فضای تغییر یافته و فضای نشیمن دو مورد از مهمترین پارامترهایی هستند که مکرراً برای تعریف ساختمان در زمینه های مختلف موضوعی مورد استفاده قرار می گیرند. در حالی که فضای زندگی را می توان به راحتی تعیین کرد، مکعب همیشه مشکلاتی را ایجاد می کند. این شامل چه مواردی است و چه مواردی در محاسبه نادیده گرفته شده است؟ ما قدم به قدم توضیح می دهیم که چگونه می توانید با خیال راحت به یک نتیجه قابل اعتماد برسید.
مکعب چیست؟
اصطلاح "cubature" از کلمه لاتین "cubus" گرفته شده است و مستقیماً یک جسم را توصیف می کند. اما در مورد ساختمان ها، این بدنه تعریف را گسترده تر می کند و به معنای حجمی است که خانه به طور کلی اشغال می کند.به طور کلی، این شامل مجموع حجم های مختلف است که به مجموع حجم می رسد:
- حجم خالص: حجم تمامی اتاق های قابل استفاده، “حجم هوا” در ساختمان
- حجم ساخت: حجم تمامی اجزای یک ساختمان یعنی دیوار،سقف،سقف و غیره
در حالی که مکعب هنوز در زبان فنی همه جا وجود دارد، عبارت مدرن تر «فضای تبدیل شده» را می توان در مقررات فعلی یافت که اساساً همان چیزی را توصیف می کند.
هدف از اتاق تبدیل شده چیست؟
مردم عامی همیشه از خود می پرسند که چرا این همه هیاهو در مورد محاسبه مکعب ایجاد می شود؟ نگاهی به کاربردهای متنوع این مقدار به سرعت معنای آن را روشن می کند:
- برنامه ریزی و نظارت بر هزینه
- شاخص ارزیابی حقوقی برنامه ریزی ساختمان
- تامین مالی ساخت و ساز
- مبنای تعیین ارزش منصفانه
- جنبه های فردی
توجه:
در ادبیات تخصصی، رویه قضایی و مقررات بارها و بارها در مورد به اصطلاح «انبوه ساختمان» می خوانید. بسته به مجموعه قوانین، تعیین می تواند کمی متفاوت باشد، اما در نهایت به حجم یا فضای بسته نیز می شود.
DIN277-1 به عنوان مبنایی برای محاسبه
برخلاف تعیین منطقه مسکونی یا قابل استفاده، که در آن چندین روش تعیین به همان اندازه مهم موجود است، مبنای محاسبه مکعب روشن و ساده است. در آلمان مجموعه ای از قوانین الزام آور وجود دارد که شامل تمام مشخصات برای تعیین مکعب است: DIN 277-1 "مناطق و حجم های اساسی در ساخت و ساز - قسمت 1: ساخت و ساز ساختمان".این مقررات حتی به سال 1934 برمی گردد، زمانی که برای اولین بار تعیین یکنواختی برای تعیین حجم انجام شد که در آن زمان به طور رسمی به عنوان کیوباتور نامیده می شد. پس از چندین تغییر و بازنگری، نسخه فعلی این استاندارد DIN از سال 2016 امروز اعمال می شود.
توجه:
اگرچه DIN 277-1 یک قانون نیست، بلکه استانداردی است که عموماً قابل اجرا نیست، اکنون به طور کلی شناخته شده و بنابراین عملاً الزام آور است. به عنوان یک قاعده فنی، در حال حاضر بخشی از هنر به رسمیت شناخته شده است و همچنین به عنوان مرجع توسط دادگاه ها در صورت بروز اختلاف استفاده می شود. اگر فضای محصور متفاوت محاسبه شود، این امکان وجود دارد، اما در صورت بروز اختلاف، تلاش زیادی در توجیه و اثبات هم ارزی به دنبال دارد.
چه مورد توجه قرار می گیرد و چه چیزی حذف می شود؟
نگاهی به DIN به سرعت مشخص می‌کند که چه چیزی متعلق به کیوباتور است و چه چیزی نیست. جمله مقدماتی بند 7 «تعیین حجم ساختمان» به وضوح محتوای ضروری را بیان می کند:
«محتوای حجمی ناخالص (GRI) شامل حجم تمام اتاق ها و سازه های ساختمانی است که بالاتر از سطح ناخالص طبقه (GFA) ساختمان هستند.»
بیشتر تعریف می‌شود که حجم ناخالص، مترادف دیگری برای فضای محصور یا مکعبی، توسط سطوح مرزی بیرونی پایه‌های ساختمان، دیوارهای خارجی و سقف‌ها با خوابگاه تشکیل می‌شود. به عبارت ساده، این بدان معنی است که سطح سقف، لبه بیرونی دیوار خارجی و دال کف، مرزهای حجم مورد نظر را تشکیل می دهند. حال این سوال به درستی مطرح می شود که چگونه با جزئیات به این موضوع رسیدگی می شود. در موارد جداگانه، یک خانه دارای تعداد زیادی جزئیات است که بسته به تفسیر DIN، ممکن است منجر به حجم اضافی شود یا نباشد. به منظور شفافیت در اینجا، به وضوح تنظیم می شود که کدام اجزای ساختمان به صراحت در محاسبه مکعب گنجانده نشده اند:
- پی های عمیق و کم عمق، یعنی پی و دال کف
- میل نور
- پله ها و رمپ های خارجی در صورت عدم اتصال سازه ای به ساختمان
- سایبان ورودی
- برآمدگی سقف
- سیستم های محافظ در برابر نور خورشید
- دودکش، اگزوز و لوله های تهویه که از بالای روکش سقف بیرون زده
- گنبدهای سبک با حجم بالای غشای سقف حداکثر یک متر مکعب
- پرگولا
- نشیمن یا تراس های بیرون محکم، حتی اگر از سطح زمین بیرون زده باشند
مورد خاص
قسمتی از ساختمان که کاملا محصور نشده اند در محاسبه حجم تا حدودی جایگاه ویژه ای را اشغال می کنند. نمونه هایی از این موارد شامل سقف های روی تکیه گاه هایی است که دیوارهای بسته ندارند. همچنین معمولاً اتاق زیر شیروانی یا بالکن یافت می شود، به عنوان مثال بخش های دیوار عمودی که فاقد "پوشش" بالایی به شکل سقف هستند.در اینجا DIN به وضوح بیان می کند که اجزای به اصطلاح ساختگی می توانند و باید برای محدود کردن فضا استفاده شوند.
یعنی چی؟
این به سادگی به این معنی است که لبه بالایی یک اتاق زیر شیروانی نشان دهنده حد بالایی حجم تشکیل شده به این ترتیب است. در مورد سقف، دیوارهای خارجی ساختگی یا توسط تکیه گاه ها یا - در صورت بدون تکیه گاه - با لبه سقف مشخص می شوند.
توجه:
مرزبندی لبه پشت بام و پشت بام به این آسانی نیست، زیرا قسمت خاصی از لبه سقف اغلب بزرگ شده و در نتیجه سقف تراس را تشکیل می دهد. در اینجا به طور معمول می توانید از حد 0.50 متر استفاده کنید. اگر بالای سقف بزرگتر باشد، سقف فضاساز محسوب می شود. تا 0.50 متر این لبه سقف است که در نظر گرفته نشده است.
محاسبه با استفاده از مثال گام به گام
حالا بیایید با استفاده از یک مثال عینی نگاهی به محاسبه حجم بیاندازیم. به عنوان هدف تعیین حجم ما، یک خانه معمولی تک خانواده با ویژگی های زیر را در نظر می گیریم:
- طول 10 متر
- عرض 8.5 متر
- ارتفاع پیشرو (ارتفاع تقاطع دیوار خارجی با روکش سقف=از زمین 3 50 متر
- ارتفاع 6.00 متر
- زیرزمین، لبه بالایی دال کف 3.00 متر زیر زمین
- سقف شیروانی شکل سقف
- برآمدگی سقف 0,30 متر
- دهلیز ضمیمه 1، 00 متر عرض، 1، 50 متر عمق، از سطح زمین 3، 00 متر، سقف مسطح
- پسوند سقف پاسیو، فاصله تکیه گاه از لبه خانه 3.00 متر و عرض 3.00 متر، سقف صاف، ارتفاع از سطح زمین 2.50 متر
گام به گام
1. تجزیه ذهنی به حجم های جزئی ملموس:
- بدنه خانه، لبه بالایی دال کف تا ارتفاع لبه‌ها
- ارتفاع لبه بام به ارتفاع یال
- پنجره
- سقف تراس
2. تعیین فرمول های ریاضی برای محاسبه حجم زیرساختارها:
الف.بدنه خانه: طول x عرض x ارتفاع
ب.سقف: طول x عرض x ارتفاع x 0.5
ج.بادگیر: طول x عرض x ارتفاع
د.سقف تراس: طول x عرض x ارتفاع
3. محاسبه حجم:
الف.بدنه خانه: 10, 00m x 8, 50m x (3, 50m+3, 00m)=552, 50m³
ب.بام: 10.00m x 8.50m x (6.00m – 3.50m) x 0.5=212.00m³
ج.حفاظ باد: 1, 50m x 1, 00m x 3, 00m=4, 50m³
د.سقف تراس: 3.00m x 3.00m x 2.50m=22.50m³
e.جمع الف. تا d.=791, 50m³
نکات محاسبه
مثال نشان می دهد که محاسبه یک مکعب در واقع با رویکرد درست بسیار ساده است. این نکات و نکات به شما کمک می کند بدون خطا به هدف خود برسید:
تشریح
ساختار را برای محاسبه به حجم های جداگانه تقسیم کنید که تا حد امکان محاسبه آن آسان باشد. این بدان معنی است که تقریباً همیشه می توانید از فرمول های اجسام مکعبی یا مثلثی که از دوران مدرسه خود شناخته شده است استفاده کنید.
شیب پشت بام
مهم نیست سقف چقدر شیب دار باشد و متقارن باشد یا نامتقارن، سقف های شیبدار را همیشه می توان با استفاده از فرمول طول x عرض x ارتفاع x 0.5 محاسبه کرد. حتی سقف های تک شیب را نیز می توان به این صورت محاسبه کرد، اگر آن را به عنوان فرم خاصی از سقف شیروانی با سطح سقف با شیب 90 درجه درک کنید.
لبه پایین برای اجزای خاص
چه دهلیز باشد و چه سقف تراس، هر گاه لبه پایینی ساختاری وجود نداشته باشد، سطح زمین را می توان به عنوان حد پایینی حجم در نظر گرفت. به عنوان مثال، اگر یک دهلیز در زمین های شیبدار قرار دارد، از ارتفاع زمین در درب ورودی به عنوان ارتفاع مربوطه استفاده کنید.
