ترافل بخشی جدایی ناپذیر از غذای خوب است. قارچ های خوشمزه - به طور دقیق تر بدن میوه آنها - عطر لطیف فندق را به بسیاری از غذاها می دهد، در غذاهای شیرین استفاده می شود و بسیار گران است. حدود 50 درصد از ترافل هایی که در سراسر جهان خورده می شوند، از کشت می آیند و در طبیعت جمع آوری نمی شوند. می توانید قارچ را در آلمان نیز پرورش دهید.
محلهای فراموش شده و حفاظت
ترافل 200 تا 600 یورو در هر کیلوگرم معامله می‌شود؛ در بخش ارگانیک، قارچ‌های خوشمزه ممکن است گران‌تر باشند.با این حال، تقریباً تمام ترافل هایی که در آلمان خورده می شوند وارداتی هستند - پرورش قارچ بسیار پیچیده تلقی می شود و منابع طبیعی مجاز به جمع آوری در آلمان نیستند. آلمان قطعاً برای مدت طولانی کشور ترافل بود. با این حال، مکان‌های ترافل بورگوندی که به‌ویژه مورد توجه قرار گرفت، که می‌توان آن را با عطر فندقی خود به خوبی در آشپزخانه استفاده کرد، در مقطعی بین دو جنگ جهانی گذشته فراموش شد. و هنگامی که مردم دوباره در آلمان به ترافل علاقه مند شدند، آنها را پیدا نکردند. بنابراین، قارچ ها در حال حاضر محافظت می شوند و ممکن است به دلیل دیگری جمع آوری یا کنده شوند. با یک استثنا: گهگاه مجوزهای ویژه برای اهداف تحقیقاتی اعطا می شود.
قارچ هنوز به خوبی مورد تحقیق قرار نگرفته است. شناخته شده است که انواع مختلفی از ترافل به طور طبیعی در آلمان وجود دارد که از یک طرف به ارتفاع و آب و هوا و از طرف دیگر به طبیعت خاک بستگی دارد.در اصل، قارچ ها به تنهایی زندگی نمی کنند، بلکه وارد یک همزیستی با یک درخت جوان می شوند. اگر با نهال کنار بیایند، این دو تا حدود پنج تا هفت سال به هم عادت می کنند. تنها پس از آن قارچ شروع به تشکیل بدن های میوه می کند. اینکه چرا کدام قارچ با کدام نوع درخت و در چه زمانی وارد همزیستی می شود (و چرا گاهی اوقات جواب نمی دهد) هنوز تقریباً ناشناخته است.
وضعیت برد-برد برای قارچ و درخت
آنچه بسیاری از مردم نمی دانند: هر درختی با قارچ های مختلف در سیستم ریشه خود وارد همزیستی می شود. قارچ‌ها شبکه‌ای ظریف در خاک تشکیل می‌دهند که برخی از آنها بیش از کیلومتر مربع گسترده شده و کل جنگل‌ها را شامل می‌شود. از طریق این شبکه، قارچ ها جذب مواد مغذی و آب را برای درختان آسان تر می کنند. برعکس، درختان کربوهیدرات هایی را به قارچ ها می رسانند که درختان از طریق فتوسنتز تولید می کنند و در غیر این صورت قارچ ها به آنها دسترسی نخواهند داشت. یک جنگل همیشه بسیار بیشتر از شبکه قابل مشاهده تنه، شاخه و برگ در بالای زمین است.جوامع واقعاً مهم در زیر زمین قرار دارند.
درختان نه تنها با قارچ هایی از خانواده ترافل چنین جوامعی را تشکیل می دهند. بسیاری از انواع مختلف قارچ زیر سوال می روند. دقیقاً معلوم نیست چه زمانی و چرا کدام درخت با کدام قارچ ازدواج می کند. اما ما می دانیم که یک درخت بالغ دیگر جوامع جدیدی را تشکیل نمی دهد و زمانی که درخت قطع می شود قارچ می میرد. این در مورد همه این همزیستی ها صدق می کند. قارچ هایی که از این طریق با درختان ارتباط دارند میکوریزا نیز نامیده می شوند.
پرورش ترافل احیای جنگل است
هاگ ترافل در آلمان به این راحتی نیست. اما آنها برای کمک به درختان جوان برای تشکیل جامعه ای با قارچ مورد نیاز هستند. برای رشد ترافل، نهال ها را معمولا با هاگ ترافل تلقیح می کنند تا قارچ ها در ریشه درختان مستقر شوند.این در مقیاس بزرگ اتفاق می افتد، برای مثال در Radolfzell در مزرعه ترافل Ludger Sproll و Ulrich Stobbe. Sproll یک گیاه شناس جنگل است و مجوز ویژه ای برای جستجوی ترافل و تجزیه و تحلیل آنها برای اهداف تحقیقاتی دارد. نمونه‌ای از قارچ‌هایی که او پیدا می‌کند منجمد شده است - و آنچه باقی مانده است می‌تواند برای مزرعه‌ای که او و استوب برپا کرده‌اند استفاده شود. درختان و درختچه هایی که بومی آلمان هستند واکسینه می شوند:
- گونه های مختلف بلوط
- انواع درخت راش
- بوته فندقی
- صنوبر
بذرهای مورد استفاده اساساً از آلمان می آیند و معمولاً به صورت ارگانیک رشد می کنند. یا از طبیعت. تلاش زیادی در رادولفزل انجام می شود تا نه تنها ترافل های مختلف منطقه ای مستقر شوند، بلکه برای استقرار آنها نیز انجام شود. هم در طبیعت و هم در بازار. تک کشت ها نامطلوب هستند، در حال حاضر تنوع در سالن های کاشت در رادولفزل وجود دارد.درختان کوچک همراه با علف های هرز معمولی ناخواسته در سالن های پر از حشرات پر از سیل رشد می کنند؛ تنها چند عنکبوت از آفات درختان جلوگیری می کنند. این نیز عمدی است، زیرا قارچ ها فقط تا زمانی احساس راحتی می کنند که درختان احساس راحتی کنند. و آنها به تنوع طبیعی نیاز دارند.
اگر به پرورش ترافل علاقه دارید، اینجا نمی توانید هاگ ترافل سفارش دهید، فقط نهال. بنابراین هر مزرعه خصوصی ترافل در مورد ایجاد یک قطعه جنگل است. و به طوری که فرد در مکان جدید احساس راحتی کند، تحقیق در مورد جایی که دقیقاً درختان باید قرار گیرند انجام می شود. نوع واکسیناسیون ترافل در نهایت به محل آن بستگی دارد.
نکته:
پرورش ترافل نیاز به صبر دارد!
درختان به چند سال زمان نیاز دارند تا آنقدر احساس راحتی کنند که قارچ‌ها در ریشه‌های خود میوه‌دهی کنند و بتوان آنها را برداشت کرد. در این مدت، همه کشاورزان ترافل آینده باید صبر و حوصله داشته باشند.از آنجایی که هم ریشه درختان و هم شبکه ریز قارچ ها بسیار حساس هستند، باید از حفاری سوراخ های آزمایشی در خاک اطراف درخت خودداری کنید. سگ جستجوگر ترافل برای جست و جو مناسب تر است، زیرا فقط در جایی برخورد می کند که واقعاً بدن میوه ای در زمین وجود دارد که آماده برداشت است.
چرا سگ به جای خوک؟
خوک ها بینی بسیار خوبی دارند و در واقع از این نظر نسبت به سگ ها برتری دارند. آنها می توانند بدن میوه ترافل را در زمین تشخیص دهند زیرا آنها عاشق خوردن قارچ ها هستند. با این حال، خوک ها به سختی آموزش داده می شوند، نسبتا کند هستند و خیلی چابک نیستند. بنابراین، آنها اکنون با سگ های ترافل خوش رفتار جایگزین شده اند:
- آموزش سگها آسان است.
- سگها چابک هستند و از حرکت خوشحالند.
- سگ ها بازیگوش هستند و می توان آنها را به عنوان حیوانات خانگی نگهداری کرد.
- سگ ها به طور خاص حفاری می کنند و آسیب کمی به درختان و قارچ ها وارد می کنند.
- سگ ها ترافل نمی خورند اما منتظر ثوابشان باشید.
چنین سگ ترافل مثلاً لاگوتو است که ظاهرش تا حدودی یادآور پودل است. اما سگ های شکاری دیگر نیز امکان پذیر است. پیش نیازها اطاعت، بینی خوب و لذت بردن از چالش هاست.
شرایط ویژه خاک
قارچ حساس است. اگر قارچ‌ها را کپک می‌دانید که تقریباً در همه جا رشد می‌کند، ممکن است اینطور فکر نکنید: اما کشت ترافل در مورد خاک بسیار سخت است. شما خاک های آهکی می خواهید که pH آنها بیشتر از 7 باشد. به نظر می رسد مقدار 8 بهینه باشد. ترافل آن را کمی قلیایی دوست دارد و خاک باید شل باشد. تهویه خوب پیش نیاز رشد سالم درختان و قارچ ها است. خاکهای رسی تمایلی به ترافل ندارند.خاک نباید خیلی مرطوب باشد زیرا قارچ ها نمی توانند غرقابی را تحمل کنند. اما خشکسالی را هم دوست ندارند. ترافل بورگوندی بیشتر در آلمان رشد می‌کند، زیرا با آب و هوا، خاک و درختان محلی سازگاری بسیار خوبی دارد. به طور کلی می توان از انواع دیگر ترافل نیز در باغ استفاده کرد.
گیاهان مخروطی اغلب باعث اسیدی شدن خاک می شوند، به همین دلیل است که ترافل به ندرت در نزدیکی جنگل های مخروطی و مختلط یافت می شود. پوشش فقط با درختان برگریز ایده آل به نظر می رسد، حتی اگر درختان صنوبر با تلقیح ترافل در رادولفزل ارائه شود. از نظر آب و هوایی، ترافل ها مکان هایی با یخ زدگی زمین را ترجیح می دهند که فقط برای مدت کوتاهی رخ می دهد. دمای منفی طولانی مدت در محدوده دو رقمی باعث از بین رفتن اجسام باردهی می شود، در حالی که دمای منفی در محدوده یک رقمی باعث رشد بدنه های میوه می شود.
به طور کلی می گویند که ترافل در نزدیکی گیاهان معطر احساس راحتی می کند. این نه تنها در آشپزخانه صدق می کند، بلکه می تواند به عنوان یک قاعده کلی برای رشد در باغ نیز اعمال شود: اگر خاک برای پرورش گیاهان آشپزی خوش طعم (و معطر) مناسب باشد، احتمالاً ترافل نیز در آنجا احساس راحتی می کند.ترافل ها نباید خیلی خشک بمانند، درخت آن ها مخصوصاً به آب نیاز دارد. این امر به ویژه در مرحله بلافاصله پس از کاشت صادق است.
درخت به مکان مناسب نیاز دارد
درختانی مانند ترافل برای رشد نیاز به فضا دارند. همیشه باید مکانی را انتخاب کنید که برای درخت مناسب باشد. فاصله تا نزدیکترین درخت در تمام جهات باید حداقل پنج متر باشد. یعنی درخت و قارچ برای چند سال آینده فضای کافی دارد و نیازی به کندن و کاشت مجدد نیست. زیرا این باعث از بین رفتن شبکه ظریفی می شود که قارچ ها در خاک ایجاد می کنند. به نفع درخت می توان حلقه آبیاری را مستقیماً در اطراف درخت گذاشت و البته بلافاصله پس از کاشت درخت را آبیاری کرد. در واقع هیچ چیز دیگری در ابتدا لازم نیست. پوشش گیاهی طبیعی که زیستگاه مشترکی با درختان و قارچ ها دارد طی چند ماه و سال آینده به خودی خود ظاهر می شود.
حالا باید مطمئن شوید که پوشش گیاهی مستقیم زیر درخت خیلی متراکم نشود و خاک به خوبی تهویه شود. در زمین باز، مورد دوم البته باید به لطف موجودات زنده در خاک، یعنی کرم‌های خاکی و گونه‌های مرتبط، صادق باشد. زمان ایده آل برای کاشت درخت در پاییز است. این همچنین می تواند در بهار، قبل از جوانه زدن اولین برگ اتفاق بیفتد. مکانی با دمای تابستان حدود 17 تا 40 درجه سانتیگراد و میانگین دمایی در حدود -5 درجه سانتیگراد در زمستان برای ترافل و درختان ایده آل در نظر گرفته می شود.
در زمستان دما نباید کمتر شود، قارچ ها این را دوست ندارند. کشت مخلوط درختان برگریز مختلف که با هاگ ترافل تلقیح شده اند به ویژه امیدوار کننده است. با این حال، بوته های فندق نیاز به کار بسیار بیشتری دارند: زمین اطراف این بوته ها باید در پاییز تمیز شود. ریزش برگ ها و شاخه ها خاک را اسیدی می کند که ترافل ها آن را دوست ندارند.
ترافل به آرامی رشد می کند
اگر ریشه های درخت جوان با هاگ ترافل تلقیح شده باشد، قارچ در چند ماه و سال آینده شبکه ای ظریف از هیف ها را تشکیل می دهد. این به اصطلاح میسلیوم است. پنج سال می‌گذرد تا اولین ترافل‌ها برداشت شوند، زیرا قارچ‌ها زمان زیادی طول می‌کشد تا در واقع بدن‌های میوه‌دهی را تشکیل دهند. بهترین زمان برای برداشت قارچ جایی بین پاییز و زمستان است. بسته به آب و هوا، خاک و شرایط آب و هوایی فعلی، می تواند از جولای تا فوریه سال بعد ادامه یابد. در تمام این ماه‌ها، قارچ به تولید میوه‌های زیرزمینی ادامه می‌دهد که قابل برداشت است.
سگ ترافل تعیین می کند که آیا ترافل های آماده برای برداشت در زیر زمین وجود دارد یا خیر. اگر چنین سگ آموزش دیده ای ندارید، می توانید با احتیاط لایه های بالایی خاک را با دست جدا کنید و نگاهی بیندازید:
- از بیل و وسایل دیگر استفاده نکنید!
- با احتیاط با انگشتان دستکش خاک را شل کنید!
- همیشه فقط لایه های بالایی زمین را حرکت دهید!
- به عقب راندن زمین با احتیاط ادامه دهید!
روش گاهی یادآور کاوش‌های باستان‌شناسی است که با حساسیت زیاد و مهم‌تر از همه به کندی انجام می‌شود. برای درختی با اندازه معمولی تا باشکوه، می توانید در هر برداشت حدود یک کیلوگرم ترافل انتظار داشته باشید.
هر ترافل یکی نیست
ترافل یا ترافل (زبان آلمانی در این مورد مشخص نیست) در واقع یک نوع قارچ بسیار خاص است و اساساً در زیر زمین رشد می کند. در اصطلاح عامه پسند و به طور کلی در آشپزخانه، قارچ های دیگری که حتی از راه دور با ترافل واقعی ارتباط ندارند نیز به این عنوان اطلاق می شود. گاهی اوقات این حتی در مورد قارچ های سطح زمین یا قارچ هایی که به عنوان آفات درختان شناخته می شوند نیز صدق می کند.اما این چیزی نیست که ما در اینجا در مورد آن صحبت می کنیم، فقط ترافل های واقعی برای رشد در باغ جالب هستند. با این حال قارچ های دیگری را می توان در آشپزخانه استفاده کرد که به صورت ترافل فروخته می شوند و ممکن است بسیار ارزان تر باشند.
بهتره بدون رقابت
از آنجایی که درختان جوان و ترافل آنها هنوز به درستی به هم چسبیده اند، نهال ها باید در فاصله کافی از جنگل های خزان پذیر و مختلط کاشته شوند. زیرا هر درختی، هر جنگلی فرهنگ قارچی خاص خود را دارد که البته درختان جوان را نیز ادغام می کند و با آنها وارد همزیستی می شود. این رقابت خوب نیست و می تواند باعث شود درختی که هنوز تاسیس نشده است واکسیناسیون خود را فراموش کند. از طرف دیگر، درختان میوه بی ضرر هستند زیرا با فرهنگ های قارچی کاملاً متفاوت از درختان ترافل معمولی زندگی می کنند.
