. برای مثال، ضلع جنوبی و مناطق نزدیک دیوار یا دیوار ایده آل هستند.
زیرلایه
سوبسترای پرورش ترشی باید دارای خواص زیر باشد:
- شل و نفوذپذیر
- سبک و مستعد فشردگی
- خنثی تا کمی قلیایی با مقدار pH حدود ۷
خاک باغچه یا خاک نباتی ایده آل است که با ماسه مخلوط شده و شل شود.
نکته:
یک لایه مالچ در اطراف گیاهان باعث کاهش تبخیر، جلوگیری از جوانه زدن علفهای هرز و همچنین محافظت بیشتر از ریشه می شود.
پیشرفت و کاشت
با گرما و نور کافی، بذرها به سرعت تبدیل به نهال می شوند، بنابراین لازم نیست کاشت یا کاشت خیلی زود انجام شود. زمان تحویل سه تا چهار هفته کاملاً کافی است. در واقع، قبل از پرورش نباید خیلی زود انجام شود، زیرا گیاهان جوان ممکن است در زمان کاشت بیش از حد بزرگ باشند.قبل از پرورش همچنان توصیه می شود زیرا بوته های خیار نسبت به سرما بسیار حساس هستند. در ماه آوریل شروع می شود تا گیاهان را در اردیبهشت ماه کاشت. روش کار به شرح زیر است:
- دانه ها در خاک در حال رشد در گلدان های بذر یا یک کارتن خالی تخم مرغ قرار می گیرند و به آرامی با بستر پوشانده می شوند. اینها جوانه زنهای تیره هستند، بنابراین لایه خاک روی بذرها باید حدود یک سانتی متر باشد.
- زیر سطح کمی مرطوب شده است.
- گلدان ها یا پوشیده می شوند یا در گلخانه کوچک قرار می گیرند و در مکانی روشن و گرم قرار می گیرند.
- بستر همچنان مرطوب نگه داشته می شود. باید مراقب بود که هیچ قالبی تشکیل نشود. تهویه روزانه و پرهیز از غرقابی اثر پیشگیرانه دارد.
- پس از حدود یک هفته، اولین نوک ساقه ظاهر می شود. پس از حدود سه هفته، گیاهان مراقبت را می توان دسته بندی کرد، یعنی گیاهانی که از قبل کشت شده اند را می توان خارج کرد.
وقتی دیگر انتظار یخبندان در بیرون وجود ندارد، گیاهان جوان را در فضای باز یا در گلخانه قرار می دهند. باید اطمینان حاصل شود که یخبندان دیررس رخ نمی دهد یا می توان در این موارد از گیاهان محافظت کرد. در گلخانه عایق شده این مشکل از همان ابتدا حل می شود. گلدان ها را باید در داخل خانه آورده شود، در فضای باز، پدهای روی خاک و پشم های باغچه روی گیاهان جوان حداقل از بدترین اثرات کاهش دما محافظت می کنند. علاوه بر این، حتی با گونه های کوچکتر خیار، باید حداقل 50 سانتی متر فاصله کاشت بین بوته ها حفظ شود. اگر تهویه کافی وجود داشته باشد، گیاهان در گلدان می توانند کمی سفت شوند.
آب
خیار از نظر آب بسیار غنی است و به همین دلیل گیاهان نیز به ذخیره منظم نیاز دارند. بنابراین، بستر باید همیشه کمی مرطوب نگه داشته شود. با این حال، باید از غرق شدن آب جلوگیری کرد.بستر شل، افزودن شن و ماسه و تخلیه مطمئن آب از گلدان یا بستر می تواند از غرقاب شدن آب جلوگیری کند. لایه مالچ ذکر شده از خشک شدن سریع و آبیاری مکرر آن جلوگیری می کند.
کوددهی
خیارها تغذیه کننده های سنگینی هستند، به این معنی که به مقادیر زیادی مواد مغذی نیاز دارند. بنابراین توصیه می شود قبل از کاشت کود مناسب به بستر اضافه شود. کمپوست بالغ، خاک کمپوست یا کود پایدار برای این کار مناسب است. بعداً می توانید با تهیه کود گزنه و رقیق کردن آن برای آبیاری هر دو هفته یکبار با کود گیاهی خانگی از عرضه منظم آن اطمینان حاصل کنید.
این می شود:
- یک کیلوگرم گزنه خرد شده به ده لیتر آب اضافه شود.
- مخلوط را به مدت دو تا سه هفته در سطل گذاشته و هر روز هم بزنید.
- در صورت عدم وجود حباب های گاز می توان کود را به نسبت 1:10 با آب مخلوط کرد و با آن آبیاری کرد یا روی برگ ها پاشید. هر دو نوع مواد مغذی را برای گیاهان خیار فراهم می کنند.
همچنین می توان از کود کند رهش نیز استفاده کرد. با این حال، هنگام انتخاب بستر و کود دهی، باید توجه داشت که موارد زیر در مورد تامین مواد مغذی اضافی برای گیاه خیار صدق می کند: در حد اعتدال و نه به صورت فله. کودهای آلی در مقادیر کم و همچنین کود گزنه که در مقادیر بسیار رقیق شده توصیف شده است به طور کلی کافی است.
ترکیب
پیرایش بوته های خیار به نام نیشگون گرفتن نیز شناخته می شود. با این حال، اثربخشی این اقدام بحث برانگیز است. همچنین دستورالعمل ها و توصیه های مختلفی در این زمینه وجود دارد. یک گزینه به خصوص ملایم حذف ساقه های خسیس است.این شامل از بین بردن شاخه هایی است که در زیر بغل بین تنه اصلی و شاخه های کناری ظاهر می شوند. یک چاقوی تیز یا قیچی با تصویر کوچک برای این کار کافی است.
این باید منطقی باشد، زیرا این گیاه می تواند انرژی بیشتری را در شکل گیری میوه ها نسبت به رشد برگ ها صرف کند. با این حال، هیچ مدرکی در این مورد وجود ندارد. با این حال، آنچه تجربه نشان داده است مزیت دارد، برداشت هرچه زودتر خیارها است. اگر این ها را خیلی سریع حذف کنید، گل ها و میوه های جدید تشکیل می شوند.
نکته:
مهم است که برش و برداشتن در صبح انجام شود تا سطوح بریده شده خشک و بسته شوند. یک عارضه جانبی خوب این است که قرار است صبح ها در خیار ویتامین های زیادی وجود داشته باشد.
انگل ها، بیماری ها و خطاهای مراقبتی
گیاهان خیار به ویژه به سفیدک پودری و شته خیار حساس هستند.کاشت انواع قوی، سمپاشی گیاه و حذف مناطق آلوده به مبارزه با آلودگی قارچی کمک می کند. از شکارچیان طبیعی باید علیه شته خیار مانند کفشدوزک ها، توری ها و مگس ها استفاده شود. اشتباهات مراقبتی، مانند آبیاری ناکافی یا غرقابی، کود دهی خیلی کم یا زیاد، نسبتاً در هنگام رشد بوته خیار معمول است و همچنین می تواند منجر به رشد کوتاهی گیاهان شود. بررسی شرایط کشت می تواند در اینجا کمک کند.
برداشت
همانطور که گفته شد، خیارشور باید هرچه زودتر برداشت شود. اگر خیارهای رسیده به سرعت برداشته شوند، حتی تا پاییز نیز امکان برداشت وجود دارد. خیار شور نباید کنده شود، زیرا این کار به شاخساره ها نیز آسیب می رساند. در عوض باید با چاقوی تیز بریده شوند.
اگر خیارشورها زرد شدند، برای برداشت آنها خیلی صبر کرده اید.
نکته:
هنگام برداشت این نکته را نیز باید در نظر گرفت که خیارشورها بعداً باید به خوبی در دیگ سفالی یا کوزه های نگهدارنده قرار گیرند. البته این کار با نمونه های کوچک بهتر جواب می دهد.
ذخیره
از آنجایی که خیار روزانه برای کنسرو کافی نیست، خیارشورها را باید تا زمان آماده شدن به همان نسبت نگهداری کرد. آنها را می توان چند روز در یخچال یا انبار سرد نگهداری کرد. مهم است که تاریک و خنک نگهداری شوند اما در معرض یخبندان قرار نگیرند.
دستور خیار تکان داده
دستور العمل های مختلفی برای خیار شور وجود دارد. اگر می‌خواهید خیارشورها سریع آماده شوند و فقط مقدار کمی باید فرآوری شود، خیار تکان دهنده ایده‌آل است. شما نیاز دارید:
- آبغوزه قاچ شده
- سرکه
- نمک
- قند
- فلفل آسیاب شده
- دانه خردل
- شوید تازه
- موسیر به دلخواه
خیارهای پوست کنده و خلال شده را در ظرف نگهداری قرار می دهیم. مواد باقیمانده به سلیقه و ذائقه شما مخلوط شده و روی خیارها اضافه می شود. برای اطلاع از میزان ادویه ها، معمولاً نصف قاشق چایخوری تا دو قاشق چایخوری برای یک کیلو خیار کافی است. می توانید از شوید بیشتر استفاده کنید. سرکه فقط باید خیارشورهای داخل شیشه را بپوشاند. پس از مخلوط کردن، همه چیز را در یک لیوان ریخته و تکان می دهیم. خیارشورها بعد از 12 ساعت در یخچال آماده می شوند و باید مرتب تکان داده شوند. ضمناً این آماده سازی با خیار هم کار می کند که البته باید پوست کنده و دانه شود.
دستور ترشی شوید
یکی دیگر از دستور تهیه ترشی بسیار ساده ترشی شوید است. مواد زیر برای آماده سازی لازم است:
- خیارشور 3 کیلویی کوچک یا ربع شده
- سرکه شراب سفید یا سرکه خیار
- آب
- نمک
- 5 تا 7 قاشق چایخوری دانه خردل
- یک دسته شوید با گل
- 4 عدد پیاز در صورت تمایل
خیارها را شسته و همراه با شوید خرد شده، دانه خردل و پیاز به دلخواه در شیشه های دربسته قرار می دهیم. سرکه خیار آماده از بازار یا محلولی از یک قسمت سرکه و دو قسمت آب و همچنین دو قاشق غذاخوری نمک در هر لیتر آب را برای مدت کوتاهی به جوش می آورند و مستقیماً روی خیارها داخل شیشه ها می ریزند. شیشه ها را می بندند و به مدت نیم ساعت در حمام آب می جوشانند. برای این کار لازم نیست آب بجوشد، دمای 90 درجه سانتی گراد کافی است.همچنین می توانید از شیشه های مزون که در فر نگهداری می شوند نیز استفاده کنید.
خیار شور – دستور
برای دو لیوان با ظرفیت هر یک لیتر نیاز دارید:
- خیارشور حدود 1 کیلوگرم
- 2 تا 3 حبه سیر
- دو تا چهار ساقه شوید
- 1 لیتر آب
- نمک ۵۰ تا ۶۰ گرم
- کمی برگ انگور یا برگ آلبالو
خیار، برگ، شوید و سیر در بین شیشه ها پخش می شود. در هر لیوان دو تا سه برگ آلبالو یا یک برگ انگور وجود داشته باشد. آب را با نمک به جوش می آورند و در شیشه ها می ریزند تا خیارها را ببندند. کوزه ها بدون هوا بسته می شوند و بعد از حدود یک تا دو هفته تمام می شوند. پس از باز شدن باید در یخچال نگهداری شوند.
نکته:
اگر آب خیلی سفت است می توانید کمی سرکه اضافه کنید. مقادیر را می توان به راحتی با خیار شور موجود تنظیم کرد.
نتیجه گیری
پرورش و تهیه ترشی بسیار آسان است و بالکن یا باغ و همچنین آشپزخانه را غنی می کند. ترشی ها و ترشی های شوید که به درستی نگهداری شوند می توانند به راحتی یک سال دوام بیاورند و در زمان تا برداشت بعدی صرفه جویی کنند. تلاش اندک ارزش آن را دارد - حتی برای مبتدیان.
