اگر ریواس چندین سال در یک مکان بایستد، بستر آن تمام شده است. این باعث رشد ضعیف تر و عملکرد کمتر می شود. همچنین این گیاه در برابر بیماری ها و آفات مستعدتر می شود. حتی کوددهی منظم نیز نمی تواند مصرف سنگین فیدر را جبران کند. با این حال در هنگام جابجایی باید به عمق ریشه Rheum rhabarbarum توجه کرد.
عمق ریشه
گل های ریواس تا دو متر ارتفاع دارند. هر چه گیاه پیرتر باشد و در یک مکان طولانی تر باشد، گل آذین بالاتر خواهد بود.به شرطی که شرایط در محل بهینه باشد و گیاه به اندازه کافی از عناصر غذایی تامین شود.
اما این چه ربطی به عمق ریشه ریواس دارد؟
ارتفاع گلها به خوبی نشان دهنده عمق ریشه های گیاه است. اینها همچنین هر چه گیاه در همان مکان طولانی تر باشد، عمق بیشتری پیدا کرده و گسترش می یابند. بسته به ماهیت خاک و سن گیاه، عمق تا حدود دو متر امکان پذیر است. این همچنین توضیح می دهد که چرا ریواس گیاهی سرسخت است.
کشف
ریواس به عنوان یک تغذیه کننده سنگین، ریشه های نسبتاً عمیقی ایجاد می کند. از یک طرف، این گیاه را بسیار قوی و انعطاف پذیر می کند. از طرفی تامین مواد مغذی و مایعات را تضمین می کند و رم رابارباروم را به گیاهی با مراقبت آسان تبدیل می کند. با وجود این مزایا و تلاش کم مورد نیاز برای رشد ریواس، به مقادیر بیشتری از مواد مغذی نیاز دارد.
پس از حدود ده سال در همان محل، بستر تمام می شود. کوددهی منظم و تامین مواد مغذی از قسمت های گیاه ریواس دیگر برای مراقبت همه جانبه گیاه کافی نیست. برای اطمینان از تداوم عملکرد خوب، باید تغییر مکان یا افزودن بستر تازه انجام شود. اما برای این کار باید بدانید که ریشه ریواس چقدر عمیق و پهن است.
هنگام حفاری باید به عوامل زیر توجه کرد:
فاصله
فاصله تا گیاه باید 30 تا 50 سانتی متر باشد. در حالت ایده آل، اولین مراسم بیل شکنی در نیم متری گیاه انجام می شود.
عرض و آرامش
به دلیل قطر یک متری آن، کندن گیاه نسبتاً پر زحمت است.با سست کردن خاک می توان بستر و در نتیجه وزن را به روشی ملایم حذف کرد. مهمتر از همه، باید مراقب بود که فقط لایه های نازک خاک شل شده و با چنگک برداشته شوند. در غیر این صورت ممکن است ریشه ها آسیب ببینند.
عمق
به عنوان یک قاعده کلی باید دو و نیم بیل کنده شود. عمق 70 تا 80 سانتی متر حتی بهتر است. این عمق قسمت زیادی از ریشه ها را حفظ می کند و باعث می شود گیاه به سرعت بازسازی شود و بدون هیچ مشکلی ریشه های جدید رشد کند.
نکته:
پس از کندن ریواس، انتهای ریشه جدا شده را باید برای چند ساعت در هوا خشک کرد. این امر خطر تشکیل کپک و پوسیدگی را کاهش می دهد.
آماده چاله کاشت
چه ریواس به مکان جدیدی منتقل شود یا بستر به سادگی جایگزین شود - در هر صورت، چاله کاشت باید بر این اساس آماده شود. درست مانند هنگام حفاری Rheum Rhabarbarum، باید چند نکته را در نظر گرفت. اینها عبارتند از:
1. مرحله
عمق و محیط: برای اینکه به گیاه فضای کافی بدهد، چاله کاشت باید حداقل 70 سانتی متر عمق داشته باشد و قطر آن بین 60 تا 100 سانتی متر باشد. در مجموع باید یک متر مربع فضا برای ریواس در نظر گرفته شود. این از قبل به دلیل طول و ابعاد میله ها و برگ ها ضروری است.
2. مرحله
بستر تازه و کودهای آلی سهم تعیین کننده ای در تامین مواد مغذی و سلامت گیاه دارند. بنابراین خاک تازه غنی شده با کمپوست باید کف چاله کاشت را بپوشاند. پس از مرطوب کردن بستر تازه و قرار دادن گیاه، کل چاله کاشت باید با آن پر شود.
3. مرحله
خاک باید در لایه های باریک پر شود و بارها و بارها فشرده شود. به این ترتیب از ریشه محافظت می شود و از گیاه حمایت می شود. قسمت های گیاهی و بقایای ریواس را نیز می توان در لایه های بالایی قرار داد. اینها به عنوان کود آلی درازمدت عمل می کنند.
ممکن است در ابتدا تلاش لازم برای پیوند ریواس زیاد به نظر برسد، اما فقط هر هفت تا ده سال یکبار لازم است. هر چه گیاه بهتر کود داده شود و از خاک مراقبت شود، کمتر نیاز به نشاء است.
