ماهیان‌های خاویاری که از نظر بیولوژیکی با نام Acipenseridae نیز شناخته می‌شوند، ماهی‌های استخوانی باستانی و تقریباً فسیل‌های زنده محسوب می‌شوند. به همین دلیل و به دلیل ظاهر چشمگیر آنها، بسیاری از باغبانان سرگرمی می خواهند یک نمونه در حوض زینتی خود در خانه داشته باشند. با ما نکات و پیشنهادات متعددی در مورد نحوه نگهداری صحیح حیوانات در حوضچه خواهید یافت. ماهیان خاویاری زمانی که شرایط زندگی ایجاد شده در آنجا تا حد امکان نزدیک به زیستگاه طبیعی آن باشد، بهترین و دائمی ترین رشد را در برکه دارد. برای رسیدن به این هدف باید موارد زیر را در نظر بگیرید:
گونه ماهیان خاویاری
در مجموع حدود ۲۶ گونه ماهیان خاویاری شناخته شده است.با این حال، تنها چند گونه برای نگهداری در استخر مناسب هستند. عامل تعیین کننده در اینجا از یک سو اندازه است، اما از سوی دیگر رفتار غذا خوردن. حیوانات بزرگ با طول بدن بیش از 2.00 متر به سختی فضای کافی را در حوضچه باغ پیدا می کنند تا بدون مزاحمت رشد کنند. گونه‌های پلانکتون‌خوار، مانند ماهیان خاویاری دست‌رویی آمریکای شمالی یا ماهیان خاویاری دریاچه‌ای، در حجم محدود حوضچه به دلیل کمبود غذا به سادگی از گرسنگی می‌میرند.
گونه های محبوب ماهیان خاویاری برای نگهداری در حوضچه عبارتند از:
- استرلت، طول بدن تا حدود 1.50 متر، وزن تا حدود 10 کیلوگرم
- Sternhausen (Acipenser Stellatur)، طول تا 1.50 متر، وزن تا حدود 25 کیلوگرم
- Güldenstadi (Acipenser Güldenstaedtii)، طول تا 2.00 متر، وزن تا حدود 80 کیلوگرم
- واکسدیک (مقایسه با گلدنستادی)
- ماهیان خاویاری سیبری (Acipenser baerii)، طول تا 2.00 متر، وزن تا حدود 100 کیلوگرم
- ماهی خاویاری الماس (تقاطع بین استرلت و وکسدیک)
حجم لگن
ماهیان خاویاری شناگر مکرر است و برای این کار نیاز به فضا دارد. بنابراین، یک حوض باید از نظر اندازه و عمق به حداقل ابعاد معینی پایبند باشد:
- حداکثر عمق حداقل 1، 50 تا 2، 00 متر
- طول این منطقه آب عمیق حداقل 12 برابر طول بدن بالغ (مطابق با فاصله فرار ماهیان خاویاری)
- مساحت آب عمیق بسته به نوع ماهیان خاویاری حدود 12 تا تقریبا 20 متر (!!) طول
- حداقل حجم حوضچه برای هر حیوان حداقل 1000 لیتر
توجه:
شما بارها و بارها می خوانید که ماهیان خاویاری بر اساس حوضچه موجود بزرگ می شوند و ممکن است فقط به اندازه های کوچکتر برسند.با این حال، این درست نیست! در تانکی که خیلی کوچک است، ماهیان خاویاری هرگز به اندازه کامل خود نمی رسند زیرا به دلیل شرایط بد زندگی به پتانسیل کامل خود نمی رسند.
جریان
به عنوان یک حیوان فعال، ماهیان خاویاری رودخانه هایی با جریان های متوسط تا حتی قوی را ترجیح می دهند. به خصوص در حجم بسیار محدود حوضچه باغ، یک پمپ جریان باید حرکت در آب را تضمین کند. به این ترتیب می توانید آب روان را تقلید کنید. حیوانات همچنین این فرصت را دارند که احساس کنند می‌توانند مسافتی را که بر خلاف جریان شنا کرده‌اند، با وجود اندازه کوچک حوض، افزایش دهند.
کیفیت آب
ماهیان خاویاری در زیستگاه طبیعی خود به کیفیت بسیار بالای آب با خواص زیر عادت دارند:
- میزان اکسیژن بالا (از طریق تهویه خوب یا پمپ گردش خون قابل دستیابی است)
- زهکشی خوب خاک (از طریق گردش مناسب) برای اکسیژن کافی در لایه های آبی عمیق تر حوضچه (=منطقه سکونت محبوب ماهیان خاویاری)
- دمای پایین آب تا حداکثر 20 درجه سانتیگراد (حجم زیاد و تهویه خوب را تضمین کنید)
- سطح آلودگی کم (با یک سیستم فیلتر با ابعاد کافی تضمین می شود)
توجه:
در صورت انحراف آب حوض از پارامترهای بهینه، ماهیان خاویاری که غیر حساس هستند نیز می توانند با آن مقابله کنند. با این حال، با کاهش تناسب آن برای آب، بیشتر و بیشتر آسیب می بیند و توسعه آن در درجه اول مهار می شود. علاوه بر این، خطر ابتلا به بیماری یا آلودگی انگل افزایش می‌یابد زیرا بر خلاف ماهیان خاویاری، پاتوژن‌ها از آب گرم با محتوای مواد مغذی بالا استقبال می‌کنند.
شکل حوض
ماهیان خاویاری اغلب در ته آب می ماند، جایی که از پوزه بلند خود برای حفاری در کف نرم صدف، حلزون و کرم استفاده می کند.بنابراین، یک حوض کوی کلاسیک با دیوارهای جانبی شیبدار به این معنی است که ماهیان خاویاری عمدتاً در پایین حوض می‌مانند و به سختی قابل مشاهده هستند. بنابراین یک حوض پلکانی با سطوح مختلف مسطح یا شیبدار بهتر است. برای انجام این کار، لایه پایه ذکر شده از خاک حوض یا خاک رس باید به پایین اعمال شود. از طرف دیگر، ماهی خاویاری به هیچ وجه شن یا ماسه را دوست ندارد، زیرا پوزه قوی ظاهری آن به طرز شگفت آوری به سنگ های تیز یا لبه های تیز حساس است.
کاشت
طبق معمول در آبهای فعلی، ماهیان خاویاری پوشش گیاهی سست را ترجیح می دهند که به راحتی بتوانند در آن شنا کنند. جلبک نخی به طور خاص دشمن ماهیان خاویاری در نظر گرفته می شود، زیرا در جوانی به راحتی در آن گیر می کند و هنوز نمی تواند به تنهایی خود را آزاد کند. در نتیجه حیوان اسیر شده می میرد. بنابراین برای پوشش گیاهی مهم است:
- پوشش گیاهی را به حداقل برسانید
- در صورت لزوم روشن کنید
- به طور مرتب جلبک های نخی را بررسی و حذف کنید
- کیفیت آب را بالا نگه دارید تا رشد بیش از حد جلبک ها را محدود کنید.
توجه:
ماهیان خاویاری مانند دیگر ماهیان فعلی نمی توانند به عقب شنا کنند. هنگامی که او در جلبک های رشته ای به دام می افتد، دیگر راهی برای او وجود ندارد. بنابراین ارزش دارد که به طور منظم به حوضچه خود نگاه کنید تا در صورت لزوم بتوانید مداخله کنید.
جامعه
اگر حوض به اندازه کافی بزرگ باشد، ماهیان خاویاری می توانند به راحتی با حیوانات دیگر معاشرت کنند. حملات ماهیان خاویاری به حیوانات دیگر به سختی شناخته شده است. البته در انتخاب حجم حوضچه باید دقت شود تا فضای کافی و محیطی مناسب برای همه گونه ها و افراد مورد استفاده ایجاد شود.
تنها چیزی که در کنار هم نگه داشتن حیوانات می تواند حیاتی باشد، غذا دادن است. از آنجایی که ماهیان خاویاری بسیار دیر خوار در نظر گرفته می شود، حیوانات جوان در موارد شدید می توانند از گرسنگی بمیرند، اگر کوی و سایر ساکنان به معنای واقعی کلمه غذا را از زیر بینی آنها بربایند.غذا دادن در کنار هم بودن نیز بسیار آسان و آسان است:
- به طور مرتب در یک زمان و در یک مکان مزاحم غذا بخورند که در نتیجه حیوانات به آن عادت کرده و غذا را سریعتر پیدا می کنند
- با دادن همزمان غذا به جای دیگری حواس هم اتاقی ها را پرت کنید
- از غذای جداگانه برای هر گونه ماهی برای ترویج جدایی استفاده کنید
غذا
به استثنای چند پلانکتون خوار که برای حوض داری نامناسب هستند، ماهیان خاویاری از غذای حیوانات تغذیه می کنند:
- کرم
- لارو حشرات
- جانوران آبزی مانند حلزون یا صدف
اما غذای کلاسیک قزل آلا برای تغذیه هم مناسب است. آنچه مهم است محتوای انرژی بالا است، یعنی غذای غنی از چربی و پروتئین، این به حیوانات انرژی لازم برای شنای شدید را می دهد.
- زمان تغذیه بهینه از حدود ساعت 6 بعدازظهر، زیرا فعالیت حیوانات در عصر شدیدتر است
- یک محل تغذیه منظم برای یافتن آسان غذا ایجاد کنید
- از غذای غرق شده به عنوان انگیزه ای برای فرآیند تغذیه طبیعی گونه استفاده کنید
- در فصل زمستان از غذای غرق‌کننده هم استفاده کنید، چون وقتی دما کاهش می‌یابد، مردم ترجیح می‌دهند در ته حوض بمانند
- از دمای آب شش درجه سانتیگراد به پایین، غذا را کاهش دهید، زیرا حیوانات پس از آن فعالیت های خود را کاهش داده و در اثر سرما فلج می شوند
پیشگیری از بیماری
ماهیان‌های خاویاری عموماً حیواناتی بسیار قوی و انعطاف‌پذیر در نظر گرفته می‌شوند. با این حال، هنوز هم ممکن است اتفاق بیفتد که توسط انگل ها یا بیماری ها مورد حمله قرار گیرند. پس از رسیدن به این مرحله، حتما باید با یک دامپزشک واجد شرایط مشورت کنید. با این حال، کارهای زیادی وجود دارد که می توانید خودتان در مورد پیشگیری از بیماری انجام دهید:
- اطمینان از کیفیت بالای آب با درجه حرارت پایین و سطوح کم آلودگی به منظور جلوگیری از تکثیر عوامل بیماری زا
- حیوانات را به طور مرتب از نظر تغییرات پوستی یا انگل های چسبنده (مانند کرم های گرد) بررسی کنید
- رفتار حیوانات را مشاهده کنید، زیرا تغییرات رفتاری معمولاً نتیجه بیماری یا ضعیف شدن ماهیان خاویاری است
- در صورت وجود تغییرات محسوس با دامپزشک مشورت کنید
ضرب
در نهایت برای کامل شدن موضوع باید به طور مختصر به موضوع تکثیر ماهیان خاویاری در برکه پرداخته شود. از آنجایی که حیوانات بسیار پیر می شوند و تنها پس از 8 سال به بلوغ جنسی می رسند، پرورش هدفمند در حوضچه شما معمولاً دشوار است. جفت گیری نیز به سختی می تواند به طور فعال ترویج شود. اگر تعداد نر و ماده در سن جفت گیری به اندازه کافی وجود داشته باشد، تنها راه برای افزایش احتمال اینکه حیوانات احساس راحتی کنند و به تنهایی شروع به تولید مثل کنند، فراهم کردن بهترین زیستگاه ممکن است.مطمئن باشید اگر زمانش برسد تا حدودی به حفظ این حیوانات در معرض خطر در حوضچه باغتان کمک کرده اید.
