برای اینکه پرچینی در باغ متراکم و سبز بماند، لازم است گیاهان مناسب برای آن انتخاب شود. علاوه بر الزامات اساسی برای مقاومت در برابر زمستان و شاخ و برگ سبز در تمام طول سال، همچنین مهم است که بوته ها هرس را به خوبی تحمل کنند و در صورت نیاز کم و بیش سریع رشد کنند.
شرایط سرسختی و همیشه سبز
گیاهانی که در فصل پاییز یا در زمان های دیگر سال در سطح وسیعی برگ نمی ریزند همیشه سبز نامیده می شوند. تجدید شاخ و برگ در یک فرآیند مداوم و به سختی قابل توجه انجام می شود، به طوری که در طول فصل رشد همیشه برگ های قدیمی و جدید روی گیاه وجود دارد.در مقایسه، گیاهان زمستانی در بهار شاخ و برگ خود را کاملاً تجدید می کنند، بنابراین برای مدتی لخت می مانند. گیاهانی که مقاوم هستند نیز به خوبی با یخبندان عمیق مقابله می کنند. ساختار برگ ها، ساقه ها و مهمتر از همه، آب گیاهان به آنها اجازه می دهد تا بدون آسیب در زمستان زنده بمانند. در حالی که مقاومت در برابر سرما به گیاهان در محیط طبیعی آنها اشاره دارد، مقاومت زمستانه نیز مشخصه گیاهان باغی وارداتی است.
لورل گیلاس (Prunus laurocerasus)
این درختچه در اصل از آسیای صغیر می آید، اما اکنون به قدری با آب و هوای ما سازگار شده است که نه تنها مقاوم است، بلکه اگر از آن مراقبت نشود، خود بذر می دهد و بنابراین می تواند به یک علف هرز واقعی تبدیل شود. با این حال، اگر پرچین ها به طور منظم کوتاه شوند، این خطر کم است. این گیاهان به ویژه برای پرچین های بزرگتر مناسب هستند زیرا ارتفاع آنها تا 4 متر می رسد.برگ های همیشه سبز یادآور لورل هستند، میوه های هسته دار کوچک یادآور گیلاس هستند که این نام را توضیح می دهد. برخی از قسمت های گیاه سمی است.
نیازها و مراقبت
- وضعیت خاک: همه خاکهای معمولی باغ مناسب بدون نیاز خاص
- آبیاری: در تابستان و زمستان خشک
- کوددهی: در بهار با رویش جدید با کمپوست
- برش: برش آسان، در بهار
- بیماری ها: احتمال ابتلا به قارچ، احتمالاً با قارچ کش درمان شود
- فاصله کاشت: بسته به رقم و اندازه، 1 تا 3 بوته در متر
درخت غربی زندگی (Thuja occidentalis)
شکل وحشی این گونه سرو بومی آمریکای شمالی است، جایی که به عنوان درخت ارتفاع آن تا 20 متر می رسد.اشکال کشت شده برای باغ ها به طور قابل توجهی پایین تر است، بنابراین می توان آنها را به عنوان پرچین نیز کاشت. شاخ و برگ همیشه سبز آنها را مات می کند. این گیاه به دلیل اسانس های موجود در آن سمی است.
نیازها و مراقبت
- خواص خاک: خاک ترجیحی مرطوب، قابل تحمل خشک، آهکی، خاک لومی شنی
- مکان: آفتابی تا نیمه سایه
- آبیاری: در چند سال اول مرطوب بماند، بعداً در شرایط بسیار خشک، مالچ منطقی است
- کوددهی: در بهار با کمپوست
- هرس: برای پرچین های متراکم به طور مرتب در ژوئن و آگوست لازم است، از هرس بیش از حد خودداری کنید
- بیماری ها: به خصوص بیماری های قارچی، احتمالاً با قارچ کش درمان شود
- فاصله کاشت: بین ۲ تا ۳ بوته در متر
Yew (Taxus baccata)
این سوزنی برگ بومی به عنوان یک گیاه پرچین بسیار محبوب است زیرا نه تنها همیشه سبز و مقاوم است، بلکه عمر طولانی نیز دارد. گونه‌های وحشی نیز اغلب در باغ‌ها استفاده می‌شوند، زیرا قوی و ارزان هستند. سرخدار را می توان هم برای محوطه های کم و هم برای پرچین های بزرگتر با استفاده از گیاهان کم و بیش قوی استفاده کرد. مراقب بچه های خانه باشید، درخت سرخدار بسیار سمی است و میوه های قرمز آنها می تواند برای خوردن وسوسه انگیز باشد.
نیازها و مراقبت
- بافت خاک: لومی، غنی از مواد مغذی، آهکی، نه خیلی خشک
- مکان: سایه یا آفتابی، بدون نیاز خاص
- آبیاری: مخصوصاً در سال کاشت خاک خشک نشود بعداً که خشک شد
- کوددهی: مستقیم هنگام کاشت و بعداً در بهار با کمپوست
- هرس: رشد کند، هرس منظم یک بار در سال در بهار برای رشد متراکم
- بیماری ها: به سختی مستعد، احتمالاً عفونت قارچی
- فاصله کاشت: کند رشد تا 5 بوته در متر، رشد قوی 3 بوته
سرو (Chamaecyparis lawsoniana)
شکل وحشی سرو کاذب مشابه درخت زندگی از آمریکای شمالی یا آسیا می آید. بیشتر گونه ها به صورت درختان هرمی شکل یا به ندرت به صورت درختچه رشد می کنند. به عنوان یک درخت آزاد می تواند به ارتفاع 55 متر برسد. تمام قسمت های گیاه سمی است، مصرف آن منجر به تهوع و استفراغ می شود، این موضوع در مورد حیوانات خانگی نیز صدق می کند. درخت مخروطی در باغ خیلی خوب رشد می کند و در صورت هرس مناسب رشد متراکم و مات دارد.
نیازها و مراقبت
- بافت خاک: کمی اسیدی، مرطوب بدون غرقابی
- موقعیت: ترجیحاً آفتابی، با رشد بیش از حد سایه، کاهش رشد و طاسی
- آبیاری: تازه کاشته شده را مرطوب نگه دارید، بعدا فقط در شرایط خیلی خشک
- کوددهی: در بهار و پاییز
- هرس: در فصل بهار، چوبهای قدیمی را برش ندهید، در غیر این صورت رشد جدید از بین می رود
- بیماری ها: درمان بیماری های قارچی با قارچ کش، کاهش آفات
- فاصله کاشت: بین 30 تا 50 سانتی متر فاصله بین بوته ها
هالی همیشه سبز (Ilex aquifolium)
هولی عمدتاً به عنوان تزئین کریسمس شناخته می شود. از آنجایی که توت ها در زمستان با قرمز روشن خود بسیار قابل توجه هستند، به آنها توت زمستانی نیز می گویند. برگ های سبز تیره که در کناره ها دارای درخشندگی چرمی و دندانه های خاردار می باشد مشخص است.هالی در سراسر جهان گسترده است و همچنین بومی عرض های جغرافیایی ما است. بنابراین سختی زمستانی برای آنها مشکلی ایجاد نمی کند. همانند درخت سرخدار، در مورد کودکان نیز احتیاط توصیه می شود. این گیاه از جمله توت ها سمی است. به عنوان یک درخت آزاد، هالی می تواند تا چندین متر رشد کند، اما به اندازه یک گیاه پرچین کوچک مناسب است.
نیازها و مراقبت
- کیفیت خاک: مرطوب، غنی از مواد مغذی، کمی اسیدی، بدون خاک رسی آهکی
- موقعیت: روشن، اما آفتاب کامل نیست، سایه قابل تحمل است
- آبیاری: فقط در شرایط خیلی خشک
- کوددهی: در بهار با کمپوست برگ یا کود رودودندرون، مالچ پوست مفید است
- هرس: سازگار با برش چوب قدیمی، اوایل بهار یا اوایل تابستان
- بیماری ها: اغلب برگ معدنی Ilex، از بین بردن برگ ها و شاخه های آسیب دیده
- فاصله کاشت: بسته به نوع و اندازه 2 تا 6 بوته در متر
- محافظت در زمستان: از انواع حساس با پشم گوسفند محافظت کنید
پریوت (Ligustrum vulgare)
خانواده پرایوت دارای انواع برگریز و همیشه سبز است. جانور معمولی بومی اروپاست و با نام های مختلفی شناخته می شود. اینها شامل بید بارانی و چوب سگ است. در زمستان‌های معتدل، برگ‌های قدیمی به تدریج در بهار می‌ریزند و رویش جدید ظاهر می‌شود. در زمستان های سخت تر، برگ ها ممکن است زودتر ریزش کنند. برگ ها و میوه های گیاه سمی هستند. حتی تماس با شیره گیاه هنگام هرس می تواند باعث تحریک پوست شود.
نکته:
Privet برای پرچین های طبیعی مناسب است زیرا مکانی محبوب برای پرندگان و حشرات است.
نیازها و مراقبت
- بافت خاک: خشک تا نسبتا مرطوب، شنی تا لومی
- مکان: ترجیحا آفتابی، سایه قابل تحمل
- آبیاری: خشکسالی را تحمل می کند، بدون آب مدت طولانی تری را تحمل می کند
- کوددهی: هنگام کاشت و در بهار با کمپوست مالچ پاشی مفید است
- هرس: با رشد قوی دو بار در سال، اوایل تابستان و اواخر مرداد، هرس جوانسازی در چوب قدیمی امکان پذیر است
- بیماری ها: کاملا قوی، بیماری های قارچی یا آفات احتمالی
- فاصله کاشت: 4 تا 5 بوته در متر
شمشاد (Buxus sempervirens)
شمشاد معمولی بومی اروپای مرکزی است. با این حال، انواع دیگری از شمشاد در سراسر جهان، به ویژه در نیمکره شمالی وجود دارد. شمشاد معمولی در هنگام رشد آزادانه می تواند تا 6 متر رشد کند. ویژگی این گیاه انشعابات متراکم و تحمل خوب هرس است.چوب شمشاد را می توان به هر شکلی که بتوان تصور کرد برش داد و یک تا پنج بار در سال بریده می شود. تمام قسمت های شمشاد هم سمی است.
نیازها و مراقبت
- کیفیت خاک: نفوذپذیر، بدون آب گرفتگی، در غیر این صورت بی نیاز
- مکان: محافظت شده، آفتاب کامل نیست، سایه ترجیح داده شده
- آبیاری: خشکسالی بیشتری را تحمل می کند، اما آبیاری منطقی است
- کوددهی: در کمپوست بهاره یا کود مخصوص شمشاد
- برش: بسیار سازگار با برش، هر چه بیشتر بریده شود، متراکم تر رشد می کند
- بیماری ها: بیماری های قارچی و شمشاد خوار منجر به مرگ گلوله می شود
- فاصله کاشت: 10 در متر برای پرچین های کوچک، 5 تا 6 برای پرچین های بزرگ
- محافظت در زمستان: محافظت در برابر نور شدید خورشید
Cotoneaster (Photinia x fraseri)
این درخت همیشه سبز از خانواده گل سرخ است. بیشتر گونه ها بومی آمریکای شمالی یا جنوب یا شرق آسیا هستند. شاخه های برگ قرمز برنزی جذابیت خاصی دارند. ارتفاع درختچه می تواند تا 3 متر برسد. ارقام تا حدودی پایین تر باقی می مانند. با افزایش سن، پهنای لوکو به خصوص افزایش می یابد. میوه های قرمز رنگ که در پاییز تشکیل می شوند، اغلب توسط پرندگان خورده می شوند. در انسان، خوردن توت ها می تواند علائم مسمومیت را ایجاد کند، حتی اگر سایر قسمت های گیاه حاوی سم نباشد. احتیاط ویژه در مورد کودکان توصیه می شود.
نیازها و مراقبت
- کیفیت خاک: غنی از مواد مغذی، نسبتاً خشک، نفوذپذیر، بدون آبگرفتگی
- مکان: سرپناه، آفتابی تا نیمه سایه
- آبیاری: در ابتدا به طور منظم
- کوددهی: در بهار با کمپوست
- هرس: پس از گلدهی در بهار
- بیماری ها: بیماری های قارچی یا آفات ممکن است با هرس از بین برود
- فاصله کاشت: 2 تا 3 بوته در متر
- محافظت در زمستان: برخی از انواع حساس به سرما
نکته:
واریته 'Robusta' یخبندان را به بهترین نحو تحمل می کند.
