گیاه پارچ به لطف تله حشرات غیرفعال خود یک چشم نواز واقعی است. شکل های برگ غیر معمول و ظاهری به طور کلی عجیب و غریب نیز وجود دارد. برای حفظ این گیاه، گیاه گوشتخوار که به نپنتز نیز معروف است، نیاز به مراقبت ویژه و دانش تخصصی در مورد نیازهای محل و کوددهی دارد. اگر می خواهید به طور مطلوب از حیوان عجیب و غریب خود مراقبت کنید، همه چیزهایی را که باید بدانید در دستورالعمل های زیر پیدا خواهید کرد.
گونه
در حال حاضر حدود 100 گونه از جنس گیاه پارچ شناخته شده است و همیشه اکتشافات جدیدی در حال انجام است.تنوع گونه ها تعجب آور نیست، زیرا این گیاه از مناطق پست به ارتفاعات گسترش می یابد و می توان آن را از استرالیا تا سوماترا یافت. این به علاقه مندان انتخاب زیادی می دهد، اما همچنین به این معنی است که تفاوت های قابل توجهی در نیازها وجود دارد. گیاهان پارچ به ویژه در ارتفاعات کوهستانی به سختی قابل نگهداری هستند و به آب و هوای گرمسیری در روز و دمای سرد در شب نیاز دارند. بنابراین، هرکسی که می‌خواهد به‌عنوان مبتدی دست خود را در Nepenthes امتحان کند، ابتدا باید گونه‌های پست یا دورگه‌ها را انتخاب کند، زیرا مراقبت از آنها بسیار آسان‌تر است. موارد زیر به ویژه در اینجا مفید بوده اند:
- نپنتس آلاتا
- Nepenthes ventricosa
- نپنتس رافلزیانا
- Nepenthes truncata
- نپنتس ونتراتا
- نپنتس میکستا
- Nepenthes Coccinea
مکان
شرایط مکان گیاه پارچ به شدت به منشا اصلی آن بستگی دارد.این هم برای دما و هم برای رطوبت صدق می کند. هیبریدها، مانند Nepenthes Mixta، عموماً کمی بی نیازتر و قوی تر هستند. با این حال، به طور کلی، گیاهان گوشتخوار به رطوبت نسبتاً بالا و گرمای زیادی نیاز دارند. بنابراین ممکن است توصیه شود که آنها را در تراریوم یا گلخانه سرپوشیده کشت کنید.
نکته:
اگر نمی خواهید رطوبت را تا 90 درصد افزایش دهید و نمی توانید نوسانات شدید دما را ارائه دهید، باید هیبریدهای پرورشی را انتخاب کنید. برخی از آنها برای رشد در آب و هوای داخلی معمولی طراحی شده اند. علاوه بر این، هیبریدی ها بسیار بیشتر در فروشگاه ها در دسترس هستند.
زیرلایه
در اینجا هم مثل مکان، نوع گیاه پارچ مهم است. یک خاک فقیر از نظر مواد مغذی و نفوذپذیر با ظرفیت ذخیره سازی متوسط به عنوان پایه مناسب است.بنابراین، بستر باید بتواند آب را جذب و ذخیره کند، اما نباید مرطوب و فشرده باشد. ساده ترین راه برای انتخاب بستر مناسب استفاده از خاک مخصوص گیاهان گوشتخوار است.
بسته به نیاز گونه Nepenthes مربوطه، این را می توان با اضافات زیر تنظیم کرد:
- پرلیت
- فیبر نارگیل
- شن کوارتز
- کربن فعال
- خزه اسفاگنوم
- ورمیکولیت منبسط شده
اما این نیاز به حساسیت و دانش مناسب دارد. بنابراین مبتدیان باید از خرده فروشان متخصص مشاوره بگیرند.
رطوبت
هیبریدهای گیاه پارچ که ذکر شد می توانند با رطوبت معمولی مقابله کنند، بقیه به رطوبت تا 90 درصد نیاز دارند و بنابراین فقط در گلخانه، تراریوم یا فلوراریوم قابل کشت هستند.بنابراین مهم است که هنگام انتخاب دقت کنید.
ریختن
همانطور که گفته شد، گیاهان پارچ از مناطق گرمسیری - یعنی از آب و هوای بارانی می آیند. بر این اساس، حداقل در مرحله رشد باید به طور مرتب آبیاری شوند. عوامل زیر مهم هستند:
- از آب نرم و کم آهک استفاده کنید - به عنوان مثال آب باران
- با آب سرد آب ندهید
- جلوگیری از خشکی و آب گرفتگی
- بهتره داخل زیر لیوانی بریزید
- اضافه به طور مرتب اسپری کنید
تغذیه و کوددهی
از آنجایی که گیاه پارچ گیاهی گوشتخوار است تغذیه ضروری به نظر می رسد. در واقع دو راه برای تامین مواد مغذی نپنتس وجود دارد. ساده ترین گزینه، به خصوص برای گیاهان پارچ در فلوراریوم، استفاده از کود آماده است.کود ارکیده در اینجا موثر است. اگر می خواهید گیاه پارچ را تغذیه کنید یا از آن برای از بین بردن حشرات استفاده کنید، فقط می توانید این کار را در خارج از فلوراریوم و در اتاق هایی که گهگاه حشرات در آن حضور دارند - یا در زمین باز انجام دهید.
حشرات جذب مواد جذب شده در قوطی ها می شوند و روی سطوح صاف می لغزند. خود کوزه ها حاوی مایعی بسیار اسیدی و همچنین سرشار از آنزیم هستند. این می تواند حیوانات پرنده و خزنده را هضم کند و مواد مغذی آزاد شده را به گیاه برساند. با این حال، Nepenthes به این یا کوددهی منظم وابسته نیست، زیرا بستر به تنهایی حاوی مواد مغذی بیشتری نسبت به گیاهان در منطقه منشاء است. با این حال، اگر می خواهید هر چند وقت یکبار تغذیه را تجربه کنید، می توانید به طور کامل در لقاح صرفه جویی کنید و همچنین باید چند جنبه را در نظر بگیرید:
- حیوانات غذایی باید زنده باشند، حشرات مرده می توانند به گیاه آسیب بزنند
- حشرات باید به اندازه پارچ انتخاب شوند
- غذای حیواناتی که با اسپری بیهوش شده اند یا تحت درمان شیمیایی قرار گرفته اند نباید داده شود
- تغذیه نباید زیاد انجام شود، یعنی ماهی یکبار در مرحله رشد
نکته:
استفاده از موچین تضمین می کند که حیوانات خوراکی را می توان به طور خاص در کوزه ها قرار داد و در آپارتمان یا فلوراریوم «گم نمی شود».
تقاطع
ممکن است گاهی اوقات، مثلاً پس از تغذیه از حشرات بزرگتر، پارچ های نپنتز پژمرده شده و بمیرند. در صورت خشک شدن، حذف آنها کاملا ضروری نیست.
اما بقایای گیاهی مرده به دلیل خاک مرطوب و رطوبت زیاد می تواند خطر کپک زدن را افزایش دهد.بنابراین حذف قسمت های پژمرده و خشک شده گیاه ایمن تر است. جدای از آن، قلمه زدن برای گیاه پارچ لازم نیست.
کشتی
بیشتر گیاهان پارچ بهترین رشد را در یک گلدان کم عمق دارند که می توان آن را آویزان کرد یا روی پایه قرار داد. این بدان معنی است که کوزه ها می توانند کمی آویزان شوند. شکل مناسب کاشت نیز برای نپنت ها مهم است. گیاهان شبکه های ریشه ای متراکمی را تشکیل می دهند، اما ریشه های آنها کم عمق است. این بدان معناست که نیازی به گلدان عمیق نیست. کشتی هایی با قطر کمی بیشتر بهتر هستند. در اینها نه تنها ریشه ها می توانند به طور مطلوب پخش شوند، بلکه مانند طبیعت، برخی قوطی ها می توانند استراحت کنند و برخی دیگر آویزان می شوند.
جداکاری
از آنجایی که نپنتس به مواد مغذی کمی نیاز دارد، تغییر خاک برای تامین آن اغلب ضروری نیست. اما همچنان مزایایی دارد. به عنوان مثال، گلدان مجدد منظم از تکثیر میکروب ها یا آفات به تعداد زیاد در بستر جلوگیری می کند.بنابراین تغییر خاک باید هر دو تا سه سال یکبار انجام شود. توصیه می شود تا جایی که ممکن است باقی مانده بستر را بردارید یا بشویید. این کار باید با دقت و با ملایمت انجام شود تا به ریشه ها آسیبی وارد نشود.
نکته:
اگر گیاه پارچ در مخلوط خاک قبلی رشد کرده است، باید آن را به بهترین شکل ممکن مخلوط کرد. اجزایی مانند پرلیت یا ورماکولیت معمولاً به آسانی خزه اسفاگنوم قابل تشخیص هستند. اگر مطمئن نیستید، ابتدا باید به یک خرده فروش یا مهدکودک متخصص مراجعه کنید و در صورت لزوم، بستر را بر اساس آن آماده کنید.
بلوم
گیاه پارچ دارای گلهای نر و ماده است که - بسته به گونه - حداقل 15 تا 100 سانتی متر بالاتر از گیاهان قرار دارند. آنها توسط حشرات بارور می شوند، اما همچنین می توانند به طور خاص با دست گرده افشانی شوند.برای این کار لازم است که گرده گل های نر را با برس ظریف یا پنبه ای برداشت و به گل های ماده وارد کرد. گلهای نر چهار تا 24 برچه دارند در حالی که گلهای ماده سه تا چهار برچه دارند. پس از لقاح موفق کپسول های حاوی چند صد دانه تشکیل می شود.
نکته:
گونه گیاه پارچ را می توان بین یکدیگر تکثیر کرد. این بدان معنی است که گرده یک گونه می تواند برای بارور کردن گونه دیگر استفاده شود.
تکثیر
از آنجایی که گیاه پارچ خودش بذر تولید می کند، این امکان را برای تکثیر فراهم می کند. بذرها باید مستقیما استفاده شوند و ابتدا خشک و نگهداری نشوند. حتی در این صورت، جوانه زنی زمان زیادی طول می کشد و دشوار است. بنابراین، این نوع تولید مثل فقط زمانی باید انجام شود که فرهنگ نپنت های بالغ دیگر مشکلی ایجاد نکند.روش دیگر تکثیر استفاده از قلمه است. قلمه های سر که در ابتدای مرحله رشد در بهار قطع می شوند و بلافاصله در زیر لایه قرار می گیرند، در درجه اول برای این کار مناسب هستند.
برش روی تنه، در ناحیه بین دو برگ ایجاد می شود تا بلندترین ساقه ممکن را بتوان داخل زمین فرو کرد. بستر باید کمی مرطوب نگه داشته شود و رطوبت باید به دقت کنترل شود تا قلمه بتواند ریشه های جدیدی را تشکیل دهد. استفاده از قلمه برگ نیز امکان پذیر است اما شانس موفقیت کمتری دارد.
زمستان
با دمای مناسب و سمپاشی منظم، گیاه پارچ را می توان در تابستان در فضای باز گذاشت، البته باید در هوای سردتر به داخل خانه آورد. در اینجا باید مثل همیشه گرم و مرطوب باشد. زمستان سرد را تحمل نمی کند. اگر نپنتس ها را در تابستان در فضای باز قرار ندهید، می توانید آنها را طبق معمول در تمام طول سال پرورش دهید.
خطاهای مراقبتی معمولی، بیماری ها و آفات
گیاه پارچ نگران آفات نیست و جدای از پوسیدگی ریشه از بیماری ها نیز در امان است. فقط اشتباهات در مراقبت می تواند مشکل ساز شود. رئیس در میان آنها:
- کمبود رطوبت
- استفاده از آب سخت یا سرد برای آبیاری و سمپاشی
- دما خیلی پایین
- باروری بیش از حد یا تغذیه بیش از حد مکرر
- لوکیشن خیلی تاریک
اگر شرایط کشت گیاه پارچ در نظر گرفته شود و تأثیرات در محل به طور مرتب بررسی شود، خطر آسیب بسیار کم است. اگر رشد بسیار کند باشد، برگها یا پارچها شروع به پژمرده شدن یا خشک شدن کنند، مراقبت باید فوراً بررسی و تنظیم شود.هیچ تضمینی وجود ندارد که نپنتس ها نیز نجات پیدا کنند، اما اگر اقدامات متقابل به موقع انجام شود، شانس خوب است.
