پرچین طبیعی نقش کلیدی در باغ با طراحی طبیعی دارد. به‌عنوان ترکیبی از درختان بومی و میوه‌دار، به‌عنوان زیستگاه و منبع غذایی با ارزش زیست‌محیطی برای حیوانات باغ عمل می‌کند. پرندگان، حشرات و حیوانات کوچک سرپناه پیدا می کنند، از برگ ها، گل ها و توت ها تغذیه می کنند و فرزندان خود را پرورش می دهند. باغبانان سرگرمی که یک پرچین طبیعی ایجاد می کنند سهم مهمی در حفظ تعادل بیولوژیکی در قلمرو سبز خود دارند. در اینجا خود را در طیف گسترده ای از گیاهان پرچین مناسب غوطه ور کنید. از یک طرح کاشت متنوع الهام بگیرید.
مفهوم اولیه پرچین طبیعی
برای ایجاد ظاهری معتبر، پرچین طبیعی نباید در یک خط مستقیم قرار گیرد. یک مسیر کمی افست در خط سرپانتین یا زیگزاگ توصیه می شود. اگر طرح کاشت را نیز در سه سطح طراحی کنید، نه تنها بر ظاهری آرام تأکید می کنید، بلکه جلوه ای عمق نیز ایجاد می کنید. در مجموع، یک طرح کاشت موفق ویژگی های زیر را ترکیب می کند:
- فقط درختان بومی
- بوته های گلدار با آویز میوه
- دوره های گلدهی پلکانی در طول سال
- درختان سریع رشد و برگریز متوسط تا بلند
- مخروطیان منفرد زیر خصلت طبیعی خط می کشند
- خمیده به جای چینش مستقیم
- ساخت در سه سطح با افزایش سطوح به سمت پشت
- کم کاشت با پوشش زمین یا مالچ پاشی با پوست درخت کاج
- بوته هایی با نرخ رشد مشابه به صورت گروهی بکارید
اگر پرچین طبیعی در باغی قرار دارد که در آن کودکان یا حیوانات خانگی وجود دارد، هنگام تهیه طرح کاشت باید به محتوای سمی درختچه ها توجه شود. درختان مختلف میوه می دهند که پرندگان دوست دارند بخورند، در حالی که برای انسان ناسالم یا حتی سمی هستند.
گیاهان پرچین ایده آل
درختان زیر مجموعه‌ای با زمان‌های مختلف گلدهی را نشان می‌دهند که در فصول مختلف پخش شده‌اند. برخی از نامزدها با رنگ شاخ و برگ با شکوه نیز نشان داده شده اند، به طوری که پرچین طبیعی نیز در پاییز یک تصویر رنگارنگ ایجاد می کند. توجه به ادغام بوته های توت که در زمستان به خوبی میوه می دهند، مهم است، به طوری که پرندگان هنوز هم می توانند در این زمان غذا پیدا کنند.یک یا دو درخت سوزنی برگ نیز باید یک مکان اختصاص داده شود، زیرا در وحشی درختان سوزنی برگ اغلب با بوته های برگی مخلوط می شوند.
Viburnum رایج (Viburnum opulus)
ویژگی های آن، درختچه را به گیاه پرچین ایده آل تبدیل می کند. با گل های سفید از ماه می تا ژوئن، میوه های قرمز رنگ در پاییز و شاخ و برگ های رنگارنگ تحت تاثیر قرار می گیرد. با ارتفاع 2 تا 4 متر برای سطح دوم یا سوم مناسب است زیرا برش را بسیار خوب تحمل می کند و سریع رشد می کند.
سیاه (Prunus spinosa)
این درختچه به لطف میوه های غنی که در زمستان به عنوان غذا به کار می روند، در بین پرندگان بسیار محبوب است. آنها همچنین دوست دارند اینجا لانه کنند زیرا خارهای سیاه شکارچیان را در فاصله ایمن نگه می دارند. زنبورها و بامبل ها از شکوفه های اولیه در ماه آوریل خوشحال هستند. ارتفاع رشد 1.50 تا 4 متر را می توان به راحتی با اقدامات هرس تنظیم کرد - به آرامی رشد می کند.
یاس کشاورز (Philadelphus coronarius)
تعداد زیادی گلهای انفرادی معطر درختچه را در اردیبهشت و ژوئن تزئین می کنند. به دلیل عادت محکم و راست با شاخه های کمی آویزان و ارتفاع رشد تا 3 متر، برای رشد در سطح میانی پرچین طبیعی ایده آل است.
آقوی سیاه (Sambucus nigra 'Black Beauty')
اینجا گلهای صورتی و برگهای شکافدار قرمز توجه همه را به خود جلب می کند. درختچه گلدار با رشد سریع نیز با توت های میوه خوشمزه خود امتیاز کسب می کند. تا زمانی که مکان آفتابی تا نیمه سایه باشد، در هر خاک باغچه ای خوب رشد می کند.
افرای مزرعه (ایسر campestre)
شکوفه آن در اردیبهشت به سختی قابل ذکر است. افرای مزرعه با سرعت رشد خیره کننده و تحمل شگفت انگیزی برای هرس این امر را جبران می کند. بنابراین، این درخت برگریز با عادت بوته مانند خود نباید از هیچ پرچین طبیعی غافل شود، به خصوص که محافظت عالی از باد را برای انسان و حیوانات ارائه می دهد.
گلابی راک (Amelanchier lamarckii)
یک درختچه دلربا و چند ساقه با گلهای فوق العاده در بهار، میوه های آبی مایل به سیاه و رنگ شاخ و برگ فوق العاده در پاییز. درختچه گلدار با ظاهری شل و ارتفاع 3 تا 4 متری، فراوانی فراوانی را در هر پرچین طبیعی به ارمغان می آورد و در عین حال حشرات و پرندگان را با غذاهای لذیذ فراوان عرضه می کند.
دگ وود سفید (Cornus alba Elegantissima)
درخچه زینتی دلربا با شاخ و برگ های رنگارنگ که در پاییز به رنگ قرمز کارمینی در می آید، رنگی زیبا ایجاد می کند. درخت با شاخساره های قرمز خود حتی در فصل زمستان بی حاصل نیز ظاهری تزئینی را تضمین می کند.
گیلاس کرنلی (Cornus mas)
گیلاس قرنیه در سال باغبانی با شکوفه چتری زرد طلایی در ماه های مارس و آوریل حلقه می زند که البته برای حشرات خوشایند است. میوه های گیلاس مانند سرشار از ویتامین C هستند و همچنین برای باغبانان سرگرمی ایده آل هستند.درخت وحشی بسیار قوی، بسیار بی نیاز و مقاوم است. این امر ثبات قابل اعتماد را در هر پرچین طبیعی تضمین می کند.
بوته گل می (Deutzia gracilis)
ارتفاع رشد آن تا 100 سانتی متر، درختچه زینتی را به عنوان کاندیدای عالی برای اولین سطح در پرچین طبیعی واجد شرایط می کند. این درخت از ماه می تا ژوئن با خوشه های گل سفید، همراه با شاخ و برگ های کشیده و سبز تیره، مسحور می شود.
کتوله یاسی (Syringa Palibin)
یک کوتوله دیگر برای ردیف جلو در پرچین طبیعی، با کمی شانس، حتی دو بار در فصل شکوفا می شود. گونه های مختلف نیز عطری مست کننده پخش می کنند که زنبورها و پروانه ها مشتاقانه به سوی آن پرواز می کنند. گلهای پاستلی با حداکثر ارتفاع 150 سانتی‌متر، در پس‌زمینه‌ای تاریک به خوبی خودنمایی می‌کنند.
فندق (Corylus avellana)
قسمتی ضروری از پرچین طبیعی، گیاهی پیشرو و بی‌طلاع و منبع آجیل برای پرندگان و حیوانات کوچک است.اولین حشرات سال، مانند ملکه زنبورهای کلنی تشکیل دهنده، از فوریه به بعد گلدهی بسیار زودرس را جشن می گیرند. رشد قدرتمند را می توان به لطف تحمل هرس انعطاف پذیر به راحتی تحت کنترل نگه داشت.
مهجیک (Hamamelis intermedia 'Fire Magic')
دوست داری شکوفه ای خوشبو در وسط زمستان؟ فندق جادوگر بومی خوشحال است که این آرزو را در پرچین طبیعی برآورده می کند و بنابراین با گلبرگ های قرمز شرابی در فصل تاریکی برای مردم و حیوانات در ژانویه و فوریه یک برجسته بصری ایجاد می کند. درخت زینتی بی تقاضا حتی بدون هرس هم از پسش برمی آید.
باغبان سرگرمی خلاق، بوته های همیشه سبز را در طرح کاشت می بافند، که از یکنواختی در ظاهر کلی پرچین طبیعی اطمینان حاصل می کند. درخت درختان چند ساله در اینجا به اندازه شمشادهای نجیب یا سروهای ستونی باریک مناسب هستند.
نتیجه گیری
پرچین طبیعی انواع ویژگی‌های با ارزش اکولوژیکی را به نفع مردم و حیوانات ترکیب می‌کند.هدف ایجاد ترکیبی معتبر از درختان گلدار و میوه دار منطقه است که در چندین سطح در یک مسیر منحنی گرد هم می آیند. اگر زمان‌های گلدهی متوالی، برگهای رنگارنگ پاییزی و نرخ رشد متغیر با ویژگی‌ها مخلوط شود، یک طرح کاشت فردی ایجاد می‌شود که گویی از دست مادر طبیعت است.
