توصیف ساده پرچین راش مسی به عنوان یک گیاه جذاب، کاملاً دست کم گرفته شده است. با شاخ و برگ های متراکم و برگ های قرمز تیره چشمگیر خود، جادوی واقعی را اعمال می کند که صاحبان باغ های بیشتری به آن تسلیم می شوند. بله، قطعا در هر باغی چشم نواز است. پرچین مسی راش به ویژه به عنوان یک صفحه حریم خصوصی کامل و به سختی قابل نفوذ در مرزهای دارایی مناسب است.
مکان
پرچین مسی راش قطعا یکی از گیاهان باغی واقعاً بی عارضه است.این از این واقعیت مشهود است که می تواند در هر مکانی رشد کند و رشد کند. صرف نظر از اینکه آفتاب باشد، نیمه سایه یا سایه - راش مسی می تواند با آن کنار بیاید. این انعطاف پذیری البته یک مزیت بزرگ است اگر قرار است از پرچین به عنوان یک صفحه حفظ حریم خصوصی در باغ استفاده شود. این اغلب به خصوص در مواردی که شرایط سایت ممکن است ایده آل نباشد ضروری است. سازگاری بسیار زیاد پرچین راش مسی به طور طبیعی در چنین موردی به نفع صاحب باغ است. با این وجود، البته مکان مناسبی برای این گیاه وجود دارد که در آن به خوبی رشد می کند. و باید تا حد امکان آفتابی باشد.
طبقه
در پرچین راش مسی درختی وجود دارد، گونه‌ای از راش مسی، که فقط به دلیل بریده شدن و کاشت آن در یک ردیف به پرچین تبدیل می‌شود. با این حال، ویژگی درخت به این معنی است که گیاه ریشه های بسیار عمیقی دارد. به طوری که به طور خاص ریشه های قلب تکیه گاه لازم را در خاک پیدا کنند، خاک متوسط تا عمیق توصیه می شود.همچنین باید تا حد امکان غنی از هوموس و دارای مقدار آهک کم باشد. محتوای خاک رس بالا نیز ایده آل است زیرا این امر باعث می شود آب بهتر در خاک ذخیره شود. برای اینکه پرچین مس راش بتواند به طور بهینه توسعه یابد، مقدار pH در محدوده 5.0 تا 7.5 بهترین است.
فاصله کاشت
اولین قدم در راه رسیدن به پرچین کامل، کاشت درست راش مسی است. فاصله کاشت در اینجا نقش مهمی دارد. ثابت شده است که فاصله 50 تا 80 سانتی متری بین هر گیاه عالی است. نیمی از عرض رشد قطعا باید به عنوان حداقل فاصله حفظ شود. به عنوان یک قاعده کلی، در هر متر مربع حداکثر دو گیاه جداگانه وجود دارد. اگر راش مسی به عنوان پرچین پرورش داده نشود، البته فواصل می تواند به طور قابل توجهی بزرگتر باشد. با این حال، حداقل فاصله 15 متری از دیوارها و سقف ها ضروری است. هنگام کاشت به روش زیر عمل کنید:
- چاله کاشت را حفر کنید (حداقل اندازه: دو برابر عرض توپ ریشه)
- ریشه توپ را وارد کنید و تا انتهای ریشه با خاک بپوشانید
- خاک دور ساقه را بکوبید
- چاه آب با آب فوری
- کار را برای گیاهان دیگر در پرچین تکرار کنید
در ضمن بهترین زمان برای کاشت پرچین راش مسی بهار است. گیاهانی که در ماه مارس یا آوریل کاشته می شوند تا زمستان زمان کافی برای رشد و نمو دارند.
نکته:
به منظور تضمین زهکشی خوب، می توان چاله کاشت را کمی عمیق تر حفر کرد و زهکشی آن را فراهم کرد. سنگریزه یا خرده های سفال مصالح مناسبی هستند.
ریختن
پرچین مسی راش نیز به آب زیادی به خصوص در تابستان نیاز دارد. دوره های خشک طولانی تر یا حتی خشک شدن کامل می تواند منجر به آسیب های قابل توجهی شود. بنابراین مهم است که به محض خشک شدن لایه بالایی خاک آبیاری شود. توصیه می کنیم به طور مرتب با انگشت خود چک کنید. از سوی دیگر، به هر قیمتی باید از غرق شدن آب جلوگیری کرد. به ناچار منجر به پوسیدگی ریشه می شود که دیر یا زود گیاه را از بین می برد. پس آب زیاد هم راه حل نیست. از آنجایی که راش های مسی نه تنها با آهک به خوبی کنار می آیند، بلکه برای رشد خود به مقدار معینی آهک نیز نیاز دارند، می توان بدون نگرانی با آب بسیار سفت نیز آبیاری کرد.
کوددهی
پرچین مسی راش فقط از ابتدای اسفند تا پایان تیرماه بارور می شود. حداکثر تا ماه اوت، تجویز اضافی مواد مغذی باید به طور کامل متوقف شود، در غیر این صورت آسیب قابل توجهی به رشد ممکن است رخ دهد.کودهای به اصطلاح طولانی مدت که ماهی یک بار مصرف می شوند، به ویژه به عنوان کود مناسب هستند. در بهار، رشد را می توان با دانه آبی نیز تحریک کرد. همچنین خاک باید با مالچ و کمپوست اطراف گیاهان در بهار و پاییز غنی شود. از تراش شاخ نیز می توان استفاده کرد. به طور کلی پرچین های راش مسی فقط باید در حد اعتدال کوددهی شوند. همچنین مهم است که کود با شاخساره و برگ تماس پیدا نکند.
برش
هرس منظم، حداقل یک بار در سال، برای هر پرچین ضروری است. البته این موضوع در مورد پرچین مسی راش نیز صدق می کند. با این حال، زمان مناسب برای او نقش مهمی دارد. از آنجایی که درختی در آن وجود دارد و در نتیجه گیاهی بسیار ریشه دار است، قطع آن باید در بهار قبل از ظهور اولین برگ ها انجام شود. ماه های آوریل و می برای این کار ایده آل هستند. در این مرحله، بهبود زخم سریعترین اتفاق می افتد.اگر پرچین مسی راش رشد بسیار قوی نشان دهد، باید دوباره در تابستان کوتاه شود. در حالت ایده آل، این برش دوم در ماه آگوست انجام می شود تا شاخه های جدید بتوانند قبل از پاییز یا زمستان رشد کنند. از طرف دیگر، اگر پرچین چندان مشتاق رشد نباشد، یک برش در سال کافی است.
تکنیک ویرایش
در طول اولین برش یا برش پایه، حداقل نیمی از شاخه جدید حذف می شود. برش همیشه از کناره های پرچین شروع می شود. هنگام شکل دادن، مهم است که اطمینان حاصل شود که پرچین در پایین پهن تر از بالا است. این تضمین می کند که شاخه ها و برگ های پایینی نیز نور کافی دریافت می کنند. وقتی کناره ها تمام شد، نوبت به قسمت بالایی می رسد. بهترین ابزار برش برای استفاده، قیچی برقی است. اتفاقاً پرچین مسی راش به خوبی هرس رادیکال را تحمل نمی کند، به همین دلیل است که قطع سالانه قطعا توصیه می شود.اگر بعد از برش می خواهید برای پرچین خود کار خوبی انجام دهید، به عنوان استثناء، شاخه ها و برگ ها را با آب اسپری کنید.
بیماری ها و آفات
پرچین مسی راش هر چقدر هم که بدون عارضه باشد، از بیماری ها و آفات مصون نیست. مراقبت مناسب سهم مهمی در پیشگیری از مشکلات است. به اصطلاح قهوه ای شدن برگ در پرچین های راش مسی نسبتاً رایج است. این بیماری در اثر عفونت قارچی ایجاد می شود و تنها با قارچ کش از یک خرده فروش متخصص می توان با آن مبارزه کرد. شپشک آردآلود راش نیز می تواند برای پرچین خطرناک باشد. در صورت بروز، بهتر است تمام پرچین را با جوشانده گزنه اسپری کنید. با این حال، در مورد آلودگی به حشره گال برگ راش، استفاده از حشره کش لازم است. علاوه بر این، برگ های ریخته شده باید در پاییز برداشته و دفع شوند، زیرا لارو پشه در آنها پنهان می شود.
نکته:
برای تشخیص زودهنگام آفت یا بیماری احتمالی، گیاه باید مرتباً بررسی شود. یک سیگنال هشدار واضح، پژمرده شدن زیاد برگ ها در بهار و تابستان است.
زمستان
راش معمولی و در نتیجه پرچین راش مسی گیاهان بومی هستند. در نتیجه، آنها به خوبی با شرایط آب و هوایی در عرض های جغرافیایی ما کنار می آیند. به عبارت دیگر: پرچین مسی راش مقاوم است و می تواند حتی در یخبندان های شدید نیز زنده بماند. بنابراین زمستان گذرانی ضروری نیست - و به سختی با پرچین امکان پذیر است.
