ارکیده احتمالا یکی از شناخته شده ترین و محبوب ترین گل هایی است که در خانه ها و باغ های آلمانی یافت می شود. بیش از 1000 جنس در سراسر جهان وجود دارد و از این میان، Epidendroideae که عمدتاً در مناطق گرمسیری رخ می دهد، بزرگترین خانواده Orchidaceae را نشان می دهد. با توجه به پنج زیر خانواده اولیه و سه شکل رشد، بسترهای مختلفی برای کشت و قرار گرفتن در بستر لازم است. یا گلدان البته بسترهای متنوعی به صورت تجاری وجود دارد، اما می توانید بستر مناسب را خودتان مخلوط کرده و بدون مشکل زیاد برای گل ارکیده خود استفاده کنید.تنها کاری که باید انجام دهید این است که بدانید کدام مواد به عنوان بستر برای ارکیده ها مناسب هستند و به چه نسبتی مخلوط می شوند.
چرا بستر لازم است؟
با توجه به گونه های زیاد ارکیده ها، بستر یکنواختی که برای رشد همه ارکیده ها مناسب باشد وجود ندارد. به عنوان مثال، گونه های گرمسیری نیاز به یک بستر هوا دارند که به سرعت خشک می شود تا ریشه ها پوسیده و از بین نروند. از سوی دیگر، بسیاری از ارکیده های اروپایی یا قطبی، خاک با زهکشی خوب مانند آنچه در باغ های معمولی یافت می شود را تحمل می کنند. هنگام نگهداری ارکیده، تقلید از محل اصلی گونه مهم است و این کار از طریق بستر انجام می شود. از آنجایی که ریشه ها، به خصوص در گونه های گرمسیری، زیرزمینی نیستند، در معرض هوای تازه زیادی قرار دارند و فقط به اندازه نیاز آب باران را جذب می کنند. هر گونه عادت رشد خود را تعیین می کند و بنابراین مهم است که دقیقاً با نیازهای گیاه سازگار شود.اشکال رشد زیر را می توان در ارکیده یافت:
- روی گیاهان (اپی فیتیک)
- روی سنگ یا سنگ (لیتوفیت)
- روی یا در زمین (زمینی)
نکته:
اگر قبل از انتخاب زیرلایه از نوع ارکیده مطلع شوید در زمان و هزینه بسیار صرفه جویی خواهید کرد. این بدان معنی است که شما می توانید از همان ابتدا بستر مناسب را در اندازه مناسب انتخاب کنید و از ارکیده های سالم لذت ببرید.
اجزای زیرلایه
ترکیب مواد آلی و معدنی برای بسترها اغلب در محصولات تجاری یافت می شود. با این حال، بسترهای ساخته شده صرفاً از مواد معدنی، گاهی اوقات حتی به صورت شیمیایی نیز تولید می شود، که فقط در موارد بسیار کمی برای رشد ارکیده مفید است.یک جایگزین ملایم برای انواع غیر آلی، بسترهایی هستند که منحصراً یا عمدتاً از مواد آلی تشکیل شده و با مواد معدنی غنی شده اند. اینها از پوست کلاسیک گرفته تا زغال چوب و خاک رس را شامل می شود. هر بستر مزایا و معایب خود را دارد و بنابراین باید دقیقاً هماهنگ شود تا جذب آب و تحویل به گیاهان به طور مؤثر انجام شود. اجزای زیر برای زیرلایه ها استفاده می شود.
بارک
پوست درختان مختلف دهه هاست که برای رشد و نگهداری گل ارکیده استفاده می شود. این عمدتا به این دلیل است که اکثر ارکیده های موجود در بازار گونه های گرمسیری و نیمه گرمسیری هستند که روی درختان رشد می کنند، بنابراین منطقی است که پوست درخت برای گیاهان بسیار مناسب است. پوست درخت در اندازه های مختلف دانه موجود است و به عنوان بستر استاندارد برای ارکیده های جنس Phalaenopsis، ارکیده پروانه شناخته می شود.کاج معمولاً برای پوست درخت استفاده می شود و در اندازه دانه های کمتر از ده میلی متر تا بیش از 30 میلی متر است. اصل در اینجا صدق می کند: هرچه ریشه ارکیده ریزتر باشد، دانه زیرلایه پوست باید ریزتر باشد. مزایای دیگر بسترهای پوست عبارتند از:
- خیلی آهسته تجزیه می شود
- مواد مغذی زیادی به ارکیده آزاد می کند
- افزایش نفوذپذیری آب
- مناسب برای ارکیده اپی فیت
الیاف طبیعی
الیاف طبیعی شامل اجزای زیر است:
- چوب
- برگ راش
- نارگیل
- پنبه
- فیلم
- پیت سفید
- گوزن
این مواد همگی به عنوان افزودنی به بستر گونه های اپی فیتی مناسب هستند و از جذب، توزیع و ذخیره رطوبت پشتیبانی می کنند.همه این اجزا به جز پیت سفید به مرور زمان تجزیه می شوند و مواد مغذی را برای گیاه آزاد می کنند. الیاف نارگیل تهویه خوبی را به خصوص در نمونه‌های جوان تضمین می‌کنند، مانند پوسته‌های آجیل که جایگزینی غنی از مواد مغذی برای چوب و نارگیل هستند. اجزای جداگانه را می توان به راحتی مخلوط کرد و متناسب با گونه های ارکیده منفرد، که استفاده از آنها را بسیار موثر می کند. حداکثر 30 درصد پیت سفید باید به بستر اضافه شود در غیر این صورت ریشه ها را خفه می کند. ذغال سنگ نارس سفید مقدار pH زیرلایه را کاهش می دهد و از نظر ساختاری بسیار پایدار است، درست مانند برگ های راش، چوب پنبه و چوب.
اسفاگنوم
خزه اسفاگنوم خزه ای منحصربفرد است که می تواند برای گونه هایی استفاده شود که به ویژه نیازمند هستند، ریشه های بسیار ظریفی دارند و به آب زیادی نیاز دارند. از آنجایی که این خزه محافظت می شود، یکی از گران ترین بسترها است و برای جنس های Phragmipedium، Disa یا Dracula مفید است.
مواد معدنی
مواد معدنی زیرلایه شامل ماسه و آهک است که با خواص خود از ارکیده ها حمایت می کند. شن و ماسه راهی برای خشک کردن بستر ارکیده های زمینی در صورتی که خیلی مرطوب شده باشد. از سوی دیگر، آهک به عنوان یک عنصر کمیاب مهم استفاده می شود و جذب موثر آب را تضمین می کند. با این وجود، آب سخت هرگز نباید برای ارکیده استفاده شود. نکته: همچنین می توانید آهک را از پوسته تخم مرغ، صدف یا سایر پوسته های آهکی، سنگ ها یا غذاها تهیه کنید. این همیشه نباید یک افزودنی تجاری باشد.
خاک و کمپوست
خاک باغچه کلاسیک برای تعداد کمی از ارکیده های زمینی توصیه می شود. به عنوان مثال، گونه Bletilla از خاک غنی از مواد مغذی سود می برد. هنگام انتخاب خاک باید به کیفیت خوب با نفوذپذیری بالا توجه کرد زیرا در اینجا نیز نباید غرقابی زیاد ایجاد شود. هوموس، کمپوست و هوموس سوزنی برگ نیز برای زیرلایه ها توصیه می شود.آنها جذب بیشتر مواد مغذی را برای گونه هایی مانند پلیون و به ویژه هوموس سوزنی به عنوان جزئی از بستر می درخشند. اسیدی است و ارکیده را با املاح سنگین نمی کند. با این حال، هوموس و کمپوست می توانند به آفات آلوده شوند، بنابراین در استفاده از این مواد باید دقت بیشتری شود.
سنگ آتشفشانی
سنگ آتشفشانی خالص به عنوان بستری برای کوچکترین گروه ارکیده یعنی لیتوفیت ها استفاده می شود. این گونه ها روی سنگ ها رشد می کنند و بنابراین برای انتخاب مواد مغذی لازم به سنگ های آتشفشانی نیاز دارند. سنگ های دیگری را نیز می توان برای این کار انتخاب کرد، اما سنگ های آتشفشانی درشت مناسب تر است. یک بستر شناخته شده ساخته شده از سنگ های آتشفشانی پرلیت است که زهکشی موثر گونه های اپی فیت را با کف کردن سنگ تضمین می کند. اما پرلیت به دلیل فرآوری یک ماده معدنی است که برای گیاهان جوان با ریشه حساس مناسب است.
ذغال
زغال یک ماده موثر برای مبارزه با باکتری های موجود در بستر است. تقریباً در تمام بسترها باید استفاده شود زیرا ضدعفونی کننده، شل کننده و در برابر مواد سمی عمل می کند. سرزندگی ارکیده را حفظ می کند، اما به دلیل رنگ تیره اش نسبت به سایر مواد اضافه شده زیبایی کمتری دارد.
بسترهای غیر آلی
بسترهای معدنی شامل گروه بزرگی از مواد است که باید با دقت استفاده شوند. فوم، فوم یا پلاستیک فوم دار فقط به میزان محدودی مناسب هستند، زیرا اغلب آب زیادی ذخیره می کنند یا آب را به گیاه نمی رسانند. از سوی دیگر، خاک رس منبسط شده، لاوالیت (برای لیتوفیت ها)، خاک رس (برای ارکیده های زمینی)، سرامیس، پشم سنگ (ادونتوگلوسوم) و زئولیت (موثر در برابر آمونیوم)، برای نیازهای خاصی در نگهداری ارکیده ها تخصصی هستند و بنابراین مناسب هستند. آنها تقریباً هیچ خاصیت منفی ندارند، به جز اینکه خاک رس منبسط شده گاهی اوقات می تواند کمی شور شود.قبل از اضافه کردن آنها به بستر، باید گونه هایی را که برای آنها ارزشمند هستند در نظر بگیرید. آنها زهکشی خوبی را تضمین می کنند و به جذب آب بدون محرومیت ارکیده از هوا کمک می کنند.
مزایای بسترهای خود مخلوط
سوبستراهای موجود در بازار برای Orchidaceae یک دوجین سکه هستند و بسیاری از این دستور العمل ها فقط تا حدی برای گیاهان مناسب هستند. یک اشتباه معمولی این بسترها استفاده بیش از حد از ذغال سنگ نارس است که می تواند گیاه را خفه کرده و باعث پوسیدگی ریشه ها شود. هجوم آفات نیز ممکن است رخ دهد، زیرا بستر تمام شده اغلب مکان مناسبی برای پرورش حشرات است. به عنوان مثال می توان به پشه های قارچی اشاره کرد که دوست دارند به گیاهان حمله کنند و می توانند آسیب قابل توجهی به آنها وارد کنند. به همین دلیل، توصیه می کنیم از بستری از "تولید" خودتان استفاده کنید که از نظر نسبت برای گل ها ملایم تر و موثرتر است.
زیرلایه خود را بسازید – دستورالعمل
- زمانی که در مورد اجزای زیرلایه خود تصمیم گرفتید، بستر را می توان مخلوط کرد. اگر در حال کاشت ارکیده زمینی هستید، تنها به اجزای تشکیل دهنده و گلدان گل یا قسمت مشخص شده باغ یا خانه باغ نیاز دارید.
- گلدان یا مکانی را که برای ارکیده انتخاب کرده اید در نظر بگیرید. ابعاد و حجم تعیین می کند که چه مقدار از بستر مورد نیاز است. موارد زیر در اینجا صدق می کند: برای گلدان های کوچک و گیاهان جوان، باید بستر ریزتری انتخاب شود تا ریشه ها بهتر رشد کنند. علاوه بر این، دانه ریزتر در گلدان های گل با حجم کمتر بهتر جا می گیرد و اگر ارکیده در طول رشد به گلدان نیاز داشته باشد، تغییر آن به گلدان بزرگتر آسان تر می شود.
- پوست باید قبل از افزودن به بستر ضدعفونی شود. برای این کار، می توانید پوست را به مدت 30 دقیقه روی بخار آب نگه دارید، چند دقیقه در مایکروویو قرار دهید یا چند ساعت در فر قرار دهید.این فرآیند به حذف میکروارگانیسم‌ها و باکتری‌هایی که می‌توانند بر رشد ارکیده‌ها تأثیر منفی بگذارند، کمک می‌کند.
- بسته به نوع ارکیده باید نسبت اختلاط متفاوتی انتخاب کرد. با این حال، برای اکثر گونه های اپی فیتی، پوست درخت کاج به عنوان ماده اصلی انتخاب شده و با سایر مواد تصفیه شده است. اپی‌فیت‌ها از مخلوط‌هایی سود می‌برند که حدود 50 تا 70 درصد یا پنج تا هفت قسمت پوست دارند. بخش‌های دیگر از نظر تئوری می‌توانند آزادانه انتخاب شوند. دستور العمل های جداگانه ای برای هر نوع ارکیده وجود دارد که می توانید آنها را امتحان کنید.
- ابتدا پوست درخت را به گلدان اضافه کنید، بسته به مقداری که گلدان می تواند نگه دارد. سپس تک تک اجزای دیگر را اضافه کنید و بستر را به خوبی با دست مخلوط کنید.نکته: تک تک اجزا را با دست از کیسه ها جدا کنید. این بدان معنی است که هیچ گرد و غباری به زیر لایه نمی رسد که ناشی از حمل و نقل و ذخیره سازی است، به خصوص با پوست و الیاف چوب، و همچنین می توانید اکثر قطعات را از نظر لکه های پوسیده یا هجوم آفات بررسی کنید.
- زغال یا به صورت مستقیم به زیرلایه به عنوان پایه در گلدان گل اضافه می شود.
- آهک در صورت نیاز به بستر اضافه می شود.
- حالا ارکیده در بستر قرار می گیرد و در صورت لزوم کوددهی و آبیاری می شود.
ارکیده های زمینی و گونه های لیتوفیت
بستر ارکیده های زمینی عمدتاً از خاک، هوموس یا کمپوست تشکیل شده است که با اجزای دیگری مانند سرامیس غنی شده است. مانند سایر گل ها، ارکیده به سادگی در زمین قرار می گیرد. شکل منحصر به فردی از بستر در گونه های لیتوفیت یافت می شود. در اینجا اغلب از یک تکه سنگ آتشفشانی استفاده می شود که ارکیده با ریشه های باز خود با استفاده از رشته ها به آن متصل می شود.می تواند خود را در سنگ ریشه کند و با مواد مغذی آن تامین می شود. این شکل از بستر به طور فزاینده ای محبوب می شود زیرا یک چشم نواز منحصر به فرد است و با زیستگاه طبیعی گیاه مطابقت دارد.
