طراحی نهر اساساً به شرایط باغ مربوطه بستگی دارد. برنامه ریزی در اینجا اهمیت ویژه ای دارد، یعنی کل جریان از منبع تا دهان.
ملاحظات اولیه
ابتدا باید مشخص شود که آیا نهر باید به حوض برود یا باغ را به خودی خود تقویت کند. در ترکیب با یک حوض، از این طریق تغذیه می شود، که برای آن باید یک پمپ آب یا در حوضچه یا در یک شفت مخصوص قرار داده شود. پمپ آب حوضچه را از طریق شیلنگ به منبع جریان می رساند. از سوی دیگر، نهرهای بدون دهانه برکه، چرخه آب خود را تشکیل می دهند.آب به درون یک گودال جمع‌آوری جریان می‌یابد و همچنین توسط یک پمپ با استفاده از شیلنگ به منبع منتقل می‌شود.
شرایط باغ را در نظر بگیرید
بعد، شرایط باغ، به ویژه شیب، تعیین می کند که چه نوع جریانی ایجاد می کنید. دو مدل اصلی در اینجا متمایز می شوند. اگر شیب کمی وجود داشته باشد یا اصلاً وجود نداشته باشد، از یک جریان چمنزار استفاده می شود، همانطور که اغلب در طبیعت یافت می شود. در پیچ و خم های بزرگ (S شکل) با سرریزهای کوچک، آبشارهای کوچک، باریک شدن ها و گشاد شدن عمق های مختلف برای حفظ حرکت آب طراحی شده است. اگر شیب تندتر باشد، چندین باربند، علامت تجاری Plätscherbach، باید پشت سر هم ایجاد شود. بسته به خواسته ها و شرایط شما، این مراحل می توانند کوتاه یا طولانی باشند، اما ارتفاع بین بخش های جداگانه نباید از 10 تا 20 سانتی متر تجاوز کند. با این نوع نهرها نیز باید باریک شدن ها، تعریض ها و عمق های مختلف جویبار ایجاد شود.
عرض، طول، شکل
عرض متوسط جریان باید تقریباً 50 سانتی‌متر باشد، اگرچه می‌توان آن را با بخش‌های باریک‌تر و وسیع‌تر تغییر داد. یک جزیره کوچک نیز امکان پذیر است. طول نهر باید حداقل 3 متر باشد، اگرچه تنها زمانی شروع به جریان می کند که طول آن از حدود 6 متر بیشتر باشد. پیچ و خم ها باید خطوط بلند S را تشکیل دهند، نه زوایای تیز، زیرا آب به راحتی از کناره ها سرریز می کند. غیر طبیعی نیز به نظر می رسد. نهر باید به طور متوسط 25 سانتی متر عمق داشته باشد و اعماق آب متفاوت باشد.
انتظارات یک جریان
یک نهر واقعاً تند و تیز نه تنها برای باغ غیرقابل تحقق است، بلکه زندگی را برای اکثر گیاهان و حیوانات در داخل و اطراف رودخانه غیرممکن می‌کند، به همین دلیل است که حتی یک جویبار غوغایی نیز باید به آرامی جریان داشته باشد. با استفاده از ابزارهای مختلف می توان به سرعت مطلوب و ایده آل متفاوت آب دست یافت.یک بخش عمیق تر یا گسترده تر، شاید حتی در سطح زمین، به آب اجازه می دهد تا جمع شود و بنابراین تقریباً ثابت بماند. بخش‌های باریک‌تر، اعماق کمتر، سنگ‌ها یا چوب‌های موجود در جویبار باعث می‌شوند که آب سریع‌تر جریان پیدا کند، مانند رگبارهایی که مانند آبشارهای کوچک عمل می‌کنند و آب را با اکسیژن غنی می‌کنند. با قرار دادن چند سنگ روی رگبارها به عنوان جریان شکن، آب فقط به سرعت پایین نمی آید.
طرحی روی کاغذ از اینکه جریان آینده چگونه باید در باغ اجرا شود، منطقی است.
دستورالعمل ساخت
همیشه بهترین کار این است که از دهان شروع به کندن کنید. مناطق مختلف در اینجا تعریف می شوند، مانند مناطق باتلاق، جزایر، مکان های عمیق و کم عمق، پهنه ها و مکان های باریک.
حالا نوبت به دست آوردن مواد لازم است. اگر جریان طولانی تر (از حدود 3 متر) باشد و/یا نیاز به تغییر داشته باشد، یک لاینر مخصوص حوضچه توصیه می شود که در حالت ایده آل باید ضخامت آن 1 میلی متر باشد تا بتواند بار ناشی از آب، سنگ ها، رگبارها و همچنین بارگذاری را تحمل کند. ریشه ها می تواننداین فیلم باید 20 تا 30 سانتی‌متر در هر دو طرف جریان همپوشانی داشته باشد، یعنی باید از طول جریان بیشتر باشد. آستر حوض معمولاً به متر از عرض 2 متر فروخته می شود. همچنین می توانید فیلم را توسط سازنده به شما بچسبانید. فیلم پی وی سی مناسب ترین است زیرا می توان آن را به نوارهای مناسب چسباند و در صورت لزوم بعداً وصله کرد.
چسب مخصوص به صورت تجاری موجود است. ناگفته نماند که باید تا حد امکان کمتر لکه های چسبنده وجود داشته باشد، زیرا همیشه خطر نشت دارند. نقاط چسباننده باید حتماً در طول (رو به پایین دست) باشند و افقی نباشند، در غیر این صورت ماسه و سایر کثیفی‌های کوچک به سرعت گیر می‌کنند. آستر حوضچه با ضخامت 1 میلی متر حدود 5 تا 5.50 متر مربع قیمت دارد، بنابراین ارزش دیدن پیشنهادات ویژه را دارد. حتی گران‌تر است اما استفاده از پوسته‌های جریان آماده که فقط برای جریان‌های کوتاه‌تر مناسب هستند، آسان‌تر است. آنها در سنگ طبیعی یا پلاستیک موجود هستند و به راحتی با یکدیگر ترکیب می شوند.
در فروشگاه های تخصصی نیز سیستم های مدولار کاملی از قطعات پلاستیکی وجود دارد که ساده ترین راه برای طراحی جریان از منبع تا دهانه است. با این حال، این نیز گران ترین گزینه برای یک جریان است و شما نمی توانید آن را به صورت جداگانه طراحی کنید. شن و سنگ‌های بزرگ‌تر برای پوشاندن غشای اطراف بستر رودخانه، لبه‌ها یا ایجاد موانعی که آب را تحریک می‌کند، مورد نیاز است. مهم است که از سنگریزه های آهکی استفاده نکنید تا اسیدیته آب بی جهت افزایش نیابد. همچنین می توانید از چوب برای پوشاندن آستر حوض روی ساحل و ساختن رگبار استفاده کنید. با این حال، به هیچ عنوان از چوب آغشته استفاده نکنید، زیرا مواد سمی وارد آب می شوند. چوب معمولی در بعضی مواقع پوسیده می شود و بنابراین هر از چند گاهی باید تعویض شود.
اگر زمین بسیار سنگلاخ یا دارای ریشه زیاد است، پشم حوض مخصوص یا یک لایه ماسه به عنوان محافظ توصیه می شود. سپس فویل روی آن قرار می گیرد.البته در حفاری باید این لایه ها را در نظر گرفت و در صورت لزوم عمیق تر حفاری کرد.
مهمترین چیز این است که فویل را به لبه بچسبانید. در جاهایی که قرار است در دسترس باشد، آرماتور بانک باید محکم باشد. سنگفرش هایی که در بستری از ماسه تکیه دارند در اینجا کمک می کنند. چند تخته که به شکل پلکانی کوچک روی هم چیده شده اند، از پایین جریان به سطح بیرون از غشا می رسند. فویل در امتداد آنها گذاشته می شود و پانل ماقبل آخر با یک تکه پشم گوسفند پوشانده می شود تا سپس فویل را روی آن بکشید. سپس یک تکه پشم گوسفند و در نهایت آخرین پنل که تنها صفحه قابل مشاهده است.
مهم نیست که لبه باید در دسترس باشد یا خیر، فیلم باید به درستی چسبانده شود تا هیچ آبی از جریان به محیط اطراف جریان نداشته باشد. برای انجام این کار، یک دیوار کوچک از خاک یا سنگ در امتداد ساحلی که فیلم روی آن قرار گرفته است، بسازید.سپس انتهای آن به صورت عمودی به سمت بالا قرار می گیرد تا با عملکرد مویرگی مقابله کند، جایی که آب جریان به بسترهای مجاور جریان می یابد. اکنون انتهای فویل های غیر ضروری بریده شده و با سنگریزه یا چوب پوشانده شده است.
بسیاری از زیباترین گلهای جویبار به یک منطقه باتلاقی نیاز دارند. این بدان معنی است که آنها پاهای خیس را دوست دارند اما جریان ندارند، به همین دلیل است که در بستر رودخانه جایی ندارند. مناطق باتلاقی را می توان به راحتی با کاشی های شبکه ای مسطح یا سنگ های طبیعی بدون لبه های تیز ایجاد کرد که در پلکانی از پایین جریان به سطح روی هم چیده شده اند. این منطقه که از آب جاری جدا شده است با خاک فقیر از مواد مغذی پر شده است. سنگ ها آب کافی برای مرطوب نگه داشتن خاک برای همیشه فراهم می کنند و گیاهان باتلاقی سطح آب 0-5 سانتی متری را ترجیح می دهند.
وقتی همه چیز تمام شد، زمان بهترین بخش است: کاشت. گستره گیاهان برای رودخانه و اطراف آن متنوع است.در اینجا فقط باید به شرایط مکانی مربوطه توجه کنید. اگر در خود نهر بکارید، سبدهای مشبک یا کیسه های کوچک گیاهی که با خاک فقیر از مواد مغذی پر شده و با سنگریزه وزن دارند می توانند کمک کنند. انتخاب باید به گونه ای باشد که بانک دیگر قابل مشاهده نباشد (حدود یک سال طول می کشد) و لهجه های رنگ روشن از بهار تا پاییز بدرخشند.
یک نهر نه تنها به سادگی زیبا و (متاسفانه) در باغ ها بسیار نادر است، بلکه زیستگاه بسیاری از موجودات زنده است و هرکسی که به آن اجازه دهد به یک حوض برود، کیفیت آب برکه را به شدت بهبود می بخشد. بنابراین به طور قابل توجهی به تعادل بیولوژیکی کمک می کند. اما برای انجام بهینه عملکرد فیلتر آن باید از اواخر فروردین تا اواسط اکتبر در حال کار مداوم باشد. همچنین در شب اگر بیش از 2-3 ساعت استفاده نشود، میکروارگانیسم های مهم می میرند.
