چاه سرعت (ورونیکا) توسط حدود چهارصد و پنجاه گونه در سراسر جهان نشان داده شده است. قبلاً از خانواده انجیر بود، اما اخیراً به خانواده چنار اختصاص داده شده است. در برخی موارد نیز به عنوان یک خانواده جداگانه از گیاهان اسپیدول (Veronicaceae) ذکر شده است.
ویژگی های Speedwell'
ورونیکا به عنوان گیاهی یک ساله تا چند ساله رشد می کند. تقریباً همه واریته‌ها با ریزوم‌های خزنده زمستان‌گذرانی می‌کنند که در بهار شاخساره‌های ده تا بیست سانتی‌متری با شاخه‌های جانبی بالارونده و گل‌آذین‌های عمودی تولید می‌کنند.
برگ ها به صورت متقابل قرار گرفته اند و تا حدودی پوشیده از کرک های سفت هستند. گلها به شکل گل آذین گل گون و بسیار کوتاه هستند که در بغل برگ ایجاد می شود و پس از گل دهی کمی دراز می شود.
گلهای منفرد در بغل یک شاخه کوچک روی ساقه های کوتاه و راست قرار دارند. تاج چهار پر معمولاً بنفش روشن و به ندرت سفید است که از پنج برگ تاج به هم آمیخته تشکیل شده است و یک لوله بسیار کوتاه در پایه تشکیل می دهد.
در بازه زمانی ژوئن تا آگوست، اسپیدول تعداد بی‌شماری گل بنفش خود را بیرون می‌آورد و می‌تواند در مدت کوتاهی مناطق آیش را سبز کند.
اشاعه
چاه سرعت تقریباً در سراسر اروپا و خاورمیانه پراکنده شده است. همچنین بومی آمریکای شمالی در نظر گرفته می شود. چاهک واقعی (V. officinalis) و چاه پیچک برگ (V. hederifolia) کمتر در باغ کشت می شود زیرا به طور گسترده گسترش می یابند و علف های هرز محسوب می شوند.
گونه هایی مانند اسپیدول (V. spicata) که به طور قابل توجهی رشد می کند و ارتفاع آن تا چهل سانتی متر می رسد و همچنین اسپیدول (V.) هدر کشت می شود.dillenii)، که به خاطر برگ های گوشتی و گل های بنفش تیره خود متمایز است، اما فقط به صورت یک ساله رشد می کند. با این حال، هر دو گونه به ندرت در طبیعت یافت می شوند و بنابراین تحت حفاظت گونه قرار گرفته اند.
تزکیه
ورونیکا تقریباً در تمام خاک ها رشد می کند. انواع مختلفی از این گیاه را می توان به ویژه در چمنزارها، شنی ها و جنگل های کاج و همچنین در مزارع یافت. خاک خشک و بدون آهک را در مکان‌های عمدتاً باز ترجیح می‌دهد، اگرچه مکان‌های نیمه سایه نیز مطلوب هستند.
Ehrenpreis به ویژه برای سبز کردن شکاف ها یا مناطق آیش مناسب است. اینجوری میتونه
- در باغ های صخره ای،
- در دامنه های آفتابی و
- در میان مخروطیان
کاشته شود. با این حال، کاشت آن در نزدیکی چمن ها توصیه نمی شود زیرا به سرعت پخش می شود و به سختی از چمن جدا می شود.
گونه های یکساله در فصل بهار به فاصله حدود بیست سانتی متر کاشته می شوند. گونه های چند ساله را می توان در بهار و تابستان کاشت و معمولاً در سال بعد فرش های متراکم تشکیل می دهد. تعدادی از گونه ها نیز خود را می کارند، بنابراین گسترش آنها گاهی اوقات می تواند آزاردهنده باشد. مهمتر از همه، خاک باید زهکشی خوبی داشته باشد و مواد مغذی کمی داشته باشد.
به ویژه برای کشت در باغ به عنوان پوشش زمین مناسب هستند
- چاه سرعت نخ (V. filiformis)،
- ژرماندر اسپیدول (V. chamaedrys),
- آلپاین اسپیدول (V. alpina)،
- چاه سریع بدون برگ (V. aphylla) و
- Spike speedwell (V. spicata)
جایزه افتخاری – مراقبت
Ehrenpreis تقریباً نیازی به مراقبت ندارد.فقط گونه های یکساله باید در پاییز پاره و کمپوست شوند. گونه‌های چند ساله معمولاً تا منهای پانزده درجه سانتیگراد مقاوم هستند، بنابراین نیازی به محافظت در زمستان ندارند. گیاهان پس از فصل رشد وارد می شوند و در بهار دوباره جوانه می زنند.
اگر گونه های وحشی در باغ پخش شوند، این امر می تواند آزاردهنده تلقی شود. به طور خاص چاهک برگ پیچک به سرعت در چمنزار و روی تخت ها پخش می شود. در این صورت، باید با بیرون کشیدن کامل آن توسط ریشه، آن را با دقت حذف کرد. این کار را باید از اوایل بهار شروع کرد، در غیر این صورت از طریق خود کاشت به سرعت پخش می شود.
برای گونه های کشت شده در باغ باید مراقب زهکشی کافی آب بود. برای این منظور مخلوط کردن شن در خاک می تواند مفید باشد تا رطوبت زیاد باعث پوسیدگی گیاهان نشود.
استفاده
گیاه اسپیدول حاوی مواد تلخ، تانن و اسانس است. در گذشته از این گیاه در طب عامیانه به عنوان خلط آور برای بیماری های دستگاه تنفسی و همچنین برای نقرس، روماتیسم و اسهال استفاده می شد.
